Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στον θρόνο του Πρωταθλήματος και ο Βασίλης Σκουντής στέκεται σε μια κουβέντα του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, στις αντιστάσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα και στην κουβέντα που πρέπει ν’ ανοίξει…

Αυτό το (15ο) πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός δεν το κατέκτησε μόνο κόντρα στον Παναθηναϊκό….

Περισσότερο το άρπαξε κόντρα σε θεούς, δαίμονες και δεν συμμαζεύεται!

Τούτου δοθέντος, μπορεί και να μην είχε άδικο ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος ο οποίος μετά τη λήξη του τέταρτου τελικού, μέσα στα αποδυτήρια χαρακτήρισε αυτόν τον τίτλο ως τον πιο μάγκικο στην ιστορία της ομάδας.

Ο τίτλος του αιώνα κιόλας, καθόσον ο Ολυμπιακός γιορτάζει τα 100 χρόνια στην ιστορία του….

Το απωθημένο και ο κανιβαλισμός

Οι Θεοί και οι δαίμονες δεν συνιστούν μια αφηρημένη έννοια, αλλά έχουν διευθύνσεις και ονόματα, υπό την έννοια οι Πειραιώτες έπρεπε:

• Να επουλώσουν τις πληγές τις οποίες τους προκάλεσαν η ήττα από τη Μονακό και η τέταρτη απανωτή άστοχη απόπειρα τους να αναρριχηθούν στο θρόνο της ΕuroLeague, που παραμένει το σύγχρονο απωθημένο τους…
• Να αμυνθούν απέναντι στην ανθρωποφαγία που εκδηλώνεται σε τέτοιες περιπτώσεις με κύριο στόχο αυτής της καθ’ έξιν εν Ελλάδι κανιβαλικής συμπεριφοράς και μάλιστα εκ των ένδον τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
• Να αντιμετωπίσουν με μειονέκτημα έδρας τον αιώνιο αντίπαλο τους, που τους άφησε πέρυσι σέκους (με την επική ανατροπή από το 0-2 στο 3-2) και προηγήθηκε κιόλας στη σειρά με μια άνετη νίκη.
• Να διαχειρισθούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τοξικότητας που κυριάρχησε σε αυτή τη σειρά και πείραξε τα μυαλά όλων όσοι ενεπλάκησαν σε αυτό το νταλαβέρι.
• Να αναπληρώσουν τα κενά του εκ προοιμίου απόντος Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος που τράβηξε το μεγαλύτερο κουπί στην περιφέρεια, δεδομένης της μακράς απουσίας του Τόμας Γουόκαπ.
• Να καλύψουν, προϊούσης της σειράς, τον σοκαριστικό τραυματισμό του Μουστάφα Φαλ στον τρίτο τελικό και τον συνακόλουθο του (MVP τους) Σάσα Βεζένκοβ στην αποψινή τελευταία πράξη.

Οι φευγάτοι και οι συνταξιούχοι

• Να κουκουλώσουν, να καμουφλάρουν και σε κάθε περίπτωση να αψηφήσουν τη φιλολογία και την υφέρπουσα φημολογία που αφορά το μέλλον του Γουίλιαμς-Γκος, του Νίκολα Μιλουτίνοβ, του Άλεκ Πίτερς και του Σακίλ ΜακΚίσικ οι οποίοι ακούνε τις σειρήνες στα αυτιά τους και θεωρούνται ή θεωρούνταν φευγάτοι, ου μην και…συνταξιούχοι!!!
• Να αποδείξουν ότι έχουν ευήκοα ώτα και δεν είναι αναίσθητοι ώστε να μην πιάσουν στον αέρα το γάντι που τους πέταξαν οι αδελφοί Αγγελόπουλου μετά τον πρώτο τελικό, δηλώνοντας επισήμως ότι “Καλό θα ήταν την Κυριακή να εμφανιστούν άπαντες όπως πρέπει, γιατί η υπομονή μας τελειώνει. Ο κόσμος θα είναι και πάλι εκεί να στηρίξει, απαιτούμε να εμφανιστεί και η ομάδα“.

Η αδικία, η ανταμοιβή και το déjà vu του 2016

Στο τέλος της ημέρας ο Ολυμπιακός νίκησε και τον Παναθηναϊκό και τις αντιξοότητες και τον κακό εαυτό του, όπως εμφανίσθηκε στον ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε και στον πρώτο τελικό με τον Παναθηναϊκό: τον αδίκησε σε δυο βραδιές, αλλά τον αντάμειψε τρεις φορές μέσα σε μια εβδομάδα και έραψε το 15ο παράσημο στη στολή του…

Α, για να μην το ξεχάσω: δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ερυθρόλευκοι πέτυχαν βρέθηκαν πίσω με 0-1 σε μια σειρά τελικών και πέτυχαν τρεις διαδοχικές νίκες για να φορέσουν το στέμμα.

Αυτό που συνέβη τώρα είναι déjà vu από τη σεζόν 2015-16, όταν ο Παναθηναϊκός άλωσε το ΣΕΦ στο Game 1 με 83-81, αλλά ο Ολυμπιακός αντέδρασε, ανασυντάχθηκε και με τρεις διαδοχικές νίκες πέτυχε το repeat, με προπονητή τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

Τα εννέα τρόπαια και τα τρία… κοκόρια του Μπαρτζώκα

Παρεμπιπτόντως, τον Νοέμβριο του 2014 ο Σφαιρόπουλος είχε διαδεχθεί τον Γιώργο Μπαρτζώκα, στην πρώτη κόκκινη θητεία του οποίου ο Ολυμπιακός από Σουλτάνος στην Πόλη αναγορεύθηκε Σερ στο Λονδίνο, αλλά έμεινε με άδεια χέρια εντός των τειχών.

Ο λεγάμενος επανέκαμψε στον ίδιο πάγκο στις 10 Ιανουαρίου του 2020 και μάνι μάνι μέσα σε πέντε χρόνια έχει δρέψει εννέα τρόπαια: τρία Πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα και τρία Super Cup, σούμα που δεν τη λες και μικρή ή ευκαταφρόνητη.

Σε αυτή τη σειρά των τελικών του Μπαρτζώκα γεννούσαν και τα κοκόρια του!

• Είδε -και το καταφχαριστήθηκε- τον Νίκολα Μιλουτίνοβ να σηκώνει το ούτως ή άλλως ευμέγεθες παράστημα του, να κυριαρχεί στις δυο ρακέτες, να αποτελεί τον ασφαλή και εσχάτως μοναδικό πυλώνα του και να κυριαρχεί κατά κράτος απέναντι στη frontline του Παναθηναϊκού, ένα το κρατούμενο…
• Είδε -και το χάρηκε-τον Τάιλερ Ντόρσι να αναγεννάται εκ της τέφρας του και πάντως να βγαίνει μέσα από ένα σκοτεινό τούνελ εντός του οποίου είχε δηλώσει, μετά την ήττα από τη Μονακό, ότι “το γιατί δεν παίζω όλο τον χρόνο, είναι μια ερώτηση για τον κόουτς και όχι για εμένα“!
• Είδε –και το απόλαυσε- τον Σακίλ ΜακΚίσικ να κατακεραυνώνει τον Παναθηναϊκό με το συνηθισμένο ορμητικό, ακαταμάχητο κάθετο και γεμάτο ενέργεια παιχνίδι του και συνάμα τον άκουσε –με ανακούφιση- να δηλώνει ότι δεν θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση!

Η τελευταία εντύπωση και το σύνδρομο

Εντέλει με βάση την εικόνα των δυο ομάδων σε αυτή τη σειρά των τελικών ο Ολυμπιακός κατέκτησε δικαίως τον τίτλο και έσωσε τη χρονιά του, καθόσον η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει και αποτυπώνεται κιόλας εντόνως.

Προφανώς θα τον κατατρύχει για άλλον έναν χρόνο το σύνδρομο της κατάκτησης του τίτλου στη EuroLeague, αλλά μέχρι να αρχίσει αυτό το απωθημένο του να υπόκειται το στην καινούργια διαδικασία της λυδίας λίθου, θα απολαμβάνει τους καρπούς της αποψινής στέψης του.

Το μαλακό υπογάστριο και η πλάνη

Μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ και μέσα στην οχλοβοή που ακολούθησε, οι Πειραιώτες συσπειρώθηκαν, έβγαλαν αντίδραση, εξόρυξαν το μέταλλο του εγωισμού τους, κτύπησαν τον Παναθηναϊκό στο μαλακό υπογάστριο του, ανέτρεψαν την κατάσταση που κατά πολλούς θα παγιωνόταν και όλα τα υπόλοιπα είναι πλέον Ιστορία…

Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός βρέθηκε παγιδευμένος μέσα σε μια κατάσταση που φάνηκε να κλίνει προς την πλάνη σε ό,τι αφορά τα δεδομένα της σειράς και παρά την άνετη και πολλά υποσχόμενη επικράτηση του στο Game 1, εν συνεχεία εκδήλωσε μια αγωνιστική καχεξία!

Οι Πράσινοι επηρεάσθηκαν πολύ περισσότερα απ’ όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες και υστέρησαν τόσο στον αγωνιστικό, όσο και στον συναισθηματικό τομέα: εξασθένησαν, αντί να δυναμώσουν, μπήκαν σε ένα ιδιότυπο τριπάκι, περισσότερο διαμαρτύρονταν και νευρίαζαν, παρά αγωνίζονταν και μάχονταν.

Εδώ σε θέλω μάστορα!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, η αυλαία του Πρωταθλήματος έπεσε μέσα σε διθυραμβική ατμόσφαιρα για τον Ολυμπιακό, ενώ στην αντίπερα πράσινη όχθη κυριαρχούσε η ολιστική τσατίλα για την απώλεια των σκήπτρων.

Το Πρωτάθλημα τελείωσε, αλλά ενώ οι παίκτες και οι προπονητές θα φύγουν για διακοπές, από απόψε κιόλας θα έπρεπε να αρχίσει η κουβέντα για το δέον γενέσθαι…

Ασφαλώς δεν εννοώ την κουβέντα σχετικά με το τι θα κάνει ο Τι Τζέι Σορτς στον Παναθηναϊκό και με το αν ο Ολυμπιακός θα πάρει τον (συμπαίκτη του) Τάισον Γουόρντ και πάει λέγοντας…

Οι τελικοί ολοκληρώθηκαν, αλλά τα κομφετί που έπεσαν στον επίλογο δεν (πρέπει να) καλύπτουν το κουτί της Πανδώρας που μάλιστα είναι φίσκα από δεινά.

Εδώ σε θέλω μάστορα!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ