ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ
Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός πλήρωσε την άτακτη υποχώρηση μετά την οργιώδη εκκίνηση του και ο Βασίλης Σκουντής σχολιάζει τις κακοτεχνίες που κόστισαν ακριβά και αποτίνει τα πρεπά στον εμβληματικό αρχηγό του.
Μια χαρά έβλεπε το τυράκι Ολυμπιακός το βράδυ της Πέμπτης (02/10) στη Μαδρίτη, τη φάκα δεν είδε όμως!
Το εννοώ αυτό διότι σε μια ανεπιθύμητη και εντέλει μοιραία (σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα) επιβεβαίωση της ιστορίας του Δόκτωρ Τζέκυλ και του Μίστερ Χάιντ οι Πειραιώτες είδαν τα νούμερα να τους βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα!
Το τυράκι της πρώτης περιόδου υπήρξε το αγλάισμα της γαστρονομίας, καθώς μέσα σε δέκα λεπτά πρόκαναν να σκοράρουν 53 πόντους και έδειχναν έτοιμοι και ικανοί να βαδίσουν στα χνάρια τα οποία άφησαν πριν από δυο βράδια στη Βιτόρια (96-102).
Αμ δε!
Οι 29 πόντοι σε μια περίοδο και οι 24 σε ένα ημίχρονο
Ο Ολυμπιακός που έβαλε 29 πόντους σε μια περίοδο (και 53 σε ένα ημίχρονο) ακολούθησε τη λογική των εκπτώσεων και μάλιστα πούλησε μπιρ παρά την πρώιμη εκτελεστική δεινότητά του, με αποτέλεσμα να χάσει κάθε επαφή με το καλάθι για επτάμισι λεπτά, να φάει ένα σερί 10-0 και να προσπαθεί να κορέσει τη δίψα του με το σταγονόμετρο που βεβαίως δεν του έφτανε.
Με 24 πόντους σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο και χωρίς επαρκές λίπος για να αναπληρώσει την ασιτία δεν θα μπορούσε να δει χαΐρι και προκοπή, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία…
Υπάρχει βεβαίως κι η δεύτερη στατιστική ανάγνωση της επιθετικής δυστοκίας, η οποία εξελίχθηκε σε απελπισία: οιστρηλατούμενος και παρασυρόμενος από τον σεληνιασμένο και μανιασμένο Τάιλερ Ντόρσεϊ που … βάραγε τα τρίποντα λες και έπαιζε σε διαγωνισμό με αντίπαλο τον Στεφ Κάρι , ο Ολυμπιακός εκκίνησε στο ματς με 7/7 τρίποντα, αλλά από και πέρα σούταρε –όπως λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις-στον… γάμο του Καραγκιόζη!
Τα πρώτα 7/7 τρίποντα και το ένα στα επόμενα 20
Μετά την απόλυτη ευστοχία από τα 6μ.75 που οδήγησε μια χάρμα ειδέσθαι εμφάνιση, έπεσε στα σκληρά και για την ακρίβεια στα πολύ σκληρά και απαγορευμένα: στα επόμενα τριάντα λεπτά, συμπεριλαμβανομένου και του ακροτελεύτιου σουτ (από τη σέντρα) του Ντόρσεϊ στον επίλογο της πρώτης περιόδου, έβαλε ένα τρίποντο σε 20 απόπειρες!
Ωιμέ!
Προφανώς είναι πολύ νωρίς και θα συνιστούσε όχι μόνο αδικία αλλά και ασχετοσύνη το να θεωρηθεί αυτή η ήττα καταδικαστική: διάβολε μόλις στη δεύτερη αγωνιστική, μια εκτός έδρας ήττα και μάλιστα με θύτη τη Ρεάλ δεν αποτελεί έγκλημα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση κτυπάει άσχημα ο τρόπος με τον οποίο αυτή συντελέσθηκε.
Έπεσαν λοιπόν οι Πειραιώτες στη φάκα για την οποία έγραψα στον πρόλογο: άνοιξαν μόνοι τους την τρύπα και βούτηξαν, όντες ανήμποροι να κεφαλαιοποιήσουν το ρεσιτάλ του πρώτου ημιχρόνου, να ανασχέσουν τις δυσάρεστες εξελίξεις και –για να βάλω και μια μικρή πινελιά ιστορίας- να πετύχουν τη 10η νίκη τους στα τελευταία 11 ματς επί ισπανικού εδάφους: πλέον έχουν ρεκόρ 9-2 έχοντας υποστεί δυο ήττες από τη φιλενάδα τους (και αντίπαλο τους σε τέσσερις τελικούς της διοργάνωσης) Ρεάλ.
Το μαγάρισμα των διαφορών
Αυτή είναι η άχρηστη πληροφορία της βραδιάς: η χρήσιμη έχει να κάνει με το πώς ο Ολυμπιακός θα βρει την ισορροπία, τη σταθερότητα και την αξιοπιστία του ώστε να μη μαγαρίζει τις διαφορές που παίρνει στην αρχή των αγώνων (βλέπε +14 στη Βιτόρια και +12 στη Μαδρίτη).
Προφανώς το πρόβλημα δεν διαλανθάνει της προσοχής του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος χθες δεν δίστασε να αποσύρει το «πρώτο βιολί» της ομάδας του, τον Σάσα Βεζένκοβ (8/20 σουτ με την Μπασκόνια, 3/13 χθες) αναζητώντας την ανατροπή με μια διαφορετική μέθοδο που πάντως δεν λειτούργησε.
Εάν τού έβγαινε αυτή η επιλογή θα γινόταν μάγκας, δεν τού έκατσε όμως και η ζωή (πρέπει να) συνεχίζεται…
Ο ίδιος ο Μπαρτζώκας απέδωσε την υποχώρηση (στη δεύτερη περίοδο στην οποία οι οικοδεσπότες μείωσαν στο 44-45) στην έξοδο του χρεωμένου με δυο φάουλ, Τόμας Γουόκαπ που ως γνωστόν, είναι ο πολυαγαπημένος του παίκτης και κάθισε στον πάγκο με το σκορ στο 11-23.
Το playmaking του Νιλικίνα, το σεμινάριο και τα… μανταλάκια
Ναι, κόστισε η απουσία του Τεξανού κι η εικόνα “φωνάζει” ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν γκαρντ περιωπής, που θα αναπλήρωνε τον Γουόκαπ ή θα μπορούσε να παίξει μαζί του για να βαστάξουν τα γκέμια: δεδομένης της υστέρησης του Σέιμπεν Λι και δεδομένης επίσης της παρατεταμένης αποχής του Κίναν Έβανς, ο κλήρος πέφτει στον νεόκοπο Φρανκ Νιλικίνα από τον οποίο ο Μπαρζώκας προσδοκά ισχυρές δόσεις playmaking.
Συν τοις άλλοις χθες οι Πειραιώτες δεν αποκόμισαν τίποτε από τον Ντόνα Χολ και πήραν μόνο ένα (ομολογουμένως εντυπωσιακό σε φάση για να διδάσκεται σε σεμινάριο) κάρφωμα από τον Κώστα Αντετοκούνμπο, με αποτέλεσμα να μοιάζει ο Νίκολα Μιλουτίνοβ σαν την καλαμιά στον κάμπο χώρια που του γλίστρησε και δυο φορές η μπάλα μέσα από τα χέρια, λες και είχε μανταλάκια, σύμφωνα με την έκφραση της παλιάς μπασκετικής αργκό…
Δεν ξέρω εάν ο Ολυμπιακός είναι υποστελεχωμένος, σίγουρα πάντως οι δυο διαδοχικές οβιδιακές μεταμορφώσεις του βάζουν ένα ζήτημα πάνω στο τραπέζι της συζήτησης.
Ένα, μπορεί και δυο…
Αυτός (δεν) είναι Ολυμπιακός
Στη διάρκεια της ανάπαυλας σε μια προσπάθεια να έχω κάβα από σχέδια τίτλου για το κείμενο, συγκράτησα έναν απλό δαύτους που πίστευα ότι θα προέκυπτε…
“Αυτός (δεν) είναι Ολυμπιακός”: εννοούσα πως η ομάδα η οποία διαχρονικά στηριζόταν στην άμυνα της τώρα δείχνει να δίνει έμφαση στην επίθεση, αλλά είχα την εντύπωση ότι θα επέστρεφε στις… αρχέγονες εργοστασιακές ρυθμίσεις όταν θα έσφιγγαν τα γάλατα.
Έσφιξαν όντως τα γάλατα στην τέταρτη περίοδο, αλλά φευ: και την παραγωγικότητα του είδε να διολισθαίνει δραματικά και το αμυντικό ελιξίριο του δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει την ήττα.
Η μετάλλαξη και η επίκρουση
Ο Ολυμπιακός του δευτέρου ημιχρόνου υπήρξε ένα μεταλλαγμένο προϊόν και μια ομάδα η οποία πήγε κόντρα στη φύση της: παρασύρθηκε σε κατάχρηση ντρίμπλας, δεν διάβαζε σωστά τις καταστάσεις, δεν κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, χάλασε τις αποστάσεις της στην επίθεση και δεν σήκωσε αμυντικό ανάχωμα ώστε να ρεφάρει το χτυπητό παραγωγικό έλλειμμα της.
Κόλλησε κιόλας στους 69 πόντους επί επτάμισι λεπτά (έχοντας σε αυτό το χρονικό διάστημα 0/11 σουτ), άλλο που δεν ήθελαν οι Μαδριλένοι για να αντεπιτεθούν και να καταφέρουν την επίκρουση η οποία τους προσπόρισε τη νίκη και μάλιστα με διαφορά 12 πόντων που θα φανεί εν ευθέτω χρόνω εάν παίξει κάποιο ρόλο…
Απλά πράγματα…
Αυτό που γλίτωσαν στο τσακ την Τρίτη οι Πειραιώτες, το… λούστηκαν χθες: στη Βιτόρια η ήττα πέρασε ξυστά από δίπλα τους, αλλά στη Μαδρίτη οι σφαίρες υπήρξαν θανάσιμες!
Ηττήθηκε λοιπόν ο Ολυμπιακός στη Μαδρίτη, αλλά (επαναλαμβάνω ότι) είναι άκαιρο και πρόωρο να βγουν αγχόνες στα πέριξ του ΣΕΦ, άλλωστε φαντάζομαι ότι έχουν γνώσιν οι φύλακες.
Προσπέρασε κοτζάμ Γκάλη, στον Πρίντεζη θα κόλλαγε;
Στον αντίποδα δεν είναι καθόλου άκαιρο και πρόωρο, τουναντίον επιτρέπεται και κυρίως επιβάλλεται να αποδοθούν τα δέοντα, τα προσήκοντα και τα πρεπά (όπως λέμε στην Κρήτη) στον Κώστα Παπανικολάου…
Χθες ο αρχηγός του Ολυμπιακού και της Εθνικής ανέβηκε στο Νο1 της λίστας των παικτών με τα περισσότερα ματς στην ιστορία της ομάδας, 748 τον αριθμόν, εκ των οποίων 370 στη Euroleague.
Τις προάλλες στον αγώνα κόντρα στο Ισραήλ στη Ρίγα άφησε πίσω του (σε συμμετοχές στην Εθνική) κοτζάμ Γκάλη, σιγά που θα κόλλαγε στον Πρίντεζη!!!
Το νούμερο θα ήταν μεγαλύτερο και προφανώς θα είχε αναρριχηθεί πιο ψηλά από την πέμπτη θέση στην οποία κατατάσσεται τώρα (πίσω από τον Γιουλ, τον Σλούκα, τον Χάινς και τον Ροντρίγκεθ) εάν δεν απουσίαζε για μιάμιση σεζόν από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αγωνιζόμενος στο ΝΒΑ με τους Ρόκετς και τους Νάγκετς, δίπλα στον Χάρντεν, τον Χάουαρντ και τον Γιόκιτς!
Διαλεχτό στολίδι στην μπιζουτιέρα
Σε τέτοιες περιπτώσεις τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: ο εκ Διαλεκτού Τρικάλων έλκων την καταγωγή του φόργουορντ είναι κι ελόγου του ένα διαλεχτό στολίδι της ελληνικής (όχι μόνο μπασκετικής αλλά εν γένει) αθλητικής μπιζουτιέρας.
Περισσότερο από άξιος και ικανός παίκτης, περισσότερο από αρχηγός, περισσότερο από ρέκορντμαν, περισσότερο ακόμη και από «θρύλος», ο Παπανικολάου αποτελεί μια εμβληματική φιγούρα, ένα κόσμημα και ένα παράδειγμα προς μίμηση στο ευρύτερο οικοσύστημα της ελληνικής κοινωνίας.
Αξίζει όλα τα εύσημα, τα παράσημα και τα διάσημα για την αφοσίωση και την αγάπη του στο παιχνίδι, για το ύφος και το ήθος του, για την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση του, για αυτό που πραγματικά είναι και όχι γι’ αυτό που ούτως άλλως δεν πλασάρει επιτηδείως και δεν πουλάει!
Οι Θερμοπύλες και το παιδί που θα γινόταν αστυνομικός
Όταν ήταν πιτσιρικάς, μαγεμένος από το πηλίκιο και τη στολή του πατέρα του, ο Κώστας (μου έχει εκμυστηρευθεί πως) ήθελε να γίνει αστυνομικός…
Δεν έγινε αστυνομικός, αλλά μπασκετμπολίστας ωστόσο του έμειναν το απωθημένο και το παιδικό κουσούρι: γι’ αυτό λοιπόν υπερασπίζεται τον νόμο και την τάξη, γι’ αυτό κάνει περιπολίες παντού, γι’ αυτό του ταιριάζει η αποστροφή από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη…
“Τιμή σ΄ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες, ποτέ από το χρέος μη κινούντες”!
Σαν τον Λεωνίδα, ένα πράγμα!
Ο Κώστας του 16ου
Και στον Ολυμπιακό και στην Εθνική ο Παπανικολάου φορά τη φανέλα με το Νο16…
Δεδομένου ότι μικρός γούσταρε να γίνει αστυνομικός, κινηματογραφική αδεία, θα παραποιούσα τον τίτλο της ταινίας με τον συνονόματο του, τον Χατζηχρήστο…
Είναι (όχι ο Ηλίας, αλλά) ο Κώστας του 16ου και από χθες ο Κώστας του 748ου και πάει λέγοντας στο μέλλον…
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ενοχλήθηκε με ερώτηση Ισπανού δημοσιογράφου: “Πέρυσι κερδίσαμε τους ‘ Ευρωπαίους γίγαντες’ στα πέντε από τα έξι παιχνίδια που παίξαμε”
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έκρυψε την ενόχλησή του όταν ρωτήθηκε από Ισπανό δημοσιογράφο “ποια είναι τα κλειδιά σε τέτοια ματς απέναντι σε Ευρωπαίους γίγαντες, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης”.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έκρυψε την ενόχλησή του όταν ρωτήθηκε από Ισπανό δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη Μαδρίτη, μετά την ήττα του Ολυμπιακού με 89-77, “ποια είναι τα κλειδιά σε τέτοια ματς απέναντι σε Ευρωπαίους γίγαντες, όπως η Ρεάλ”.
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
“Συγχρητήρια στη Ρεάλ. Έκανε ένα πολύ καλό β’ μέρος, ιδίως συγκριτικά με το δικό μας, καθώς βάλαμε μόλις 24 πόντους. Η επιλογή των σουτ μας ήταν πολύ κακή. Δεν είχαμε υπομονή, δεν εκτελέσαμε το πλάνο. Προσπαθούσαμε να μεταφέρουμε την μπάλα από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη. Για αυτό είχαμε 0/9 τρίποντα. Πέρα από ένα-δυο σουτ, όλα τα υπόλοιπα ήταν μαρκαρισμένα.
Την ίδια ώρα η Ρεάλ έπαιξε με περισσότερο physicality, στα όρια του φάουλ. Παράλληλα έπαιξαν σκληρά στις μάχες για τα επιθετικά ριμπάουντ. Οπότε δεν αξίζαμε να κερδίσουμε.
Στο τέλος της ημέρας, ήταν ανόητη η προσέγγιση που είχαμε στο φινάλε του παιχνιδιού, γιατί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, πολλές φορές παίζουν ρόλο οι διαφορές πόντων. Πρέπει να σκεφτούμε ξανά πώς πρέπει να παίζουμε καλύτερα σε τέτοια παιχνίδια.
Δεν καταλαβαίνω ακριβώς την ερώτηση. Τι εννοείται όταν λέτε ‘γίγαντας’ (σσ. για τη Ρεάλ Μαδρίτης). Παίζουμε πέντε εναντίον πέντε. Πέρυσι κερδίσαμε τους ‘ Ευρωπαίους γίγαντες’ στα πέντε από τα έξι παιχνίδια που παίξαμε. Έχει να κάνει με τη δουλειά που κάνουμε στο παρκέ, έχει να κάνει με την ποιότητα των παικτών, με το πόσο μένουν ενωμένοι. Δεν παίζουμε απέναντι σε γίγαντες. Παίζουμε απέναντι σε ομάδες. Σεβόμαστε κάθε ομάδα στην Ευρώπη. Κάθε ομάδα είναι πραγματικά δυνατή. Φυσικά η Ρεάλ είναι μια σπουδαία ομάδα, με έναν εξαιρετικό προπονητή και πολύ ταλαντούχους παίκτες. Όμως, δεν καταλαβαίνω ακριβώς την ερώτηση”.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑ
