Ανζελίκ Κουρούνη: Πέθανε η αγωνίστρια και δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση»

Μαζί με τον Θωμά Ιακόμπι και μία μικρή ομάδα συνεργατών, ξεσκέπασαν τη δράση της Χρυσής Αυγής με το ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή. Μια προσωπική υπόθεση»

 

Πέθανε, μετά από μάχη με τον καρκίνο, η ντοκιμενταρίστα, παραγωγός, συγγραφέας, ανταποκρίτρια στην Ελλάδα γαλλόφωνων Μέσων και φωνή - σύμβολο στον αγώνα ενάντια στη Χρυσή Αυγή, Ανζελίκ Κουρούνη.

 

Η Ανζελίκ Κουρούνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία, αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Προηγμένων Διεθνών Σπουδών της Σορβόννης και πήρε και πτυχίο ιστορίας από το Paris VIII. Ήταν ανταποκρίτρια για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια για διάφορα γαλλόφωνα Μέσα: La Libre Belgique, les DNA, Politis, Charlie Hebdo, Le Quotidien de l’Art, Radio-France, RTBF, RTSR, TV5, Medi1, CBC.

 


 

Η ίδια μαζί με τον σύντροφό της και στενό συνεργάτη της Θωμά Ιακόμπι και μία μικρή, αφοσιωμένη ομάδα συνεργατών ξεσκέπασαν τη δράση της «Χρυσής Αυγής» με το πρώτο της ντοκιμαντέρ το 2016 «Χρυσή Αυγή. Μια προσωπική υπόθεση».

 

Η Ανζελίκ Κουρούνη και η ομάδα της πλήρωσαν βαρύ τίμημα, αφού οι φασίστες επιτέθηκαν και στην ίδια αλλά και στον συνεργάτη της Τομά Ζακομπί δύο φορές, το 2019 και το 2020.

 

«Στην πρώτη μου ταινία είχα τρία μικρά παιδιά, εγώ έφαγα ξύλο, σ’ αυτήν εδώ ο Θωμάς δυο φορές έφαγε ξύλο, υπήρχε ένας κίνδυνος, αλλά, όπως λέει κι ο Θωμάς, "φοβόμαστε, ακόμα και τώρα, αλλά αυτός ο φόβος, αυτή η οργή, θα τους γίνει αγγούρι. Δεν θα κάνουμε ποτέ πίσω"», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά η ίδια. 

 

 

Το δεύτερο ντοκιμαντέρ («Χρυσή Αυγή. Υπόθεση όλων μας» 2021) ήταν η μοναδική ταινία που έγινε για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, παρακολουθώντας πιστά τα γεγονότα από την αρχή μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2020 όταν η ηγετική ομάδα του μορφώματος, που ήδη πέντε μέρες νωρίτερα είχε αναγνωριστεί στο εφετείο ως «εγκληματική οργάνωση», οδηγήθηκε στη φυλακή. Πρόκειται για μια συνταρακτική μαρτυρία για τον πολύμορφο αγώνα που έδωσαν οι αντιφασίστες στην Ελλάδα μέχρι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής να βρεθούν στη φυλακή.

 

Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, για το έργο της, είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Κανείς στην Ευρώπη δεν έχει καταλάβει τη σημασία αυτής της δίκης, είναι η πρώτη φορά που στο εδώλιο κάθεται μια ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα νόμιμα εκλεγμένη σε κανονικές εκλογές». Πρόσθεσε ότι η ταινία περιγράφει επίσης «την ιστορία μιας μάνας που έχασε τον γιο της και τα έδωσε όλα για να βρεθούν πίσω από τα κάγκελα όχι μόνο ο δολοφόνος του, αλλά όλη η οργάνωση».