Ιστορική είναι η ταλαιπωρία των οδηγών στην Αττική Οδό λόγω της κακοκαιρίας, καθώς εκατοντάδες συμπολίτες μας παραμένουν εγκλωβισμένοι στον δρόμο από το πρωί ή το μεσημέρι μιας και η «Ελπίς» δείχνει τα δόντια της.
Η νύχτα έχει πλέον πέσει, το χιόνι συνεχίζεται και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση, οι θερμοκρασίες είναι κάτω από το μηδέν και οδηγοί, μαζί με τους συνεπιβάτες, εξακολουθούν να μην μπορούν να γυρίσουν στα σπίτια τους, καθώς είναι παγιδευμένοι στην Αττική Οδό.
Την απίστευτη αυτή εμπειρία, έζησε και ο Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων, Θοδωρής Πέτρου, ο οποίος οργισμένος περιγράφει την εξάωρη ταλαιπωρία του.
Ιδού τι έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook:
ΧΑΟΣ στην Αττική Οδό…Σήμερα είχα τη φαεινή ιδέα να πάω για δουλειές στην Κόρινθο οι οποίες δυστυχώς είχαν προθεσμίες και έπρεπε να τελειώσουν… Ξεκίνησα νωρίς, ενώ έριχνε απλά ένα χιονόνερο και φοβόμουν πως θα περάσω τον Καρέα για να πιάσω την περιφερειακή Υμηττού, στην Αττική οδό και να συνεχίσω προς Ελευσίνα. Περνάμε Καρέα χωρις κανένα πρόβλημα και φυσικά τίποτα δεν προϊδέαζε για αυτό που θα συνέβαινε στη συνέχεια.. Στα διόδια της Αττικής Οδού μας χρεώνουν και μας αφήνουν να περάσουμε ΚΑΝΟΝΙΚΑ και πριν την είσοδο προς Ελευσίνα στο ύψος της Δουκίσσης Πλακεντίας σταματάνε όλα τα οχήματα επ αόριστον…
Επειδή λοιπόν εξαρχής δεν εμπιστευόμουν κανένα μηχανισμό, ούτε ιδιωτικό, ούτε κρατικό (ειδικά αυτοί χαλάνε σε αυτή τη χώρα), είχα εφοδιαστεί με ξηρούς καρπούς, αρκετό νερό, ιμάντες και γέμισα και το ντεπόζιτο για να είμαι έτοιμος για παν ενδεχόμενο… Μένουμε ακινητοποιημένοι περίπου 2 ώρες στην αρχή που υπήρχε μόλις 1 πόντος χιόνι και δεν περνούσε κανένα όχημα έκτακτης ανάγκης ή οποιοδήποτε άλλο της Αττικής οδού…
Όσο περνούσε η ώρα με τη χιονοθύελλα ο ένας πόντος έγινε 25 - ίσως λέω και λίγο - και όταν καλούσαμε την Αττική οδό στην εξυπηρέτηση μας έλεγαν ότι έγινε ανάσχεση εμπρός και βιώναμε το φαινόμενο του bottleneck( η αγγλική μας μάρανε…), γιατί οι οδηγοί δεν ήξεραν να οδηγούν σε αυτές τις συνθήκες, πατούσαν απότομα φρένο και δημιουργούσαν ατυχήματα… Όταν ρωτούσαμε ποτέ θα έρθουν μηχανήματα να καθαρίσουν έλεγαν ότι γίνονται προσπάθειες αλλά δεν ήξεραν που ακριβώς γιατί δεν έχουν να κάνουν με τον συντονισμό…Έτσι από τις εννιάμιση το πρωί φτάσαμε στις τρεισήμισι το μεσημέρι και ΜΟΝΟΙ μας με ΔΙΚΗ μας ευθύνη επιχειρούσαμε να ανέβουμε την παγωμένη ανηφόρα…
Δεν πέρασε ΠΟΤΕ εκχιονιστικο και δεν έπεσε ΠΟΤΕ αλάτι σ’ αυτές τις έξι περίπου ώρες που ήμασταν εκεί εγκλωβισμένοι…Ευτυχώς παίρνοντας το ρίσκο να προσπαθήσουμε και να επιμείνουμε να ανεβούμε την παγωμένη και με μισό μέτρο χιόνι πλέον ανηφόρα μαζί με έναν στρατιωτικό που είχε τελειώσει την 24ωρη του υπηρεσία τα καταφέραμε να απεγκλωβιστούμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ… Ο άνθρωπος αυτός βοηθούσε όλο τον κόσμο να περάσει που στην αρχή νόμιζα ότι γνώριζε την κατάσταση και είχε οριστεί για αυτή τη δουλειά από το λεγόμενο «επιτελικό κράτος»… Και όμως το έκανε από μόνος του, πράγμα φωτεινό και ελπιδοφόρο για το χαλι που ζήσαμε…
Προσπάθησα να παραδειγματιστώ και να βοηθήσουμε όσους κολλούσαν στον πάγο και ευτυχώς με την επιμονή αυτού του ανθρώπου και με πολυ υπομονή καταφέραμε, με κίνδυνο υλικών ζημιών στα οχήματα, να μην διανυκτερεύσουμε εκεί που όπως φαίνεται θα συμβεί σε πολλούς ακόμα….Αίσχος και ντροπή το 2022 με το πρώτο χιόνι στην πρωτεύουσα να κλείνει ο κύριος οδικός άξονάς της, που πολλοί επιλέγουν για μεγαλύτερη ασφάλεια - έτσι όπως έκανα και εγώ σήμερα - και για τόσες ώρες και κάτι παραπάνω να μην υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ εκχιονιστικό μηχάνημα στην Αττική οδό…Πραγματικά θλίβομαι και θέλω να δώσω κουράγιο στους ανθρώπους που έχουν μείνει μέχρι αυτή την ώρα εγκλωβισμένοι εκεί και αναγκασμένοι να διανυκτερεύσουν στα οχήματά τους λες και ζούμε στην Αλάσκα…Φυσικά για οτιδήποτε αναζητηθεί από ευθύνες και για αναφέρω τα πραγματικά περιστατικά του σημερινού χάους θα είμαι εκεί…
Και για το τέλος: ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΝΩΛΗ!
ΥΓ. Ο Μανώλης ήταν ο στρατιωτικός που αφαίρεσε το όνομα από τη στολή και δεν ήθελε να φανεί το πρόσωπό του στα social …Σέβομαι την επιθυμία του , αν και αυτοί θα έπρεπε να κρύβονται είναι όλοι οι άλλοι…
