ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Ο έλεγχος της Εθνικής στο 2025 άνετα μπορεί να αποτυπωθεί από τα τέσσερα παιχνίδια αυτού του διαστήματος κόντρα στην Σκωτία. Στο Φάληρο για το Nations League ξεκίνησε αυτή η σειρά την άνοιξη, πρελούδιο τότε του προβιβασμού στην κορυφαία κατηγορία, στο Φάληρο χτες βράδυ ολοκληρώθηκε, με τη διαχείριση πλέον του αποκλεισμού από τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου να έχει περάσει σε πρώτο πλάνο.
Οκτώ μήνες, τέσσερα παιχνίδια, μοιρασμένα αποτελέσματα, δύο διοργανώσεις, μία “πρόκριση”, μια αποτυχία, ένας, ίδιος αντίπαλος σε όλα. Αν μη τι άλλο, πήχης μετρήσιμος για έναν πρώτο, συγκριτικό έλεγχο. Όχι προόδου. Εξέλιξης. Διαφορετικά, όλα, ενενηντάλεπτα. Διαφορετικό, σε όλες τις κόντρες αυτού του διαστήματος, το διακύβευμα των αναμετρήσεων της Εθνικής με τη Σκωτία.
Τα δύο πρώτα αυτής της οκτάμηνης σειράς με τους νησιώτες, τον περασμένο Μάρτιο, έδωσαν το στίγμα. Το υπογράμμισαν. Του πως τούτη η ομάδα θέλει και μπορεί να παίζει. Πεταμένο, τότε, το πρώτο ημίχρονο του παρθενικού ραντεβού, κυριαρχία στο δεύτερο, ήττα. Πασαρέλα κανονική στην ακόλουθη ρεβάνς, “τριάρα” – και λίγα ήταν – προβιβασμός στην κορυφαία κατηγορία του Nations League.
Δημιούργησαν προσδοκίες. Τις γιγάντωσαν. Μπορεί και παράταιρα, πρώιμα. Όχι πάντως αδικαιολόγητες βάσει ταλέντου. Σε αυτή την εξελικτική διαδικασία ενός ανανεωμένου, ηλικιακά φρέσκου συνόλου, αποδείχτηκαν διαθλαστικές. Όχι της δυναμικής, αλλά της ωριμότητας και της ισορροπίας που επιβάλλεται να υπάρχει.
Την αλλοίωσαν και στην κοινή ματιά. Επηρεάζει σε κάθε περίπτωση. Περνάει στο γκρουπ, στα αποδυτήρια, παντού. Ξέρουν ότι είναι καλοί, πόσο μάλλον να το ακούνε κιόλας. Ξέρουν, πρώτοι αυτοί, πως όμιλος στελεχωμένος με εκείνο το ανοιξιάτικο “θύμα” και τη Δανία, είναι όμιλος που επιβάλλει διεκδίκηση πρόκρισης (τουλάχιστον διεκδίκηση) ως το τέλος.
To πιο αδιάφορο, αλλά και το σημαντικότερο
Δεν έγινε. Το φθινόπωρο οι “χαϊλάντερς” (μεταξύ άλλων) έδειξαν πως υπάρχουν κι άλλα απαραίτητα. Αντοχή. Διάρκεια. Προσαρμογή. Συνέπεια. Προσήλωση. Μέταλλο. Να παίζεις όχι μόνο για να γουστάρεις, όχι μόνο για να κάνεις να γουστάρουν ό,τι παρουσιάζεις στο χορτάρι, αλλά για να παίζεις, τόσο και όπως, ώστε να αποδεικνύεις την ανωτερότητά σου. Να κάνεις τη δουλειά. Ακόμη και αν δεν την κάνεις “κεντώντας”.
Τον περασμένο μήνα, στη Γλασκώβη, εκεί που το πράγμα ζεμάταγε, η γαλανόλευκη κάηκε μόνο και μόνο που είδε τη φωτιά. Ενός αντιπάλου – τότε – στα σκοινιά, ενός αντιπάλου που επιστράτευσε άλλα, πέραν του συνολικά υποδεέστερου ταλέντου, για να ματσάρει και στο τέλος να επιβληθεί, δίκαια, αυτός. Άφησε πληγές. Φάνηκαν και στην άμεση συνέχεια. Δεν μείωσαν τις προσδοκίες, γέννησαν ερωτηματικά.
Η διαχείριση του σοκαριστικά πρώιμου αποκλεισμού από το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν μπορεί να είναι πισωγύρισμα για μια ομάδα που ακόμη δεν έχει ξεκινήσει να… πηγαίνει. Μπορούσε να είναι αυτή που θα συνέχιζε να διεκδικεί ένα από τα εισιτήρια για την πρόκριση στα τελικά; Αναμφίβολα. Αυτά τα εισιτήρια όμως δεν τσεκάρονται μόνο με καλλιτεχνίες. Τσεκάρονται – ή μάλλον χρειάζεται για να τσεκαριστούν – και με μουτζούρες.
Το χτεσινοβραδινό, τέταρτο και τελευταίο της σειράς των διαδοχικών με τη Σκωτία, παιχνίδι, μπορεί να ήταν ως προς τον σκοπό αδιάφορο, μα ίσως να είναι και το σημαντικότερο για τον τρόπο με τον οποίο αυτή η ομάδα θα κληθεί να διαχειριστεί το επόμενο διάστημα των δέκα μηνών χωρίς να έχει κάτι για να παίξει, κάτι για να διεκδικήσει.
Διάστημα μεγάλο. Πολύ μεγάλο. Επικίνδυνο. Οπότε, ο τρόπος, ο χαρακτήρας, η προσέγγιση, όλα έχουν τη σημασία τους. Όλα σε τέτοια, “αδιάφορα” παιχνίδια συσσωρεύονται στη μνήμη ενός εκάστου και επιστρατεύονται ως και αντανακλαστικά, όταν θα έρθουν και πάλι παιχνίδια που θα μετράνε.
Όχι επανάπαυση και λάθη
Να παίξει, ναι. Ευλογία γενεών το ταλέντο που διαχειρίζεται ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δεν (του) μπαίνει χαλινάρι. Ούτε και γίνεται, ούτε και του πρέπει. Το πρώτο χτεσινοβραδινό σαραντάλεπτο, ενδεικτικό. Το ξέσπασμα στο ξεκίνημα του δεύτερου, το οποίο και μετέτρεψε το 1-0 σε 3-0, επίσης. Αυτό όμως (πλέον και εμείς που το βλέπουμε) το γνωρίζουμε. Το γνωρίζουν πως το έχουν. Το θέμα, για τα επόμενα, τα μελλούμενα, είναι τα υπόλοιπα.
Το “νεκρό” φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, με τις αλλεπάλληλες ευκαιρίες των νησιωτών, οι οποίοι αντί να φύγουν για τα αποδυτήρια ανακουφισμένοι που το κοντέρ έχει γράψει μόνο ένα, έφυγαν τσαντισμένοι που δεν ήταν ισόπαλοι. Η ακόμη πιο εμφατική (μη) διαχείριση του ενθουσιασμού μετά το τρίτο γκολ, η οποία και παρέσυρε σε παιχνίδι που βόλευε, ταίριαζε στα ρέστα που έβαλαν στο χορτάρι οι πεισματάρηδες, ξεροκέφαλοι φιλοξενούμενοι.
Εκεί, (μαθαίνεις να) αυτόν τον ενθουσιασμό τον χαλιναγωγείς ώστε να σβήσεις το παιχνίδι, δεν τον προσφέρεις καύσιμο στον απέναντι. Τη φούρια, την μετατρέπεις σε έλεγχο και το σάρωμα στο γήπεδο σε νοητική κυριαρχία. Όχι επανάπαυση και λάθη που πρώτα απ’ όλα δείχνουν τις δικές σου αδυναμίες.
Βρήκε τον τρόπο και έκανε τη δουλειά
Υπάρχουν, τι να λέμε; Αναδείχτηκαν συνολικά στην πορεία αυτού του φθινοπωρινού σπριντ των προκριματικών. Αν δεν υπήρχαν άλλωστε, μεθαύριο κόντρα στη Λευκορωσία, η Εθνική θα έπαιζε για πρόκριση, όχι (απλώς και μόνο) για το FIFA Ranking. Φάνηκαν, σχεδόν όλες, ως υπενθύμιση και ως παρακαταθήκη για το τι, πως και πόσα ακόμη χρειάζονται, σχεδόν όλες από τον τρόπο που επέστρεψαν χτες οι Σκωτσέζοι, από τον τρόπο που υπέφερε μετά (και) το 3-2 η Εθνική για να κρατήσει το αποτέλεσμα.
Το κράτησε όμως. Κέρδισε. Έκανε τη δουλειά. Βρήκε τον τρόπο και την έκανε. Ας είναι. Ό,τι έγραψε, δεν ξεγράφει. Ό,τι έγινε, δεν αναιρείται. Το θέμα πια, στη διαχείριση αυτής της πανθομολογούμενης αποτυχίας, δεν είναι η ομάδα να μπολιάζει – μέχρι τα επόμενα που θα μετράνε, μέχρι την επόμενη διεκδίκηση – ομορφιές και καλλιτεχνίες, αλλά τρόπο/τρόπους, μέσα από “πόνο”, από κόντρα και από χτυπήματα, ώστε να διορθώσει και να ισορροπήσει.
Να παίζει, να γουστάρει, να τη γουστάρουν, αλλά και να μαθαίνει. Για να εξελίσσεται. Για να νικά. Να πετυχαίνει, να προκρίνεται. Για να αντιμετωπίσει την πίεση, τις προσδοκίες, τις επιθυμίες των ίδιων των μελών της, όλων. Για να φτάσει – επιτέλους – εκεί που τώρα μπορεί να αποδείχτηκε άγουρη για να πάει, μα από την επόμενη κιόλας φορά, όλοι, μα όλοι, θα την περιμένουν.
Γιοβάνοβιτς: “Είναι πολλά νέα παιδιά στο επίπεδο της Εθνικής, βγάλαμε συμπεράσματα από την Σκωτία”
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δήλωσε στον ALPHA μετά τη νίκη της Εθνικής με την Σκωτία ότι υπάρχουν πολλά νέα παιδιά σε αυτό το επίπεδο.
Αναλυτικά όσα ανέφερε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Alpha: Για το αν ήταν ένα δυνατό σετ: “Όχι δεν θα το έλεγα. Είναι ένα σοβαρό παιχνίδι, καταπληκτικό για τον θεατή, δύσκολο για τους προπονητές. Είναι δύσκολο με την εναλλαγή των συναισθημάτων που υπήρξε. Μπήκαμε καλά, κάναμε κάποια καλά πράγματα, στο τέλος όμως δυσκολευτήκαμε πολύ αλλά πήραμε τη νίκη‘.
Για το πώς διορθώνεται η διαδικασία με τα γκολ που δέχθηκε: “Διορθώνεται παίζοντας παιχνίδια σε αυτό το επίπεδο. Να είμαστε παραπάνω συγκεντρωμένοι όταν το παιχνίδι μας και το αποτέλεσμα είναι υπέρ μας. Δεν χρειαζόταν να δεχθούμε αυτά τα δύο γκολ που βοήθησαν την Σκωτία να πιστέψει το ματς και να αλλάξει“.
Για τα αρκετά ντεμπούτα στη γαλανόλευκη επί των ημερών του: “Είναι σημαντικό για την Εθνική. Είναι μια παράμετρος που βοηθά το επίπεδο της Εθνικής ομάδας. Είναι πολλά νέα παιδιά που είναι στο επίπεδο της Εθνικής. Δίνουμε λίγα παιχνίδια το χρόνο οκτώ με δέκα.
Στο επίπεδο που θα είμαστε όσον αφορά τη νέα διαδικασία του Nations League, θα παίξουμε με πιο δυνατούς αντιπάλους από την Σκωτία. Είναι σημαντικό να ανοίγουμε το ρόστερ και τα παιδιά“.
Για το αν ήταν τεστ το αποψινό: “Σίγουρα δεν ήταν τεστ. Ήταν ένα παιχνίδι πολύ σοβαρό με μια καλή ομάδα που αναμετρηθήκαμε πολλές φορές. Είναι παιχνίδια που μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα’.
Για το πού οφείλεται ο αποκλεισμός της Εθνικής: “Νομίζω ότι αυτή η εβδομάδα του προηγούμενου μήνα με το παιχνίδι στην Σκωτία που ήμασταν ανώτεροι αλλά δύο στιγμές και η έλλειψη συγκέντρωσης άλλαξαν το παιχνίδι. Αυτό οφείλεται. Όλοι θέλουν τον χρόνο τους. Οι εμπειρίες είναι πολύ σημαντικό πράγματα σε αυτό το είδος παιχνιδιών. Προσπαθούμε να βγούμε μια ισορροπία μεταξύ της δείψας της νέας γενιάς και των εμπειριών“.
ΘΩΜΑΣ ΤΖΟΥΒΑΡΑΣ
