Η Εθνική γυναικών παίζει τα ρέστα της κόντρα στην Τουρκία και ο Βασίλης Σκουντής φτιάχνει την απαραίτητη ατμόσφαιρα.
Μια το Βατερλό μια τα Ψαρά, ε, αδερφέ, δεν γίνεται δουλειά έτσι! Την Τετάρτη που άνοιξε η αυλαία του 40ού EuroBasket γυναικών, συμπληρώθηκαν-όπως έγραφα εδώ 210 χρόνια από την πανωλεθρία του Μεγάλου Ναπολέοντα, αλλά ευτυχώς ο Δούκας του Γουέλινγκτον έμεινε σε όλη του τη ζωή Ιρλανδός και δεν πολιτογραφήθηκε… Ελβετός!
Ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό
Πέρασε λοιπόν αβρόχοις ποσί η Εθνική ομάδα από τα νερά του Σαρωνικού κόλπου στην πρεμιέρα, έπειτα από 24 ώρες έπεσε βαρύς ο γαλλικός πέλεκυς, αλλά όπως έγραψε και ο Φρίντριχ Νίτσε, “ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”!
Από αυτό το μότο λοιπόν πρέπει να οιστρηλατούνται και να το γράψουν κιόλας στο λάβαρο που θα σηκώσουν οι τσούπρες μας, άμα τη εισόδω τους στην παλαίστρα του ΣΕΦ, όπου ο κόσμος θα ξεροσταλιάζει για πάρτη της.
Η καταστροφή των Ψαρών
Σαν σήμερα, λοιπόν, το 1824 οι πρόγονοι της… Ολτσάι Τσακίρ έκαναν ντου στα Ψαρά και τα κατέστρεψαν ολοσχερώς αφήνοντας-όπως έγραψε στο επίγραμμα του ο Διονύσιος Σολωμός- “τη δόξα να περπατάει μονάχη στην ολόμαυρη ράχη”!
Ανήμερα αυτή τη θλιβερή επέτειο, τυγχάνει να αναμετρώνται οι δυο ομάδες σε ένα “do-or-die” ντέρμπι που θα κρίνει ποια θα προκριθεί στην οκτάδα της διοργάνωσης και ποια θα μείνει εκτός νυμφώνος…
Στο μεταξύ τώρα που τα γράφω αυτά, δεν μπορώ να φανταστώ πως η Σοφία Κλιγκοπούλου θα υποκύψει στον πειρασμό να βαδίσει στα χνάρια του Απόστολου Τασούλα…
“Ξυπνάτε ρε, μπήκαν οι Τούρκοι και μας παίρνουν τα νησιά”
Στις 25 Αυγούστου του 1989, σε ένα ξενοδοχείο της (ισπανικής όλης) Γκουέντσα οι παίκτες της Εθνικής παίδων ξύπνησαν αξημέρωτα ακούγοντας κάποιον να βαράει τις πόρτες των δωματίων τους και να φωνάζει “ξυπνάτε ρε, ξυπνάτε, μπήκαν οι Τούρκοι και μας παίρνουν τα νησιά”!!!
Αυτόν τον τρόπο μηχανεύθηκε ο αείμνηστος ταμίας της ΕΟΚ Απόστολος Τασούλας για να συνεγείρει το φρόνημα και να διεγείρει τον πατριωτισμό τους ενόψει του ημιτελικού του EuroBasket με τους λεγάμενους!
Το κόλπο έπιασε έπειτα από λίγες ώρες: η ελληνική ομάδα έριξε στο κανναβάτσο την Τουρκία με 64-61 και προκρίθηκε στον τελικό της επόμενης ημέρας, στον οποίο νίκησε τη Γιουγκοσλαβία με 81-79 και ανέβηκε δόξη και τιμή στο θρόνο.
Επρόκειτο για μια ιστορική επιτυχία, καθόσον αυτό υπήρξε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία όλης της γκάμας των εθνικών ομάδων όλη σε μεγάλη διοργάνωση!
Ο Οικονόμου, η Φασούλα και η φωνή της συνείδησης
Τις φωνές από τις οποίες ξύπνησαν απότομα εκείνο το ξημέρωμα ο Νίκος Οικονόμου, ο Θοδωρής Χατζησμάλης, ο Βάϊος Γιώρας, ο Βαγγέλης Λογοθέτης και οι υπόλοιποι πιτσιρικάδες που κουλάντριζε ο Θανάσης Παπαδημητρίου (με συνεργάτη τον Γιώργο Προεστό) δεν θα τις ακούσουν το πρωί του Σαββάτου η Φασούλα, η Σπανού, η Παρκς, η Μποσγανά, η Παυλοπούλου, η Χριστινάκη και οι υπόλοιπες παίκτριες του Πέτρου Πρέκα…
Θα ακούσουν όμως μια πιο δυνατή φωνή: τη φωνή της συνείδησης τους που θα τις σπρώξει σε έναν αγώνα στον οποίο δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή πέραν της νίκης…
Δεν το δραματοποιώ το πράγμα, το σχολιάζω με όση δραματικότητα έχει εξ ορισμού!
Ας το κάνουν λοιπόν οι γυναίκες μας, όπως τότε οι παίδες μας και όχι μόνο…
Η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου
Τα φέρνει έτσι η ρουφιάνα η μοίρα που θα αναμετρηθούμε ξανά σε έναν αγώνα χωρίς αύριο με τους εξ ανατολών γείτονες μας, μάλιστα αυτή η δουλειά πάει σχοινί κορδόνι σε όλη την κλίμακα των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων μας…
Στα πρόχειρα, από μνήμης και χωρίς να ανοίξω τα κιτάπια μου, μού έρχονται στη μνήμη τρεις από τέτοιες πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις στις οποίες ένα… αιγαιοπελαγίτικο ντέρμπι ενείχε τόσο σοβαρό διακύβευμα σε ό,τι αφορά την υφαλοκρηπίδα και το εάν και κατά πόσον ελόγου μας θα επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα μας πιο μακριά από τα 12 ναυτικά μίλια!
Ο Αρσλάν, η Μάλτση και το “τιρινίνι” του 2017
- Εν αρχή ην ο ημιτελικός του ΕuroBasket παίδων του 1989 στη Γκουέντσα στον οποίο ήδη αναφέρθηκα προηγουμένως…
- Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2009 στον δραματικό προημιτελικό του EuroBasket στο Κατοβίτσε η Εθνική ανδρών επιβλήθηκε με 76-74 με τον Εντέρ Αρσλάν να μας παίρνει την μπουκιά από το στόμα ισοφαρίζοντας στη λήξη της κανονικής διάρκειας, αλλά να μας τη δίνει πίσω αστοχώντας στην εκπνοή της παράτασης!
- Το καλό μας τρίτωσε ad hoc: στις 22 Ιουνίου του 2017 στον προημιτελικό του EuroBasket γυναικών στην Πράγα όπου η ελληνική ομάδα ποδοπάτησε την Τουρκία με 84-55 και προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην τετράδα, έστω κι αν δεν κατάφερε να γραπώσει ένα μετάλλιο.
Ήταν τότε που η Εβίνα Μάλτση ξάπλωσε πάνω στο παρκέ τυλιγμένη με μια ελληνική σημαία και δήλωνε ότι “όταν πεθάνω θέλω να με θάψετε με αυτήν”!
Παρεμπιπτόντως σε εκείνη τη διοργάνωση η νυν πρέσβειρα του ΕuroBasket (μαζί με την Άννυ Κωνσταντινίδου και την Αναστασία Κωστάκη) είχε μυήσει τις συμπαίκτριες της στο περιβόητο «τιρινίνι»!
Καιρός είναι να το ξανακούσουμε απόψε, αμ’ πώς!
Το τέρας και το crash test
Για να συμβεί αυτό βεβαίως η Εθνική θα πρέπει να κόψει τον… βήχα της ύψους 2μ.03 σέντερ των Ντάλας Γουίνγκς, Τιάιρα ΜακΚάουαν η οποία στα πρώτα δυο ματς στο ΣΕΦ σκόραρε 39 πόντους και μάζεψε 27 ριμπάουντ!
Με κάποιον τρόπο πρέπει οπωσδήποτε να αναχαιτισθεί, εκτός κι αν η Εθνική την αφήσει να οργιάζει και πιάσει τις υπόλοιπες!
Εκτιμώ πως περισσότερο από μια δύσκολη αγωνιστική άσκηση ο αγώνας με την Τουρκία συνιστά ένα crash test χαρακτήρα, ψυχολογίας και πνευματικής δύναμης, για τουλάχιστον τρεις λόγους…
- Πρώτον η ελληνική ομάδα πρέπει να ανταποκριθεί στις ιδιάζουσες συνθήκες ενός αγώνα που (όπως το ξέραμε, το λογαριάζαμε και το περιμέναμε εκ προοιμίου) θα κρίνει τα πάντα όλα σε αυτή τη διοργάνωση, ανεξαρτήτως του τι έχει προηγηθεί.
- Δεύτερον να ξεπεράσει, να αφήσει πίσω της και να ξεχάσει αυτό που όντως προηγήθηκε και αναφέρομαι στη βαριά ήττα από τη Γαλλία, που αντί να της ρίξει την ψυχολογία στα Τάρταρα, πρέπει να την τσιτώσει, να τη συσπειρώσει και να τη θυμώσει.
Η ατάκα του Μίσσα
- Τρίτον να εξαγνισθεί ψυχή τε και σώματι και να αισθάνεται ελεύθερη κι ωραία: αυτό έχει να κάνει με ΄την ατάκα που λάνσαρε πριν από πολλά χρόνια ο (άλλοτε προπονητής της Εθνικής και σπεσιαλίστας στο μπάσκετ γυναικών) Κώστας Μίσσας: “Οι άνδρες παίζουν μπάσκετ για να νιώσουν καλά, ενώ οι γυναίκες πρέπει να νιώθουν καλά για να παίξουν μπάσκετ”!
Εδώ σε θέλω μάστορα, λοιπόν: όχι βεβαίως δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, αλλά με πιο γήινες και πρακτικές μεθόδους η ελληνική ομάδα οφείλει να απενοχοποιηθεί, να αντιμετωπίσει το ματς δίκην tabula rasa (σαν ένα άγραφτο χαρτί), να διαθέτει αυτήν την προαπαιτούμενη καλή διάθεση και να εστιάσει στο κέντρο του στόχου για να τον πετύχει διάνα!
ΥΓ: “Άντε με το καλό και μ’ έναν πόνο”, όπως λένε και στις έγκυες γυναίκες πριν από τα γεννητούρια!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ
