Σοφία Μαυραντζά

Η  Σοφία Μαυραντζά υποδέχεται τον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Κιμούλη σε μια συνέντευξη-ποταμό: Μία συνομιλία για τη ζωή, το θέατρο, την κοινωνία και το ανθρώπινο βάθος.

Ο Γιώργος Κιμούλης μάς γυρίζει στα πρώτα του χρόνια στον Πειραιά, στο σχολείο, στις πρώτες εικόνες που του χάραξαν την ψυχή και στο αργοπορημένο -και σχεδόν τυχαίο- ραντεβού του με το θέατρο, στα 17 του χρόνια. Όταν πρωτοείδε την παράσταση Κάσπαρ, ήξερε. «Αυτό θέλω να κάνω», είπε. Όχι γιατί ήθελε να γίνει κάποιος άλλος, αλλά γιατί αναγνώρισε τη βαθύτερη αλήθεια του ρόλου: «Κανένας δεν μπορεί να γίνει άλλος».

Με σκέψη στοχαστική και λόγο πυκνό, μιλά για τους ρόλους, για το παρόν ως τον μόνο πραγματικό χρόνο του ηθοποιού, για την ουσία της υποκριτικής ως πράξη διαλόγου, όχι υποκρισίας. Τονίζει πως «η υποκριτική είναι η προσπάθεια να κάνεις καλλιτεχνικό έργο τον παρόντα χρόνο» και πως το θέατρο είναι ένας δημόσιος χώρος διαλόγου και πολιτικής πράξης. «Κάνω θέατρο για να είμαι μαζί με τους άλλους - Είναι το τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπου», υπογραμμίζει μεταξύ άλλων.

Αναλύει την παράσταση «Η Συνάντηση» στην οποία πρωταγωνιστεί (και σκηνοθετεί), το σήμερα, το παρελθόν που λειτουργεί ως πρόλογος, τη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Τι χρειάζεται ένας ηθοποιός σήμερα; «Ταλέντο, τύχη και αντοχή στη χυδαιότητα των άλλων» τολμά να πει.

Μιλά για την εξουσία, τα social media, την τεχνητή νοημοσύνη και τη σημασία της σωματικής επαφής -ιδίως για τα παιδιά, που μεγαλώνουν μπροστά σε οθόνες. Αλλά μιλά και για την κοινωνία και τα «στραβά» της: «Είναι αρσενικό το φύλο της κοινωνίας, δυστυχώς. Ο κοινωνικός μας χώρος έχει φύλο. Όλες οι νόρμες και οι κανόνες είναι αρσενικές. Πιστεύω ακράδαντα στη θηλυκοποίηση της κοινωνίας».

Θυμάται τους γονείς του -τον αυστηρό αλλά λαμπρό πατέρα του και την αλύγιστη μητέρα του, την πρώτη γυναίκα που δίκασε στο ΣτΕ- και συγκινείται μιλώντας για την κόρη του, Μαριάννα: «Αγαπάω σημαίνει οφείλω», λέει, δανειζόμενος τον στίχο του Γιώργου Χειμωνά.

«Η μητέρα μου ήταν η μεγαλύτερη θαυμάστριά μου. Ο πατέρας μου ήταν ο απόλυτος διανοούμενος. Ένιωθα μαζί τους την απόλυτη ασφάλεια» λέει ο ίδιος.

Μια συνέντευξη για τη ζωή, το φως και τη σπάνια τέχνη της αλήθειας.