Νικολίτσα Τρίγκα
Σήματα κινδύνου στέλνουν οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό για τη διατήρηση της γλώσσας μας, την ιστορία και το πολιτισμό της πατρίδας μας
Ξεχασμένοι και απογοητευμένοι από τη «μητέρα Ελλάδα» νοιώθουν οι συμπατριώτες μας που ζουν σε διάφορες του εξωτερικού εξαιτίας της εγκατάλειψης των ελληνικών σχολείων, στα οποία φοιτούν τα παιδιά τους. Σύλλογοι γονέων από 9 χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Πολωνία, Σουηδία, Ουκρανία, Νορβηγία, Λιθουανία, Ισπανία, Ολλανδία, Ελβετία) αναγκάστηκαν να στείλουν κοινή επιστολή στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στην υπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, προκειμένου να τους επισημάνουν ότι η διατήρηση και ενίσχυση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης εκτός συνόρων αγγίζει τον πυρήνα της εθνικής μας υπόστασης.
Τους καλούν να αναλάβουν πρωτοβουλία για μια εθνική? πολιτική? γλωσσικής παρουσίας και παιδείας στον απόδημο ελληνισμό?, αντάξια του μεγέθους και της ιστορικής του σημασίας.
Οι Σύλλογοι καταγγέλλουν ότι:
- 1. O προϋπολογισμός για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση έχει μειωθεί δραματικά — κατά περίπου 80 % από? την έναρξη της οικονομικής κρίσης
- 2. Σημαντικά κονδύλια παραμένουν αδιάθετα η? διοχετεύονται αλλού, χωρίς να φτάνουν στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς
- 3. H έλλειψη εκπαιδευτικών στις εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού? συνιστά πλέον διαρθρωτική? κρίση. Η υποστελε?χωση των δομών οδηγεί σε υπολειτουργία η? αναστολή? τμημάτων, στερώντας από χιλιάδες παιδιά τη δυνατότητα να διδαχθούν τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό? της πατρίδας τους.
Οι σύλλογοι υπογραμμίζουν ότι η η στήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας προς τους απόδημους, αλλά επένδυση στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Η επιστολή
Προς τον Πρωθυπουργό? της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κυριακό Μητσοτάκη
Προς την Υπουργό? Παιδείας και Θρησκευμάτων κα. Σοφία Ζαχαράκη
Θέμα: Η διασφάλιση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό? ως προϋπόθεση εθνικής συνέχειας
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ?, Αξιότιμη κυρία Υπουργέ?,
Οι υπογράφοντες θεσμικοί φορείς του αποδήμου ελληνισμού, εκπροσωπώντας μαθητές, γονείς και κοινότητες σε διάφορες χώρες, απευθυνόμαστε σε εσάς με βαθύ αίσθημα ευθύνης για ένα ζήτημα που αγγίζει τον πυρήνα της εθνικής μας υπόστασης: τη διατήρηση και ενίσχυση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης εκτός συνόρων.
Η παρατεταμένη έλλειψη εκπαιδευτικών στις εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού? συνιστά πλέον διαρθρωτική? κρίση. Η υποστελε?χωση των δομών οδηγεί σε υπολειτουργία η? αναστολή? τμημάτων, στερώντας από χιλιάδες παιδιά τη δυνατότητα να διδαχθούν τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό? της πατρίδας τους.
Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση δεν είναι απλώς μέσο γλωσσικής διδασκαλίας, είναι θεσμός πολιτισμικής συνέχειας. Αποτελεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι νέες γενιές των Ελλήνων της διασποράς οικοδομούν τη γλωσσική? τους ταυτότητα και διατηρούν ζωντανή? τη σύνδεση? τους με το έθνος. Η απώλεια της θα σήμαινε, μακροπρόθεσμα, να διαρραγεί η ιστορική? συνέχεια και να αποδυναμωθεί ένας από? τους σημαντικότερους φορείς ήπιας ισχύος της Ελλάδας. Η γλώσσα αποτελεί φορέα πολιτισμού και εργαλείο συλλογικής μνήμης. Η διάδοση? της εκτός συνόρων είναι επένδυση υψηλής προστιθέμενης αξίας, όχι μόνο σε πολιτισμικό? αλλά και σε οικονομικό? επίπεδο. Οι Έλληνες της διασποράς συμβάλλουν διαχρονικά ουσιαστικά στην ελληνική? οικονομία — με επενδύσεις, αποστολές κεφαλαίων, τουριστική? δραστηριότητα, μεταφορά τεχνογνωσίας και διεθνείς διασυνδέσεις.
Η στήριξη της ελληνόγλωσσης παιδείας στο εξωτερικό? αποτελεί, επομένως, επένδυση στη σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίας ανταπόδοσης μεταξύ Ελλάδας και Ομογένειας. Παρά ταύτα, ο προϋπολογισμός για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση έχει μειωθεί δραματικά — κατά περίπου 80 % από? την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Ακόμη και αυτός ο ήδη περιορισμένος προϋπολογισμός δεν εξαντλείται πλήρως για τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών του εξωτερικού. Σημαντικά κονδύλια παραμένουν αδιάθετα η? διοχετεύονται αλλού, χωρίς να φτάνουν στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς που αποτελούν την καρδιά? του εγχειρήματος.
Η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης απαιτεί ουσιαστική? αναθεώρηση του πλαισίου αποσπάσεων και αμοιβών. Το επιμίσθιο των αποσπασμένων εκπαιδευτικών παραμένει σε επίπεδα που δεν ανταποκρίνονται στο κόστος διαβίωσης στις χώρες υποδοχής ούτε στο επίπεδο ευθύνης και αποστολής τους.
Η σημερινή? οικονομική? πραγματικότητα καθιστά? την υπηρεσία στο εξωτερικό? οικονομικά αποτρεπτική, οδηγώντας σε μαζική? άρνηση αποσπάσεων και σε περαιτέρω αποδυνάμωση των σχολικών μονάδων.
Απαιτείται άμεσα:
• επικαιροποι?ηση και ουσιαστική? αύξηση του επιμίσθιου, προσαρμοσμένη στα πραγματικά? δεδομένα κάθε χώρας,
• θεσμοθέτηση προσθέτων κινήτρων (οικονομικών και επαγγελματικών) για όσους εκπαιδευτικούς επιλέγουν να υπηρετήσουν στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού?
• ενεργοποίηση του επιτόπιου εκπαιδευτικού? προσωπικού? στα ΤΕΓ με καθεστώς ωρομίσθιων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου , όπως εφαρμόζεται στα αμιγή? σχολεία αλλά και σε ΤΕΓ άλλων χωρών. Η προσέλκυση και παραμονή? ικανού διδακτικού προσωπικού δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς συνθήκες που να τιμούν το έργο και την προσφορά των εκπαιδευτικών. Το επιμίσθιο και τα κίνητρα δεν είναι απλή? διοικητική? λεπτομέρεια αποτελούν τον πυρήνα της βιωσιμότητας της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης.
Κύριε Πρωθυπουργέ, Κυρία Υπουργέ
ο Ελληνισμός της Διασποράς δεν είναι παρελθόν είναι ζώσα πραγματικότητα και ενεργό? κεφάλαιο του έθνους και η στήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας προς τους απόδημους, αλλά επένδυση στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Με πίστη στην αποστολή? μας και επίγνωση της ευθύνης που μοιραζόμαστε, σας καλούμε να αναλάβετε πρωτοβουλία για μια εθνική? πολιτική? γλωσσικής παρουσίας και παιδείας στον απόδημο ελληνισμό?, αντάξια του μεγέθους και της ιστορικής του σημασίας.
