Έγραψε ιστορία η Τσέλσι: Η μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει όλους του ευρωπαϊκούς τίτλους
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης μεταφέρει από το Βρότσλαβ εικόνες από τον μεγάλο τελικό του Conference League, στον οποίο μπήκε η σφραγίδα στην πιο… σίγουρη κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου στην ιστορία.
Όταν ξεκινούσε η League Phase του φετινού Conference League, άπαντες έβλεπαν ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Αναφέρω συγκεκριμένα αυτό το χρονικό σημείο, διότι, πλέον είχε οριστικοποιηθεί το ποιες ομάδες θα αγωνιστούν στο κυρίως πιάτο της φετινής διοργάνωσης. Άλλωστε, υπενθυμίζω πως φέτος για πρώτη φορά από τον Σεπτέμβρη και έπειτα, δεν υπήρξαν «υποβιβασμοί» από το Europa League. Από τότε, λοιπόν, όλοι έβλεπαν την Τσέλσι ως την βέβαιη νικήτρια της φετινής διοργάνωσης. Από τους μπουκ μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιρόφιλο στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Γηραιάς Ηπείρου.
Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το πως η Τσέλσι έφτασε στον τελικό, με το ποιες ομάδες άφησε εκτός συνέχειας. Όλοι κοιτούσαν στην άλλη πλευρά του ταμπλό, για να δουν απλά και μόνο αυτόν που θα… νικήσει στον μεγάλο τελικό. Αναφέρω για την ιστορία πως στην άλλη πλευρά του ταμπλό, στην οποία συμμετείχε και ο Παναθηναϊκός, υπήρχε και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μιας και πέραν της Τσέλσι, είχαν μαζευτεί όλες οι ομάδες με τα πιο βαριά ονόματα της διοργάνωσης.
Αυτή που τα κατάφερε ήταν η Ρεάλ Μπέτις και οι φίλοι της είχαν την ευκαιρία να βάψουν το Βρότσλαβ πράσινο, για την ιστορική αυτή στιγμή που η αγαπημένη τους ομάδα θα διεκδικούσε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της. Κυκλοφορώντας από το πρωί της Τετάρτης στους δρόμους του Βρότσλαβ, όπου και αν κοιτούσε κανείς, έβλεπε φανέλες ριγέ σε πράσινο και λευκό. Ισπανικές σημαίες, πανό που αποθέωναν τον αρχιτέκτονα της Ρεάλ Μπέτις, Μανουέλ Πελεγκρίνι. Σε μία – δύο μπυραρίες, οι Άγγλοι της Τσέλσι περισσότερο συμπλήρωναν την εικόνα, παρά της έδιναν κάτι το ξεχωριστό.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα μεταφέρθηκε και στην εξέδρα του γηπέδου του Βρότσλαβ. Εκεί που επί 90’ ακούγονταν μόνο οι Ισπανοί. Ήταν, άλλωστε και εμφανώς περισσότεροι, δεν ήταν δύσκολο να κάνουν περισσότερη φασαρία. Οι Ισπανοί ήταν και εκείνοι που σήκωσαν δύο όμορφα πανό, που έδωσαν ξεχωριστό χρώμα στην ατμόσφαιρα. Το πανό των Άγγλων δεν είχε καθόλου φαντασία, δεν τραβούσε καθόλου την προσοχή. Θαρρείς πως οι φίλοι τους στην εξέδρα είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν αγώνα στο πλαίσιο πρώιμης φάσης του League Cup της Αγγλίας. Μα δεν είναι δυνατόν, ήταν ένας ευρωπαϊκός τελικός. Κρινόταν ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Ήταν απόλυτα φυσιολογικό αυτή η ενέργεια των Ισπανών να περάσει και στους ποδοσφαιριστές του Πελεγκρίνι. Το περιμέναμε πριν σφυρίξει για πρώτη φορά ο Βόσνιος διαιτητής, το είδαμε και να συμβαίνει. Στο πρώτο μέρος οι Ισπανοί κυριάρχησαν. Πέτυχαν ένα γκολ και έχασαν σημαντικές ευκαιρίες και για δεύτερο.
Στο ξεκίνημα, όμως, της επανάληψης, ένα ήταν το ερώτημα που κυριαρχούσε. Αν θα άντεχαν οι παίκτες της Μπέτις στον ίδιο ρυθμό. Αν θα μπορούσαν να πιέσουν με την ίδια ένταση, που το έκαναν μέχρι το 45’. Και μάλιστα, απέναντι σε ένα γκρουπ με χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας. Η απάντηση, ήταν «όχι». Η δύναμη της θέλησης, δεν ήταν αρκετή.
Από το 46’ κιόλας καταλάβαινες πως η Τσέλσι πατούσε καλύτερα, πως το γκολ της ισοφάρισης ήταν θέμα χρόνου να έρθει. Ήρθε στο 65’ και μόλις πέντε λεπτά μετά, ήρθε και το δεύτερο. Αυτό της ολικής ανατροπής. Σαν σε προπόνηση. Οι ποδοσφαιριστές της Μπέτις έμοιαζαν να έχουν παραδοθεί. Είχαν μείνει να παρακολουθούν τους αντιπάλους τους. Το «κερασάκι» στην τούρτα από τον Σάντσο ήρθε να βάλει την σφραγίδα στην πιο εύκολα προβλέψιμη κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου στην ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης. Όσο για το γκολ του Καϊσέδο; Ε, όχι! Ήταν κρίμα για την προσπάθεια της Μπέτις και την εικόνα της στα πρώτα 45’ να χάσει αυτόν τον τελικό με «τεσσάρα».
Οι Ισπανοί στην εξέδρα δεν έχασαν ποτέ την δική τους μάχη. Κάποια στιγμή στην επανάληψη, με το σκορ ακόμα στο 1-0, σε μία φάση που οι της Τσέλσι ζήτησαν πέναλτι για μία σύγκρουση μέσα στην περιοχή του Άντριαν και αφού υπήρξαν και αρκετά νεύρα μεταξύ των παικτών, ακούσαμε και την φωνή των Άγγλων. «Come on Chelsea, come on Chelsea». Όλο αυτό πρέπει να κράτησε ένα-δύο λεπτά. Και τέλος. Επιστρέψαμε στις εργοστασιακές συνθήκες, μεταφερθήκαμε και πάλι στο «Μπενίτο Βιγιαμαρίν».
Και ξέρετε κάτι; Απόψε η Σεβίλλη δεν θα κοιμηθεί. Η μισή θα είναι «σκασμένη» για την χαμένη ευκαιρία για ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο και η άλλη μισή θα πανηγυρίζει!
