Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τον Ολυμπιακό που εξαργυρώνει την “συνέχεια” που έχει με τον Μεντιλίμπαρ και το κάνει πιο εύκολο στα νέα παιδιά να μπουν και να αναδειχθούν.
Αν αφαιρούσε κάποιος τα επώνυμα από τις φανέλες των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, φορούσε διαφορετικές φανέλες στους παίκτες που χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά αυτό το καλοκαίρι από τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και ζητούσε από κάποιον που δεν γνωρίζει ονοματεπώνυμα και φυσιογνωμίες να ξεχωρίσει τον νέο παίκτη που του έκανε την πιο θετική εντύπωση στα φιλικά της προετοιμασίας, λογικά αυτός θα απαντούσε “το νούμερο 80”.
Διότι ο Σταύρος Πνευμονίδης έδειξε στοιχεία που θα σε υποχρέωναν να χειροκροτήσεις το σύστημα scouting του Ολυμπιακού στην περίπτωση που επρόκειτο για έναν 19χρονο ξένο πλάγιο επιθετικό.
Η εξήγηση για όλο αυτό που έχουμε δει μέχρι εδώ από τον Πνευμονίδη κρύβεται και στα προηγούμενα βήματα που έκανε για να φτάσει μέχρι τη στιγμή που θα του δώσει ο Μεντιλίμπαρ τον χρόνο του. Δηλαδή αυτό το παιδί έφτασε καλά προετοιμασμένο αλλά και καλά εκπαιδευμένο για να μπει στο γήπεδο και να συμπεριφερθεί εφαρμόζοντας τις βασικές αρχές που βάζει στο παιχνίδι ο Μεντιλίμπαρ. Ήξερε τι ζητά από τον ρόλο του ο προπονητής του Ολυμπιακού, είχε μελετήσει το μοντέλο παιχνιδιού, είχε πάρει πληροφορίες από τους προπονητές που τον προετοίμασαν, από πρώην συμπαίκτες που είχαν προβιβαστεί πριν από αυτόν, πήγε έτοιμος.
Και επειδή έχει πολλή ποιότητα και ήταν ώριμος ψυχικά και πνευματικά, έβγαλε τα καλά στοιχεία του και μπήκε στο μάτι όλων μας. Το ίδιο θα πει κανείς και για τον Αργυρή Λιατσικούρα, που δεν έχει κλείσει ακόμη τα 19, και για τον “μεγάλο” Αλέξη Καλογερόπουλο, ο οποίος είναι μια άλλη κατηγορία δεδομένου ότι έχει παίξει στην Superleague και είναι 21 ετών.
Ο Σταύρος Πνευμονίδης και ο Αργύρης Λιατσικούρας
Πώς εξηγείται αυτό που συνέβη στην προετοιμασία του Ολυμπιακού με τους “μικρούς”; Προφανώς δρέπει τους καρπούς της δουλειάς των προηγούμενων ετών στην ακαδημία του. Συγχρόνως όμως εξαργυρώνει την συνέχεια που έχει η δουλειά του Μεντιλίμπαρ. Οι ποδοσφαιριστές μελετούν για καιρό το μοντέλο παιχνιδιού του προπονητή, και το ίδιο κάνουν και οι προπονητές που προετοιμάζουν αυτά τα παιδιά για την είσοδο στην πρώτη ομάδα.
Οι νέοι μπαίνουν σε μια οργανωμένη ομάδα με καθαρές αρχές στο παιχνίδι της και πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ των ποδοσφαιριστών και μεταξύ του πάγκου και των ποδοσφαιριστών. Και κάπως έτσι μοιάζει τελικά φυσιολογικό να δείχνουν το ταλέντο τους και να μη “πνίγονται” από τον εκνευρισμό της πρώτης τους φοράς. Μπαίνουν καλά προετοιμασμένοι, παίρνουν την βοήθεια και την υποστήριξη της υπόλοιπης ομάδας, η οποία είναι “στρωμένη”, και όλα κυλούν φυσιολογικά.
Την ίδια εποχή στον Παναθηναϊκό μεγαλώνει μια πολύ καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών που φτάνουν στα +- 18 τους χρόνια και κουβαλούν τη φήμη της καλύτερης φουρνιάς που έχει βγάλει ο σύλλογος στην διάρκεια των τελευταίων ετών. Αυτά τα παιδία όμως έχουν ένα συγκριτικό μειονέκτημα, δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός αλλάζει συχνά προπονητή και άρα και αγωνιστική ταυτότητα. Και δεν μπαίνουν σε μια το ίδιο στρωμένη ομάδα, διότι αυτή αλλάζει πολλούς ποδοσφαιριστές στην διάρκεια των τελευταίων ετών. Και τίθενται στην διάθεση ενός προπονητή που λειτουργεί με τα ένστικτα κάποιου που δεν ξέρει αν θα παραμένει στην θέση του στην περίπτωση που η ομάδα του δεν καταφέρει να βρεθεί στην League Phase μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Στα φιλικά προετοιμασίας μια αντίστοιχη με τον Πνευμονίδη “αποκάλυψη” για τον Παναθηναϊκό ήταν ο 18χρονος δεξιός εξτρέμ Γιάννης Μπόκος, ενώ πολύ καλά πράγματα έδειξε και ο 19χρονος επιθετικός χάφ Αντριάνο Μπρέγκου. Ο πρώτος δεν μπήκε στην ευρωπαϊκή λίστα, επειδή δεν είναι “αναθρεμένος” στον Παναθηναϊκό και θα “έπιανε χώρο”, ενώ ο δεύτερος μπήκε χωρίς να παίξει παρόλο που ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκες στην θέση του.
Ο Γιάννης Μπόκος
Η ιστορία μπορεί να δείξει ότι ο Ρουί Βιτόρια σκοπεύει να μιμηθεί τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και να δώσει ευκαιρίες σε αυτά τα παιδιά ή και σε κάποια από τα υπόλοιπα, όπως τον Ελτον Φικάι. Η μοίρα του Παναθηναϊκού στο κομμάτι της ανάδειξης ποδοσφαιριστών όμως δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν υπάρξει συνέχεια – δηλαδή αν δεν κρατήσει τον κατάλληλο προπονητή για καιρό στον πάγκο του. Διότι δεν αρκεί να ρίξεις ένα παιδί στο γήπεδο, σαν να παίζεις μια ζαριά.
Είναι απαραίτητο να τον έχεις προηγουμένως προετοιμάσει για τον ρόλο του σε ένα συγκεκριμένο και σταθερό μοντέλο παιχνιδιού. Και είναι το ίδιο σημαντικό το να μπει σε μια ομάδα που ήδη λειτουργεί και όχι σε ένα γκρουπ που ακόμη πασχίζει να καταλάβει τι θέλει να παίξει ο προπονητής και αμφιβάλει σχετικά με την αποτελεσματικότητα του μοντέλου παιχνιδιού που υποδεικνύει ένας προπονητής.
Με άλλα λόγια, αυτά τα παιδιά που σήμερα παίρνουν τις ευκαιρίες τους από τον Μεντιλίμπαρ είναι πολύ τυχερά. Έχουν μια τύχη που δεν έχουν οι συνομήλικοι τους στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Την έχουν μόνο τα παιδιά που βρίσκονται στον ΠΑΟΚ – αυτά που περιμένουμε να δούμε να παίρνουν τον χρόνο τους στη νέα σεζόν. Διότι και εκείνα τα παιδιά εκπαιδεύονται μέσα στον οργανισμό μιας ομάδας που έχει συνέχεια στην ακαδημία της, αλλά έχει συνέχεια και στην πρώτη ομάδα, δεδομένου ότι δεν αλλάζει προπονητή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ
