Ο Άρης τα έκανε όλα λάθος, εγκλωβίστηκε και φαίνεται πως δεν πήρε ποτέ το μάθημά του από τον αποκλεισμό με την Αράζ. Γράφει ο Θωμάς Μίχος
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης μετά το τέλος του αγώνα μίλησε για ένα σκληρό μάθημα που πήρε η ομάδα του. Η αλήθεια είναι πως το μάθημα αυτό θα έπρεπε να το είχε πάρει ήδη μετά τον αποκλεισμό στην Ευρώπη από την Αράζ. Φάνηκε όμως πως αυτό δεν συνέβη.
Το παιχνίδι της πρεμιέρας με τον Βόλο τελικά δεν αρκούσε για να δώσει στον Άρη αυτό που επιζητούσε. Του πρόσφερε απλώς λίγες ημέρες ηρεμίας, ήταν, αν θέλετε, ένα παυσίπονο που απάλυνε το πρόβλημα χωρίς να το λύσει. Στο Κλεάνθης Βικελίδης κόντρα στον Παναιτωλικό, ο Άρης εγκλωβίστηκε. Και το πλήρωσε ακριβά. Με ήττα. Το ξέσπασμα του κόσμου ήταν απλώς το επιστέγασμα όσων βλέπει στο πρώτο αυτό κομμάτι της σεζόν.
Ο αποκλεισμός από την Αράζ αποδεικνύεται πως, εκτός από βαρύς, ήταν και… ασήκωτος για την ομάδα. Σε μία εμφάνιση πρώτου ημιχρόνου «καρμπόν» με το παιχνίδι της πρεμιέρας απέναντι στον ΝΠΣ Βόλο, ο Άρης είδε και πάλι τα ποσοστά κατοχής του να είναι σταθερά στο 70%, τις τελικές του δέκα και τις επεμβάσεις του Τσάβες έξι. Ο πίνακας όμως έγραφε μηδέν. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην πρεμιέρα, πριν του δώσουν τη λύση οι κεντρικοί αμυντικοί του.
Η αναποτελεσματικότητα και το πρόβλημα στο εύκολο γκολ είναι μόνο ένα από τα πολλά ζητήματα και σίγουρα όχι το μοναδικό. Θα περίμενε κανείς ή θα ήλπιζε να έρθει ξανά η λύση στο β’ μέρος από μία στημένη φάση ή μία ατομική ενέργεια. Αντ’ αυτού, η εικόνα της ομάδας του Ουζουνίδη στο δεύτερο ημίχρονο ήταν κάκιστη. Μία ομάδα χωρίς χημεία, ένταση, πάθος και φαντασία, που δεν μπορούσε με τίποτα να διασπάσει την καλά διαβασμένη άμυνα του Παναιτωλικού.
Ένα επίσης χαρακτηριστικό του Άρη των πρώτων αγώνων είναι ότι, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια που η ομάδα έπαιζε για τον φορ της, αυτό πλέον δεν ισχύει. Ο Μορόν, σε ένα ακόμη παιχνίδι, ήταν εκτός κλίματος. Έμεινε μακριά από τις φάσεις και αυτό είναι κάτι που επίσης προβληματίζει.
Ο Ισπανός είναι ικανότατος μέσα στην περιοχή –και το έχει αποδείξει–, θα πρέπει όμως κι αυτός να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του, να γίνει περισσότερο συμμετοχικός και να βοηθήσει με τη σειρά του τους συμπαίκτες του. Από εκεί και πέρα, ο Ουζουνίδης έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στον Ντιαντί, αλλάζοντας τον μπακ πίσω του, με τον Φρίντεκ να παίζει αντί του Μεντίλ και πάλι όμως δεν πήρε πράγματα από εκεί, με αποτέλεσμα να ρίξει στο ημίχρονο στο γήπεδο τον Γιαννιώτα.
Γενικώς, όσο κι αν το έψαξε με τις αλλαγές και του Μισεουί και του Καντεβέρε στη συνέχεια, δεν του βγήκε.
Οι 17 τελικές σε ένα ματς χωρίς γκολ είναι πολλές. Το τελικό 0-2 βαρύ, και πλέον ζητείται ψυχραιμία και αλλαγές. Κυρίως στο mentality. Για όλα τ’ άλλα, τις λύσεις θα πρέπει να τις εντοπίσουν και να τις βρουν οι υπεύθυνοι. Αυτή η διακοπή του πρωταθλήματος βρίσκει τον Άρη να παλεύει με την εσωστρέφειά του και η επανέναρξη των αγώνων θα πρέπει να τον βρει αλλαγμένο, αν δεν θέλει να πετάξει μία ακόμη σεζόν πριν καλά καλά αυτή ξεκινήσει…
ΘΩΜΑΣ ΜΙΧΟΣ
