Γράφει o Λάσκος Δημήτριος, Επιστημονικά Υπεύθυνος του Ρευματολογικού τμήματος του Πολυιατρείου L-Medical Λουτρακίου

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, είναι μια αυτοάνοση, φλεγμονώδης ασθένεια που επηρεάζει κατά κύριο λόγο τις αρθρώσεις. Η φλεγμονή των αρθρώσεων χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο, οίδημα (πρήξιμο) και μερικές φορές θερμότητα στις αρθρώσεις.

Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα συστηματικής φλεγμονής, μια πάθηση δηλαδή στην οποία η φλεγμονή επηρεάζει συνολικά τον οργανισμό.

Ενώ οι αιτίες της είναι ακόμη ασαφείς, η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα προκαλείται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού δυσλειτουργεί και προσβάλλει τους υγιείς ιστούς του αρθρικού υμένα των αρθρώσεων. Αναγνωρίζει δηλαδή ως ξένα συστατικά του ίδιου του οργανισμού, κάτι που ονομάζεται «διαταραχή της αυτοανοσίας».

Οι αρθρώσεις στην Ρευματοειδή Αρθρίτιδα γίνονται δύσκαμπτες, δηλαδή δύσκολο και επώδυνο να λυγίσουν και να χρησιμοποιηθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ασθενής να αντιμετωπίζει μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα αυτοεξυπηρέτησης και δυσκολίες στην καθημερινότητά του και στην εργασία του. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η δυσκολία να χτενιστεί το πρωί ή να δέσει τα παπούτσια του.

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα ως συστηματικό νόσημα μπορεί να επηρεάσει και άλλα όργανα, όπως τα μάτια, τους πνεύμονες, την καρδιά ή το δέρμα.

Για την θεραπεία χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπιση από Ρευματολόγο και χορήγηση φαρμάκων ειδικής κατηγορίας που ονομάζονται «τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα».

Στόχος της θεραπείας είναι η μακροχρόνια καταστολή του νοσήματος, κάτι που οι ρευματολόγοι αποκαλούν «ύφεση». Για να επιτευχθεί η ύφεση χρειάζεται διαρκής θεραπεία και τακτική παρακολούθηση από τον θεράποντα Ρευματολόγο. Ο Ρευματολόγος είναι αρμόδιος να ρυθμίζει την δοσολογία και το είδος των φαρμάκων έτσι ώστε ο Ρευματοπαθής ασθενής να απολαμβάνει το μέγιστο όφελος από την θεραπεία αποφεύγοντας πιθανές παρενέργειες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε ασθενής με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα και Ρευματικό νόσημα γενικότερα, είναι διαφορετικός, πάσχει από νόσημα διαφορετικής βαρύτητας και έχει τις ιδιαιτερότητες του ως οργανισμός. Για το λόγο αυτό η θεραπεία εξατομικεύεται, τροποποιείται στην διάρκεια του χρόνου και απαιτεί πολλές φορές υπομονή από τον ασθενή και ψυχραιμία από τον θεράποντα ιατρό. Το αποτέλεσμα επομένως είναι πάντα καλύτερο όταν μεταξύ Ιατρού και ασθενή υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης