Ευτυχία Οικονομίδου
Πίσω από κάθε επιτυχία του Μοντέ Μόρις βρίσκεται η μητέρα του, Λατόνια. Προπονήτρια, κριτής και η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά του, που τον μεγάλωσε με όλες τις αξίες για να γίνει ο άνθρωπος που είναι σήμερα.
Ο Μοντέ Μόρις ετοιμάζεται για την Ελλάδα, με το εισιτήριο του Ολυμπιακού να τον φέρνει στα ευρωπαϊκά παρκέ έως και το τέλος της σεζόν. Ένας ακόμα NBAer με μοναδική καριέρα και δικό του αφήγημα κάνει το μεγάλο υπερατλαντικό βήμα για να φέρει φρεσκάδα και ενέργεια στη EuroLeague.
Ωστόσο, πίσω από τα οκτώ χρόνια πορείας στον «μαγικό» κόσμο του NBA, πίσω από το εξαιρετικά υψηλό μπασκετικό IQ και τις σωστές αποφάσεις εντός των τεσσάρων γραμμών, κρύβεται μία γυναίκα που ήταν πάντα στο πλευρό του, συνοδοιπόρος, προπονήτρια και το απόλυτα στήριγμα. Η μητέρα του, Λατόνια Μόρις.
Η Λατόνια είναι από αυτές τις φιγούρες που δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβεις τον ρόλο τους. Τον μεγάλωσε μόνη, σε μια μονογονεϊκή οικογένεια στο Grand Rapids και στο Φλιντ, δουλεύοντας ως regional manager σε συγκροτήματα low-income κατοικιών. Αλλά το βασικό της επάγγελμα ήταν άλλο, καθώς αποτέλεσε την πρώτη του προπονήτρια! Η αγάπη του Μοντέ για το μπάσκετ γεννήθηκε μέσα στην καρδιά του σπιτιού του. Η μητέρα του, η ίδια σπουδαία παίκτρια — πάνω από 1.000 πόντοι ως πόιντ γκαρντ στο λύκειο — τον καθοδήγησε πριν καν πατήσει σε κανονικό γήπεδο.
Η πιο αυστηρή κριτής του και ταυτόχρονα η μεγαλύτερή του φαν βοηθώντας τον από όταν ήταν παιδί ακόμα να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρό του. Ο Μοντέ ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στο δωμάτιό του, με ένα μικρό πλαστικό στεφάνι. Έκανε τα δικά του… «εθνικά πρωταθλήματα», και στο ημίχρονο έτρεχε στην κουζίνα, που εκείνος φανταζόταν ως αποδυτήρια, για να πάρει μια γουλιά Kool-Aid. Η Λατόνια τον μύησε στο παιχνίδι, του έλεγε πάντα την αλήθεια και ποτέ αυτό που ήθελε να ακούσει. Δεν του... χάιδευε τα αυτιά. «Έπαιζε λες και ήταν τελικός εθνικού πρωταθλήματος», θυμάται εκείνη.
Καθώς μεγάλωνε, η καθοδήγηση της Λατόνιας δεν σταμάτησε ποτέ. Από το γυμνάσιο μέχρι το λύκειο στο Φλιντ. «Μου τα έλεγε όπως ήταν. Ποτέ αυτό που ήθελα να ακούσω, πάντα αυτό που χρειαζόμουν», λέει ο Μόρις. Στο γυμνάσιο, στο λύκειο, στο κολέγιο, ήταν πάντα εκεί δίπλα του, αλλά σκληρή και δίκαιη.
«Η μαμά μου είναι προπονήτρια», γελάει ο Μόρις. «Μου στέλνει μηνύματα να βοηθήσω τον Νίκολα. Τον λέει Big Honey!», αναφερόμενος στον Νίκολα Γιόκιτς.
Ένα βασικό στοιχείο, όμως που αποκαλύπτει πολλά για το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε και τις αξίες τις οποίες κουβαλάει είναι ότι η μητέρα του κάθε εβδομάδα του έδινε χαρτζιλίκι και εκείνος το χρησιμοποιούσε… όχι για τον εαυτό του. Αντ' αυτού, αγόραζε κάλτσες για τους συμπαίκτες του που δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα και χάριζε παπούτσια σε παιδιά που τα χρειάζονταν. Μικρές πράξεις, αλλά μεγάλα μηνύματα. Μητέρα, μέντορας, φίλη, σε κάθε βήμα, η δύναμη πίσω από τον Μόντε. Της αφιέρωσε νίκες, τίτλους, επιτυχίες. Της αφιέρωσε τη διαδρομή του κι εκείνη δεν έπλασε μόνο έναν αξιόλογο αθλητή, αλλά και έναν αξιοθαύμαστο άνθρωπο.
Η σχέση του Μοντέ με τη μητέρα του υπήρξε πάντα ο παλμός της ζωής και της καριέρας του. «Είναι το μοναδικό μου παιδί», λέει η Λατόνια. «Ήμασταν πάντα οι δυο μας. Εγώ και ο Μοντέ για τόσα χρόνια. Είναι το στήριγμά μου. Όταν χρειάζομαι να μιλήσω, του τηλεφωνώ. Όταν χρειάζεται εκείνος, με καλεί. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Είναι γιος μου… αλλά είναι και φίλος μου».
Από τα παιχνίδια στο υπνοδωμάτιο μέχρι τα πρωταθλήματα του Μίσιγκαν και τις συμβουλές στο NBA, η ιστορία τους είναι μια ιστορία αφοσίωσης, αγάπης, σεβασμού και φιλίας που τον κρατάει γειωμένο σε κάθε στάδιο της ζωής του κι αυτό θα κάνει και τώρα. Η προσήλωση της Λατόνια στην ανατροφή του Μόντε μόνο πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελέσει κι εκείνος Της αφιέρωσε τίτλους, νίκες και κάθε βήμα στο μονοπάτι του. Όπως λέει η Λατόνια: «Είναι ο γιος μου, αλλά είναι και φίλος μου. Είναι ο βράχος μου».
