Ο Γιάννης Σαπουντζάκης γράφει για τα στοιχεία που πέρασε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στον οργανισμό του Ολυμπιακού, οδηγώντας τους Πειραιώτες στην πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας τους.
Το βράδυ της 9ης Μαΐου θα μείνει στην ιστορία. Όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν κάτι τεράστιο, κάτι που δεν είναι εύκολο να βρει κανείς τις κατάλληλες λέξεις για το περιγράψει. Σε μία σεζόν που δεν ξεκίνησε καλά και σίγουρα δεν εξελίχθηκε και καλά ως τα τέλη του Γενάρη, οι Πειραιώτες γράφουν την πιο χρυσή σελίδα της ευρωπαϊκής τους ιστορίας.
Τύχη; Σύμπτωση; Συναπάντημα πλανητών; Τίποτα εξ’ αυτών. Εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο που ο Ολυμπιακός είχε την ευλογία να βρεθεί στο διάβα του. Οι απανωτές αλλαγές προπονητών, για τις οποίες κατηγορήθηκε (ενδεχομένως και ορθά) η διοίκηση των Πειραιωτών, έμελλε να οδηγήσουν στον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Εμπιστοσύνη, ταπεινότητα, σεβασμός
Φυσικά και δεν ήταν άγνωστος. Μόλις προ κάποιων μηνών οδηγούσε την Σεβίλλη στην κατάκτηση ενός ακόμα Europa League. Ο Ολυμπιακός τον πίστεψε, του το έδειξε ακόμα και στην πιο δύσκολη βραδιά επί των ημερών του, προτείνοντας του επέκταση της συνεργασίας των δύο πλευρών λίγη ώρα μετά το φινάλε της βαριάς ήττας από την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Φάληρο.
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, λοιπόν, ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε. Ο άνθρωπος που έκανε τους ποδοσφαιριστές του να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Να καταλάβουν πως μπορούν να πετύχουν αυτό που στα μάτια τους έμοιαζε απλά και μόνο ως ένα άπιαστο όνειρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, ουδείς πίστευε τον Φλεβάρη και πριν τα πρώτα ματς με την Φερεντσβάρος, ότι θα μπορούσε η σεζόν να εξελιχθεί με αυτόν τον τρόπο.
Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός σε όλη αυτήν την πορεία, δεν έβγαλε κανένα ίχνος έπαρσης. Τον χαρακτήρισε η ταπεινότητα και η απλότητα στην προσέγγιση των πραγμάτων. Και αυτό ήταν κάτι που πήγαζε από τον Μεντιλίμπαρ. Από τον προπονητή που δεν επέτρεψε στους ποδοσφαιριστές του μετά την επική «τεσσάρα» στο Μπέρμιγχαμ να ξεστομίσουν την λέξη «τελικός» πριν την ολοκλήρωση και του επαναληπτικού. Του προπονητή που δεν έδωσε κανένα δικαίωμα στους ποδοσφαιριστές του να κοιτάξουν αφ’ υψηλού την Άστον Βίλα, όσο πειστική και αν ήταν η εικόνα του Ολυμπιακού στο χορτάρι.
Ήταν εκεί για να τους θυμίζει πως απέναντί τους είχαν ένα κλαμπ που πιθανότατα το φινάλε της σεζόν θα το βρει στην πρώτη τετράδα του καλύτερου πρωταθλήματος του πλανήτη. Σεβασμός, αυτή η μαγική λέξη. Ο Ολυμπιακός σεβάστηκε τους Άγγλους και στα δύο ματς, αλλά δεν τους φοβήθηκε στιγμή.
Δεν ήταν μόνο η Άστον Βίλα
Και νωρίτερα, όμως, πριν ακόμα τα ματς κόντρα στην Άστον Βίλα, οι Πειραιώτες έκαναν κατάθεση χαρακτήρα. Δεν τα παράτησαν παρά το 1-4 από τους Ισραηλινούς, πήγαν στον επαναληπτικό και έκαναν μία ανατροπή που όμοια της δεν είχε δει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Δεν απογοητεύτηκαν όταν παρά το ονειρεμένο ξεκίνημα στο πρώτο ματς, η Φενέρμπαχτσε έφερε τα δεδομένα της σειράς στα μέτρα της. Τόσο στο Φάληρο, όσο και στην Πόλη.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, εμπιστεύθηκε έναν άνθρωπο που ήξερε πως να διαχειριστεί τα συναισθήματα των παικτών του. Και σε παιχνίδια τόσων μεγάλων απαιτήσεων, το να ξέρεις πως να ελέγξεις τα συναισθήματά σου είναι πάρα μα πάρα πολύ σπουδαίο.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία που πέρασε ο Ισπανός τεχνικός στο μυαλό του οργανισμού των Πειραιωτών είναι πιο σημαντικά από κάθε σύστημα και από κάθε πλάνο. Όχι, πως αυτά δεν έπαιξαν ρόλο. Όμως, αυτά είναι στοιχεία που περνούν σε δεύτερη πλάνο. Ο Ολυμπιακός, μέσω του Μεντιλίμπαρ, δείχνει τον δρόμο και στις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες ως προς τα στοιχεία που πρέπει να περάσουν στην νοοτροπία τους, για να φτάσουν σε ανάλογες επιτυχίες.
Γνώμη του υπογράφοντος είναι πως ο Ολυμπιακός στον μεγάλο τελικό κόντρα στην Φιορεντίνα είναι φαβορί. Ασφαλώς και οι Ιταλοί έχουν μεγαλύτερη εμπειρία μιας και αγωνίστηκαν και πέρσι στον τελικό. Ενδεχομένως να διαθέτουν και περισσότερη ποιότητα. Όμως, σε αυτά τα παιχνίδια μεγαλύτερο ρόλο παίζει η ψυχολογία, η καλώς εννοούμενη τρέλα για το βαρύτιμο τρόπαιο.
Γιάννης Σαπουντζάκης
