Η αποστολή του Ολυμπιακού επέστρεψε τη Δευτέρα από το Άμπου Ντάμπι, αλλά ο Γιάννης Φιλέρης πιστεύει ότι ο “ερυθρόλευκος” οργανισμός κόλλησε και μπλόκαρε στα Εμιράτα. Προλαβαίνει να ορθοποδήσει και να ισοφαρίσει τη σειρά των τελικών;
Ο Ολυμπιακός σκόραρε μόλις 68 πόντους, είχε 7/26 τρίποντα και οι τρεις καθαρόαιμοι γκαρντ του τελείωσαν το ματς με 7 πόντους και 3/15 σουτ. Ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός δεν βρέθηκε στην καλύτερη του μέρα, η ήττα των “ερυθρολεύκων”, όπως φαίνεται από τα νούμερα, ήρθε πολύ φυσιολογικά. Αλλά δεν είναι θέμα αριθμών, ή στατιστικών. Η γενικότερη εικόνα των δυο ομάδων, μετά το φάιναλ-φορ, γέρνει την πλάστιγγα προς την πλευρά του ΠΑΟ που έτσι κι αλλιώς προηγείται στη σειρά των τελικών με 1-0.
Τι εννοούμε; Και οι δυο πήγαν στο Άμπου Ντάμπι με υψηλές φιλοδοξίες και απαιτήσεις. Και οι δυο επέστρεψαν με άδεια χέρια. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, πέρασε την μπόρα σε ένα βράδυ, εκείνο μετά την ήττα στον ημιτελικό, ο Ολυμπιακός ακόμα εξακολουθεί να βασανίζεται επειδή έχασε από τη Μονακό. Μέχρι ενός σημείου υπάρχει λογική. Οι “πράσινοι” πήραν το τρόπαιο πέρσι στο Βερολίνο, επιστρέφοντας σε F4 μετά από 12 χρόνια, ο Ολυμπιακός σε μια τέταρτη σερί παρουσία δεν τα κατάφερε. Να το δεχθούμε σαν εξήγηση, όχι όμως και σαν την αιτία να… διαλύσει τα πάντα στον Πειραιά.
Ο Παναθηναϊκός επίσης, μετά την μάλλον άχρωμη παρουσία του στα Εμιράτα, έκανε την πρώτη του μεταγραφή για την επόμενη σεζόν, είδε τον Λεσόρ να βγαίνει ξανά νοκ-άουτ (σε ένα αποτυχημένο πείραμα ξαφνικής επιστροφής στην ενεργό δράση) και τον Μπράουν με την έξοδό του από την εξάδα των ξένων να σκέφτεται ουσιαστικά το μέλλον του σε άλλη ομάδα.
Παρόλα αυτά φρόντισε για τα μίνιμουμ, που απαιτούνται πριν από τις τελευταίες μάχες της χρονιάς. Να προετοιμαστεί στοιχειωδώς – δεν υπήρχε και πολύς χρόνος, το πρόγραμμα είναι πιεσμένο- για τη διεκδίκηση του τίτλου. Μέχρι και η γεμάτη παροξυσμό ομιλία Γιαννακόπουλου προς τους παίκτες, μπαίνει σε αυτό το πλαίσιο.
Ξεμένοντας στον “άσο”
Ο Ολυμπιακός τι έκανε; Εδώ και μέρες- στον Πειραιά- γίνεται μια ατέρμονη συζήτηση, για την επόμενη μέρα. Θα φύγει, ή θα μείνει ο Μπαρτζώκας. Τι ισχύει με τον Μίτσιτς, τι θα κάνει ο Μιλουτίνοβ, γιατί έφυγε ο Γκος και μια σωρεία εκτιμήσεων και προβλέψεων, που μπορεί να απέχουν παρασάγγες από την πραγματικότητα. Ενδιάμεσα ο καθένας έλεγε το μακρύ και το κοντό του. Ο Γκος εξηγούσε -εμμέσως πλην σαφώς- γιατί διάλεξε την Ζαλγκίρις, ο Πίτερς άφηνε υποννοούμενα για το χρόνο συμμετοχής του, ο Ντόρσεϊ το ίδιο, ο Μακ Κίσικ ανακοίνωσε ότι σκέφτεται να σταματήσει το μπάσκετ…
Προφανώς και ο κάθε επαγγελματίας, η κάθε ομάδα αν προτιμάτε, έχουν κάθε λόγο να σκέφτονται το μέλλον τους. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και συγκεκριμένοι κανόνες σε κάθε ομάδα, τους οποίους αν τους καταπατούν άπαντες, επέρχεται το χάος.
Η ήττα από τη Μονακό έπεσε βαριά κι ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το Άμπου Ντάμπι τη Δευτέρα, μέσα σε ένα αλλοπρόσαλλο κλίμα, έχοντας μπροστά του μόλις τρεις ημέρες για να συνέλθει και να γυρίσει σελίδα. Όπως αποδείχθηκε, δεν πρόλαβε ούτε να απλώσει το δάχτυλο στο φύλλο του βιβλίου της χρονιάς. Έμεινε εκεί, κολλημένος μια εβδομάδα πριν. Στον ημιτελικό, που κατέρρευσε όλο το σύστημα…
Ο τραυματισμός του Γκος επιδείνωσε την κατάσταση, γιατί ο Αμερικανός εδώ και καιρό είναι ουσιαστικά ο μοναδικός πόιντ-γκαρντ που μπορεί να βασιστεί πάνω του ο Ολυμπιακός. Ο Γουόκαπ δεν πατάει γερά, ο Βιλντόσα είναι περιορισμένων δυνατοτήτων (και επιρρεπής στους τραυματισμούς), ο Λι δεν είναι “άσος”. Ίσως αυτή να είναι και η μπασκετική εξήγηση για το πως οι Πειραιώτες παίζουν και τόσο άσχημα. Η σεζόν που σχεδιάστηκε με Γουόκαπ, Γκος, Βιλντόσα κατ’ αρχήν και τον Έβανς στη συνέχεια, ολοκληρώνεται με… τον κανέναν στην πιο νευραλγική θέση της ομάδας.
Ο Γουόκαπ τσάκισε την μέση του, ο Γκος βγήκε εν τέλει νοκ-άουτ, ο Βιλντόσα δεν γίνεται να παίξει το ρόλο του βασικού, ο Έβανς παρότι είχε ειπωθεί ότι θα έμπαινε από τον Φεβρουάριο στο παρκέ, έβγαλε όλη τη χρονιά χωρίς καν να εμφανιστεί!
Μπλοκαρισμένος ο οργανισμός
Αλλά δεν είναι μόνο το μπάσκετ. Όλος ο οργανισμός του Ολυμπιακού μοιάζει μπλοκαρισμένος. Ενώ έρχονταν οι μάχες του πρωταθλήματος, όλοι το ήξεραν αυτό, δόθηκε πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο τι έφταιξε στο Άμπου Ντάμπι και πως η ομάδα θα εμφανιστεί καλύτερη του χρόνου στην Ευρωλίγκα, λες και οι τελικοί με τον Παναθηναϊκό είναι… φιλικοί αγώνες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ειδικά όταν οι ήττες είναι από εκείνες που πληγώνουν πολύ όπως αυτή με τη Μονακό, χρειάζεται συσπείρωση και ένα γενικό μασάζ στο υλικό της ομάδας, ώστε να τονωθεί η ψυχολογία της, γιατί όπως αποδεικνύεται είναι εύθραυστη σαν γυαλί. Με το που πέρασε χθες ο Παναθηναϊκός μπροστά στο σκορ με εννιά πόντους, άρχισε η ανακατωσούρα, η αντάρα και η έλλειψη ψυχραιμίας.
Ακόμα κι έτσι, όμως, η διαφορά λίγο πριν από τη λήξη ήταν μόλις στο -6 και ο Ολυμπιακός έχασε δυο σουτ, που αν έμπαιναν θα μπορούσαν να μειώσουν ακόμα περισσότερο το σκορ. Δεν έδειχνε, όμως, έτοιμος να πιστέψει στην ανατροπή και στην τελική επικράτηση.
Και τώρα τι γίνεται; Χάθηκε ήδη το παιχνίδι για τους “ερυθρόλευκους”; Θα κάνει περίπατο ο Παναθηναϊκός και στο ΣΕΦ στον δεύτερο τελικό; Αν στον Πειραιά συνεχίζουν να στριφογυρίζουν μέσα στην εσωστρέφεια, δύσκολα θα σηκώσουν κεφάλι. Χρειάζεται μια γενικότερη κινητοποίηση και προφανώς δεν φτάνει μόνο ο Μπαρτζώκας να βγαίνει συνέχεια μπροστά.
Όχι ότι ο ρόλος του προπονητή δεν είναι βασικός, κάθε άλλο. Ούτε θέλουμε να βγάλουμε από το κάδρο τις όποιες ευθύνες του κόουτς της ομάδας. Όπως πάει το πράγμα, όμως, στο τέλος θα πιστέψουμε ότι παίζει ο Παναθηναϊκός εναντίον του… Μπαρτζώκα και όχι του Ολυμπιακού.
Υπάρχει κυρίως Διοίκηση (η εμφάνιση των Αγγελόπουλων στην προπόνηση ήταν επιβεβλημένη, ου μην και καθυστερημένη) υπάρχουν οι παίκτες, υπάρχει και ο κόσμος που στην πιο δύσκολη στιγμή της χρονιάς θα πρέπει να στηρίξει την ομάδα του, με όλες τις δυνάμεις του, όπως έκανε άλλωστε μέσα στη σεζόν. Η επίσκεψη στο ξενοδοχείο μετά το ΟΑΚΑ, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Οι αφορισμοί στα σόσιαλ, όχι.
Τις μάχες, τις κερδίζουν και τις χάνουν όλοι μαζί. Και όταν έρχεται η ώρα μηδέν, όπως τώρα δηλαδή, πρέπει να βγαίνουν όλοι μπροστά, προσπαθώντας να αντιστρέψουν το κλίμα.
Ο Ολυμπιακός -συνολικά σαν οργανισμός- δεν μπορεί να παραιτηθεί επειδή το σκορ έγινε 1-0. Μπορεί να ηττηθεί, εν τέλει, στη σειρά, οφείλει όμως να μαζέψει τα κομμάτια του, να τα βάλει στη θέση τους και να παρουσιαστεί όσο το δυνατόν πιο ακμαίος γίνεται στον δεύτερο αγώνα. Αρκεί, βέβαια, να έχει στο μυαλό του μόνο το μπάσκετ, τον συγκεκριμένο αγώνα και τη νίκη που θα ισοφαρίσει τη σειρά.
Στα πλέι-οφ, όπως λένε, αξίζει να έχεις μνήμη χρυσόψαρου. Να ξεχνάς τι έγινε στο προηγούμενο ματς και να κοιτάς το αμέσως επόμενο, έστω κι αν έρχεται μόλις… αύριο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΕΡΗΣ
