ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Πολύτιμος για τον Παναθηναϊκό ο τρόπος όχι μόνο να μην πέφτει στη λακκούβα, αλλά να μαθαίνει να την κάνει ίσιωμα
Η αντιδιαστολή της εικόνας του επιβλητικού δεύτερου ημιχρόνου στην κυριακάτικη αναμέτρηση των Σερρών ειδικά σε συνδυασμό με τα ως τότε προβλήματα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι πράσινοι – και δικά τους και όσα σοβαρά προκλήθηκαν από τον Πανσερραϊκό – είναι ένα πρώτο, ξεκάθαρο, βήμα προς την κατεύθυνση που ευαγγελίστηκε ο Ράφα Μπενίτεθ από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό.
Δεν έχει γίνει μια και δυο φορές. Ίσα ίσα που στις τόσες που έχει συμβεί σε όλα αυτά τα χρόνια, έχει ποτίσει το μεδούλι. Αποδυτηρίων, κόσμου, οργανισμού. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, μικρή σημασία έχει. Περασμένο πλέον εκεί, στο μεδούλι, στη συνείδηση, στο συλλογικό θυμικό, πως όταν βρεθεί κακοτοπιά στον δρόμο του Παναθηναϊκού, θα στραβοπατήσει.
Συχνά μάλιστα, δεν αποφεύγει καν την μπανανόφλουδα, αλλά – επιβεβαιώνοντας και το ανέκδοτο – πηγαίνει καταπάνω της, προλαβαίνοντας εκούσια το κακό, απλώς και μόνο προκαλώντας το μια ώρα αρχύτερα.
Στο πρώτο μισό του πρώτου ημιχρόνου της κυριακάτικης αναμέτρησης στις Σέρρες, αυτή ακριβώς ήταν η εντύπωση. Πως οι πράσινοι… έψαχναν την μπανανόφλουδα.
Δεύτερη πάσα δεν άλλαζαν, αδυνατώντας κόντρα στη μακράν της δεύτερης χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος στο συγκεκριμένο κομμάτι, αυτό δηλαδή που επιτρέπει τις περισσότερες ευκαιρίες στον αντίπαλό της, να φτιάξουν έστω και μία, κάποια, οποιαδήποτε και από την άλλη επιτρέποντας παράλληλα (και εδώ στη χειρότερη στατιστικά ομάδα του πρωταθλήματος) στον Πανσερραϊκό σε αυτό το διάστημα να βγάλει όσες τελικές (και όλες σημαντικές) κατά μέσο όρο κάνει σε μια ώρα παιχνιδιού.
Το μονό θετικό, ότι ακόμη κι έτσι, με αυτή την εικόνα, το ζερό παρέμενε. Το θετικότερο ότι στη μόνη στιγμή που αυτή η δεύτερη πάσα βρέθηκε, αλλάχθηκε, (με τέσσερις συνολικά), αντί για το 3-0 – όπως ισχυρίστηκε στις δηλώσεις του ο νιόφερτος τεχνικός των λιονταριών -, στο ημίχρονο οι δύο ομάδες πήγαν με το 0-1. Ακόμη και έτσι όμως, η εικόνα, η αίσθηση, τα δεδομένα του παιχνιδιού ήταν τέτοια που το… τράκο με την μπανανόφλουδα δεν έλεγε να φύγει από τον κοινό, Παναθηναϊκό, νου.
Η αποχώρηση λόγω τραυματισμού του Πέδρο Τσιριβέγια, της προέκτασης δηλαδή του Ράφα Μπενίτεθ στον αγωνιστικό χώρο, του ποδοσφαιριστή που ξεκάθαρα εμπιστεύεται περισσότερο από κάθε άλλον σε αυτό του το ξεκίνημα στον πράσινο πάγκο, σημάδι… εξισορρόπησης του (κόντρα στη ροή της αναμέτρησης) προβαδίσματος του Παναθηναϊκού, η αντικατάσταση του επίσης τραυματία Λαφόν στην ανάπαυλα, δεύτερο, εξίσου σημαντικό.
Ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε στη σέντρα του παιχνιδιού των Σερρών χωρίς να έχει δεύτερο δεξιό μπακ στην αποστολή, παίζοντας με βασικό τον ξεχασμένο, εκτός πλάνων πριν τρεις εβδομάδες, Γεντβάι (η εικόνα του – και εννοείται πως δεν είναι μόνο το γκολ της χρονιάς που πέτυχε χθες – στα δύο τελευταία παιχνίδια, φούμο στα μάτια και στα μυαλά όσων βιάζονται να φέρουν, ξανά και ξανά, παικταράδες πριν καν καταλήξει ο αρμοδιότερος σε κάθε ομάδα πρώτα για το τι έχει και διαχειρίζεται, στη συνέχεια για το τι μπορεί να πάρει από το ρόστερ του και τότε και μόνο τότε, τι του λείπει και μπορεί να προσθέσει σε αυτό).
Αναπληρωματικός αριστερός, κατά συνθήκη, λογίζονταν ο Φικάι, ο οποίος ακόμη λεπτά συμμετοχής στην Stoiximan Super League δεν έχει γράψει στην καριέρα του. Στο κέντρο το γεγονός ότι επιστρατεύτηκε ύστερα από δεκατέσσερις μήνες ο Τόνι Βιλένα απολύτως ενδεικτικό.
Κοντολογίς και πρόδηλο των περιορισμένων επιλογών, στη δωδεκάδα του πάγκου, υπήρχαν δύο τερματοφύλακες, ο Φικάι, ο Μπόκος, ο Νίκας, ο Βιλένα και οι – δεν τους λες και πρώτα βιολιά… – Ταμπόρδα και Μαντσίνι.
Δημιουργούσαν, όλα, χτικιό. Κυριαρχούσε η αίσθηση. Και αυτή και αν δύσκολα παλεύεται, γιατί πρώτα, το μυαλό χαλάει. Κάτι με τις απώλειες πριν το ξεκίνημα, κάτι με την εικόνα στο ξεκίνημα, κάτι με τους τραυματισμούς πριν βγει το ημίχρονο.
Δεν είχε έρθει ως τότε, μα – Παναθηναϊκός είσαι – σίγουρα κάτι θα γίνει, κάτι θα βρεθεί και η στραβή, θα προκύψει, θα συμβεί. Δείγμα και αυτό του διαμορφωμένου χαρακτήρα, της υφιστάμενης νοοτροπίας για τα οποία – αποκλειστικά ουσιαστικά – μίλησε ο Ισπανός τεχνικός τη μέρα της παρουσίασής του.
Αυτό, πρώτα και κύρια, ξεκαθάρισε πως θα προσπαθήσει να αλλάξει ο Μπενίτεθ. Να μη σιχτιρίζει ο Παναθηναϊκός μόνο και μόνο επειδή βλέπει τη λακκούβα, γνωρίζοντας πως νομοτελειακά θα πέσει μέσα.
Αλλά να (μάθει να) την προσπερνά, να μην επηρεάζεται, να αντιδρά. Δεν είναι αυτόματο. Δεν γίνεται αντανακλαστικά, ειδικά όταν έχει ποτίσ(τ)ει το πράσινο σύμπαν.
Αλλά με κάτι τέτοια, σαν το χτεσινοβραδινό δεύτερο ημίχρονο, την απόλυτη αντιδιαστολή σε επίπεδο εικόνας, απόδοσης, νοοτροπίας και προσέγγισης, ο τρόπος, η προσπάθεια, η διαφοροποίηση στο mindset του γκρουπ αλλά και ενός εκάστου αναδεικνύονται.
Αγωνιστικά, το repress (και που γίνονταν), οι αυτοματισμοί (και πως γίνονταν), η φούρια με τις συνεχόμενες δημιουργίες και φάσεις, η αίσθηση και η επιβεβαίωση ανωτερότητας και κυριαρχίας, ψυχολογικά το… δεν σας βλέπω, ό,τι και αν γίνεται, ό,τι και αν έρθει, ό,τι και αν συμβεί, αδιαμφισβήτητα, ευκρινέστατα στον αγωνιστικό χώρο.
Κόντρα στον ουραγό; Κόντρα στον ουραγό. Ποιος άλλωστε προκάλεσε τα μύρια όσα στο πρώτο ημίχρονο; Στην τελική, η… λακκούβα, δεν καταλαβαίνει από βαθμολογία και κατατάξεις, πόσο μάλλον όταν κυρίως προκύπτει από παιχνιδίσματα του μυαλού, απόρροια όμως των όσων έχουν προηγηθεί σε σειρά παιχνιδιών, σε σειρά χρόνων.
Αν είναι κάτι να πάει στραβά, τότε το πιθανότερο είναι πως θα πάει. Μοιρολατρικό ή όχι, δεκτό. Αν μάλιστα το πιστεύεις κιόλας, ακόμη και πριν καν το βιώσεις, τότε δεδομένα θα πάει.
Χωρίς αντίδραση, παθητικά θα το υποστείς, απλώς προσθέτοντας κρίκους σε μια αλυσίδα που όλο και περισσότερο θα επιβαρύνει ψυχολογικά και – εν προκειμένω – αγωνιστικά. Και όλο θα γίνεται δυσκολότερο να την σπάσεις, να την αποδιώξεις.
Δεν την έσπασε ο Παναθηναϊκός το απόγευμα της Κυριακής. Δυστυχώς για τους πράσινους, οι κρίκοι της, όλα αυτά τα χρόνια, είναι πολλοί και δεν φτάνει να αποδεσμεύσει (ή να αποφύγει) έναν μόνο.
Αναμφίβολα όμως ήταν μια δήλωση πρόθεσης, φιλοδοξίας και κυρίως μια απόδειξη πως διάολε, εκτός από το να μην βιάζεσαι να πας στη λακκούβα, εκτός από το να μαθαίνεις (ή να συμβαίνει) να την προσπερνάς, γίνεται και να την ποδοπατάς μέχρι να την κάνεις ίσιωμα.
Μπενίτεθ: «Μου άρεσε ο χαρακτήρας της ομάδας, ακόμη μπορούμε να βελτιωθούμε»
Με εξαιρετικό δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός σάρωσε με σκορ 3-0 τον Πανσερραϊκό στις Σέρρες και πέτυχε την πέμπτη του νίκη σε έξι παιχνίδια με τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο, συνεχίζοντας να δείχνει σημαντική πρόοδο.
Μετά την αναμέτρηση ο Ισπανός τεχνικός έκανε τις καθιερωμένες δηλώσεις και στάθηκε στον χαρακτήρα που έδειξε η ομάδα του στο δεύτερο ημίχρονο, στην εμφάνιση του Τετέ, αλλά και στους πολλούς τραυματισμούς.
«Είμαι πολύ χαρούμενος, σκοράραμε τρία γκολ, κρατήσαμε το μηδέν αλλά ακόμη μπορούμε να βελτιωθούμε. Μου άρεσε ο χαρακτήρας της ομάδας, παίξαμε πολύ καλά στο δεύτερο ημίχρονο μετά από ένα δύσκολο πρώτο μέρος που ο αντίπαλος έπαιξε καλά και είχε κάποιες στιγμές.
Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε πολύ μεγάλη ένταση και δεν αφήσαμε περιθώρια στον αντίπαλο. Ο Τετέ είναι είναι ένας παίκτης με μεγάλες δυνατότητες και πρέπει να πιστέψει σε αυτές. Προσπάθησα να του τονώσω λίγο την αυτοπεποίθηση, μετά τα πήγε πολύ καλά, πήγε στο ένας εναντίον ενός, έπαιξε άμυνα, έβγαλε δύο ασίστ. Νομίζω τα πηγαίνει πολύ καλύτερα.
Δεν είναι εύκολη η κατάσταση με τους τραυματισμούς. Το καλό είναι ότι έχουμε παίκτες σε φάση επιστροφής και ελπίζουμε αυτό να μας βοηθήσει να τη διαχειριστούμε. Επειδή έχουμε αυξήσει αρκετά την ένταση, ενδέχεται να βγουν κάποια μικροπροβλήματα, αλλά νομίζω μπορούμε να τα διαχειριστούμε» είπε αναλυτικά.
