Πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι ο οποίος παραμένει για έβδομη μέρα μπροστά από τη Βουλή αρνούμενος να δεχτεί τροφή και νερό, καθότι δεν έχει γίνει ακόμα δεκτό το αίτημά του για εκταφή και νέα εξέταση της σορού του 22χρονου γιού του Ντένις, που συγκαταλέγεται στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών.
Το κάλεσμα ήταν για το απόγευμα της Κυριακής, ωστόσο, από το πρωί δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον επισκέφτηκαν απλά και μόνο για να του σφίξουν το χέρι, να του εκφράσουν την συμπαράστασή τους στον αγώνα που δίνει.
Δεκάδες σωματεία, σύλλογοι και κοινωνικοί φορείς κάλεσαν στην συγκέντρωση, ενώ τον κ. Ρούτσι στηρίζει και η Μαρία Καρυστιανού, η οποία τον επισκέθηκε το μεσημέρι της Κυριακής.Συνολικά 55 σωματεία του πολιτισμού, ανάμεσά τους η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, το Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προσωπικού ΕΡΤ και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, στηρίζουν δημόσια τον αγώνα του.
Σε κοινή τους ανακοίνωση, τα σωματεία καταγγέλλουν το βιαστικό κλείσιμο της ανάκρισης για την τραγωδία των Τεμπών, υποστηρίζοντας ότι κρίσιμα στοιχεία δεν ενσωματώθηκαν στη δικογραφία, ενώ οι πραγματικοί υπεύθυνοι παραμένουν στο απυρόβλητο.
Μιλώντας μπροστά από τη Βουλή, ο Πάνος Ρούτσι είπε, μεταξύ άλλων πως «είμαι πολύ συγκινημένος αλλά ταυτόχρονα είμαι πολύ απογοητευμένος γιατί είμαι επτά ημέρες εδώ και κανένας από αυτούς εκεί πέρα πίσω δεν νοιάστηκε. Σήμερα μιλάμε για το πιο εξοργιστικό κομμάτι αυτής της υπόθεσης. Δεν μας δίνουν άδεια για εκταφές. Δεν μας αφήνουν να ψάξουμε την αλήθεια. Να βρούμε αποδείξεις, να αποκαλυφθεί τι πραγματικά έγινε εκείνο το βράδυ. Αναρωτιέμαι: Τι φοβούνται; Τι προσπαθούν να κρύψουν; Αν όλα έγιναν όπως λένε, αν όλα ήταν τόσο καθαρά τότε γιατί εμποδίζουν το δικαίωμα να ερευνήσουμε; Η άρνηση για εκταφές δεν είναι τυπική λεπτομέρεια, είναι πράξη συγκάλυψης. Είναι προσπάθεια να θαφτεί η αλήθεια μαζί με τα παιδιά μας. Είναι ύβρις απέναντι στη μνήμη τους, απέναντι στις οικογένειες, απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία.
Ο γιος μου ο Ντένις, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, δεν μπορούν πια να μιλήσουν, η μόνη τους φωνή είμαστε εμείς. Και τώρα δεν μας αφήνουν ούτε να τους υπερασπιστούμε ούτε να αποδείξουμε πώς ακριβώς χάθηκαν. Θέλουν να τους κάνουν δύο φορές θύματα, μία από το έγκλημα των Τεμπών και άλλη μια από τη σιωπή και την ατιμωρησία. Ε λοιπόν, δεν θα τους αφήσουμε. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να θάψει την αλήθεια».
Φωτορεπορτάζ απο την Αθήνα
Φωτορεπορτάζ απο τη Θεσσαλονίκη
