Πού πήγε το κοριτσάκι να ζητήσει βοήθεια; Στο στόμα του λύκου. Σε ανθρώπους που, φρικωδώς, την εξώθησαν στον αφανισμό της, στην ανυπαρξία. Στην ελληνική αστυνομία. Ούτε ένας Χίτσκοκ μπορούσε να σκηνοθετήσει τέτοια πλοκή και εξέλιξη.

Μάλλον έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι η ζωή ξεπερνάει την τέχνη, ότι η πραγματικότητα υπερέχει της φαντασίας, ειδικά όταν όλα όσα διαδραματίζονται έχουν τόπο της τραγωδίας την Ελλάδα του φιλελευθερισμού, της αδιαφορίας, του κυνισμού. Τι να λέμε. Τα ίδια και τα ίδια: ανασφαλής κόσμος και ανεπαρκής αστυνομία, «πρωτόκολλη», αγράμματη, ασυνάρτητη, κωμική και παρδαλή. Τα αστυνομικά γραφεία αποπνέουν βαριεστημάρα, αποπνικτικότητα, ακαλαισθησία, προχειρότητα, ανοργανωσιά· με λίγα λόγια: χάος!

Εχουν [τραγικό] γούστο οι τάχα μου συνδικαλιστές και «αναλυτές» δήθεν της αστυνομίας. Από όσο μπόρεσα να παρακολουθήσω, είδα και άκουσα κάποιους τύπους ονόματι Μπαλάσκας, Καλιακμάνης, Μαυροειδάκος, Πάκος να μιλάνε, απλώς, και ανερυθρίαστα, για ανθρώπινα και εγκληματικά λάθη εκ μέρους των συναδέλφων τους. Κλασαυχενιζόμενα όντα, που θεωρούν μάλιστα, το διατυμπανίζουν άλλωστε, ότι έχουν δημόσιο λόγο!

Οι ξετσίπωτοι -αλλά δεν έχει νόημα να ασχολείται κανείς με τέτοιους τζιτζιφιόγκους, αφού τους καλούν οι «μεγάλοι» [τρομάρα μας] δημοσιογράφοι των καναλιών. Ο τελευταίος μάλιστα, κομπάζοντας, είπε ότι είναι και αιρετικός, ότι δεν είναι και τόσο υπέρ του πολιτικώς ορθού -ο θεός κι η ψυχή του τι εννοούσε. Ολα τα εγκλήματα γι' αυτούς τους υποτονικούς οφείλονται σε ανθρώπινα λάθη, είναι μεμονωμένα περιστατικά και δεν πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν πρέπει, προς θεού, να χαθεί η εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας προς την υπερήφανη -για φαντάσου!- ελληνική αστυνομία [μας].

Τέτοια κατάντια ουδείς την ανέμενε, αλλά από τούδε και στο εξής όλα τα αλλόκοτα θα φαντάζουν καθημερινά, σχεδόν αυτονόητα, έτσι που αποθρασύνονται εξουσία και [σχεδόν] όλη η τηλεοπτική δημοσιογραφία. Ενα ολόδροσο κορίτσι εμπιστεύτηκε τη ζωή του την ίδια σε όργανα που μόνο στολή φέρουν, χωρίς καμία επαφή με τα προβλήματα του κόσμου. Και την έχασε. Τη ζωή του. Εκεί στην αστυνομία έχουν χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια, δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή απαξιούν να ασχοληθούν με τα όντως προβλήματα.

Θλιβερός και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε στην προεκλογική του φαρέτρα πάνω από όλα την ασφάλεια των πολιτών, την εξορία της εγκληματικότητας. Βλέπει τώρα ο καψερός κι αυτός να φουντώνει η εγκληματικότητα, παρ' όλα αυτά δεν φαίνεται να χολοσκάει, μια και οι πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται τα φληναφήματά του. Βέβαια οι τελευταίες εξελίξεις στα θέματα ασφάλειας των πολιτών [κυρίως περίπτωση Τεμπών] έχουν κλονίσει τα θεμέλια των ψευδών του και των άριζων ανοησιών του. Το θέμα είναι πώς θα προστατευτούν οι Ελληνες από τη συνεχιζόμενη βία και την ανέλεγκτη εξάπλωσή της στην επικράτεια.

ΥΓ. Το φαινόμενο το οποίο δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα φιντάνια της αστυνομίας και ολόκληρη η κυβέρνηση είναι αυτό της διάχυτης πλέον βίας των ανηλίκων, φαινόμενο το οποίο δεν έχουν καν προσεγγίσει κόμματα, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί αναλυτές και διάφοροι «δημοσιολογούντες», από όλους εννοείται τους τυχάρπαστους που εμφανίζονται σαν «ειδικοί» στην τηλοψία και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αχ, Κυριακή...

Γιώργος Σταματόπουλος