Ο Εμμανουήλ Καραλής μετά το εξάρι άλμα που έκανε στην καρδιά της Αθήνας ετοιμάζεται για πολύ μεγάλα ύψη. Για να πετύχει τον επόμενο στόχο του -που είναι τα 6,10μ.- θα χρησιμοποιήσει άλλα κοντάρια. Η Μαρία Καούκη εξηγεί τι κοντάρια είναι αυτά και πώς θα τον βοηθήσουν.
Ο Εμμανουήλ Καραλής χάρισε ένα εξάρι άλμα στο κοινό της Αθήνας αγωνιζόμενος στο δικό του μίτινγκ το “Fly Athens”, μπροστά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.
Μόλις εξασφάλισε τη νίκη του δοκίμασε να περάσει το 6,10μ. και έδειξε σε όλους ότι έχει το ύψος και μένουν να βελτιωθούν μικρές τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά και κάτι ακόμα. Το βράδυ του αγώνα το SPORT24 έγραψε μεταξύ άλλων ότι ο κορυφαίος Έλληνας επικοντιστής όλων των εποχών περιμένει να έρθουν στην Ελλάδα τα νέα κοντάρια του και ότι με τη χρήση τους ο Μανόλο θα μπορέσει να πιάσει μεγαλύτερα ύψη από το πανελλήνιο ρεκόρ που έχει στην κατοχή του με 6,05 μ..
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι όλα τα κοντάρια ίδια και επίσης δεν μπορούν όλοι οι αθλητές να δουλέψουν με όλα τα κοντάρια. Η βασική τους διάκριση είναι η ελαστικότητά τους. Έχουμε λοιπόν μια διαβάθμιση σε αυτόν τον τομέα. Με απλά λόγια υπάρχουν μαλακά και σκληρά κοντάρια.
Τα σκληρά είναι για ειδικές αποστολές, αρκετά δύσκολα στη χρήση και μπορούν να τα χειριστούν καλά αθλητές υψηλής κλάσης, όπως ο Εμμανουήλ Καραλής. Ο 25χρονος επικοντιστής έχει βελτιωθεί κατακόρυφα σε όλους τους τομείς. Είναι σούπερ γρήγορος στον διάδρομο, έχει δυναμώσει πολύ, η τεχνική του έχει απογειωθεί και το κάθετο ύψος που πιάνει δείχνει ότι έχει ένα άλμα στα 6,10μ..
Μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά και τα σκληρά κοντάρια που παρήγγειλε -μετά τα απαιτούμενα τεστ- θα τον βοηθήσουν να πετύχει τον στόχο του πιθανότατα μέσα στο καλοκαίρι.
Τι προσφέρει ένα σκληρό κοντάρι; Καλύτερο τίναγμα, πιο δυνατό και συνεπώς ικανό να τον εκτοξεύσει ακόμα πιο ψηλά. Τα σκληρά κοντάρια προσφέρουν εκρηκτικότητα από τη στιγμή που θα τα λυγίσει ο επικοντιστής και μετά. Ο Εμμανουήλ είναι αρκετά δυνατός για να μπορέσει να λυγίσει και να χειριστεί ένα τέτοιο κοντάρι και μάλιστα προτιμά τα μικρότερα αυτά των 5,10 μέτρων (υπάρχουν επίσης στα 5,20 μ. και στα 5,30 μ.). Ανάλογα με το ύψος του κονταριού αλλάζει η θέση της λάβης.
Θα έχετε δει ότι οι αθλήτριες και οι αθλητές ενίοτε αλλάζουν κοντάρια κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα, όσο ο πήχης ανεβαίνει. Συνήθως, περνούν από τα πιο μαλακά στα πιο σκληρά για να περάσουν τα πιο μεγάλα ύψη. Άλλες φορές πάλι επιστρέφουν στα μαλακά, κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτό συμβαίνει όταν δεν μπορούν να χειριστούν όπως πρέπει το “απαιτητικό” σκληρό κοντάρι και υπό το ρίσκο να χαραμίσουν προσπάθειες ρίχνοντας τον πήχη, προτιμούν τη σιγουριά που προσφέρει το μαλακό το οποίο λυγίζει πιο εύκολα και κάνει τη δουλειά.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΟΥΚΗ
