Φωτεινή Λαμπρίδη
Τι είναι αυτό που έκανε πολλούς να συνδέσουν τη μεγάλη φωτιά στη Χίο με την υπόθεση των εξορύξεων αντιμονίου στις οποίες αντιτίθεται σθεναρά η τοπική κοινωνία;
«Αρχικά υπήρξε ένα τεράστιο μέτωπο κοντά στην πόλη που απασχολούσε όλες τις πυροσβεστικές δυνάμεις εκεί. Και ξαφνικά, σκάει μέσα στις εξορύξεις άλλη εστία» λέει ο Χιώτης συγγραφέας και αγρότης Γιάννης Μακριδάκης, ο οποίος κάνει μεγάλο αγώνα με τους συντοπίτες του για τη διάσωση του περιβάλλοντος της Χίου.
«Έσπευσαν δικοί μας άνθρωποι και έσβησαν τη φωτιά με ελικόπτερα που ήρθαν από το κύριο μέτωπο. Είναι περιοχή Natura, αν καεί ίσως λύνει τα χέρια κάποιων. Όταν καούν βέβαια είναι αναδασωτέα, δεν μπορούν να οικοπεδοποιηθούν. Αλλά κανείς δεν ξέρει με τι μυαλά πορεύονται στον καπιταλισμό. Ούτως ή άλλως ο καπιταλισμός είναι μια αυτοκαταστροφική ηλιθιότητα» λέει ο συγγραφέας.
«Συνδέω τις φωτιές με τον κυνισμό της κυβερνητικής πολιτικής, που εκποιεί φυσικούς πόρους κι αλλάζει την χρήση γης των τόπων και της χώρας. Αυτό οδηγεί στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η πολιτική “οικοπεδοποίησης” του τόπου μας. Έχουμε έναν παράδεισο και τον βλέπουμε ως οικόπεδο» λέει.
Την ίδια ώρα ο καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας σημειώνει στο facebook με νόημα πως «…στη Χίο πολλοί μιλούν για “σατανικές” συμπτώσεις και για συντονισμένους εμπρησμούς — όχι βέβαια από ξένες δυνάμεις».
Ο Γιάννης Μακριδάκης υπογραμμίζει πως η φωτιά ήταν πιο καταστροφική από εκείνη του 2012.
«Η καταστροφή όμως είναι ασύλληπτη ήδη, ακόμη κι αν σβήσει η φωτιά τώρα. Πώς θα περάσει ένα καλοκαίρι μες στη μαυρίλα και τα αποκαΐδια, δεν ξέρω. Με τι διάθεση θα ποτίσουμε τον μπαξέ, θα κεντήσουμε τους σκίνους, θα μαζέψουμε το μαστιχάκι, θα “περιηγήσουμε” τους επισκέπτες μας, θα ζήσουμε τα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού που είχαν προγραμματιστεί από ωραίους ανθρώπους με έμπνευση και φόντο έναν επίγειο παράδεισο αλλά θα γίνουν τώρα μέσα στα κάρβουνα και τη μαυρίλα της μοίρας μας».
Υπογραμμίζει πως τη Χίο την βλέπουν ως πεδίο εκμετάλλευσης σε διάφορα πεδία (ανεμογεννήτριες, εξορύξεις, τουριστικοποίηση).
«Το πιο μεγάλο πρόβλημα από όλα εδώ και ένα χρόνο είναι η υπόθεση “εξορύξεις αντιμονίου”. Πριν ένα χρόνο, ήρθαν από το υπουργείο και μίλησαν για την επικείμενη εξόρυξη. Τον Οκτώβρη άνοιξαν τη διαβούλευση. Τον Γενάρη έγινε η προκήρυξη Διεθνούς Διαγωνισμού για πρόσκληση εταιρειών. Σε ένα εξάμηνο έγιναν όλα, χωρίς να δώσουν καμία σημασία στις αντιδράσεις, στην εναντίωση της κοινωνίας. Τον Απρίλιο ο δήμος άλλαξε πορεία μετά τις αντιδράσεις μας και ψήφισε «όχι» στον διαγωνισμό το Δημοτικό Συμβούλιο. Και το υπουργείο σιωπηρά πάγωσε τον διαγωνισμό αλλά δεν τον ακύρωσε. Είμαστε στο σημείο που περιμένουμε το ΣτΕ να εκδικάσει τον Οκτώβριο την υπόθεση».
Ο συγγραφέας και μόνιμος κάτοικος της Χίου αναγνωρίζει πως οι ενεργοί πολίτες έχουν κερδίσει σοβαρές μάχες έως σήμερα.
«Από το μηδέν και από τον απόλυτο αιφνιδιασμό του υπουργείου, τελικά, όπως φάνηκε, τους αιφνιδιάσαμε εμείς. Μαζέψαμε και 3000 υπογραφές. Μετά όλοι οι κοινωνικοί, επιστημονικοί, συνδικαλιστικοί φορείς, έβγαλαν επίσης ανακοινώσεις εναντίωσης…. Έγινε κοινωνική ζύμωση από τον Οκτώβρη έως τον Μάρτη και η κοινωνία εκφράστηκε εναντίον του σχεδίου τους. Τέλη Φλεβάρη είχαμε μια μεγάλη διαδήλωση… τεράστια και πρόσφατα συναυλία. Η κ. Σδούκου αποκαθηλώθηκε από υφυπουργός Περιβάλλοντος και η άποψη μας είναι ότι την “έφαγε” η Χίος».
Σε σχέση με την έκταση της καταστροφής σημειώνει:
«Κάηκε όλο το περιαστικό δάσος κι έφτασε νότια μέσα από Καμποχώρια και τραβάει προς Μαστιχοχώρια. Μεγάλη η ζημιά.
Έχω παρατηρήσει ότι όποτε έρχεται κάποιος να μιλήσει για δήθεν ανάπτυξη και επενδύσεις, το επόμενο καλοκαίρι πιάνει φωτιά. Έτσι έγινε το 2010-11 έτσι και τώρα. Δεν ξέρω αν έχουν σύνδεση αλλά σε υποψίες πάντως, μας βάζουν. Ένα νησί που ευημερούσε από ναυτιλία, μαστίχα, εσπεριδοειδή, μικρής κλίμακας οικοτουριστική οικονομία και πολιτισμό, έγινε ξαφνικά εξαρτώμενο από τον τουρισμό και τα πάσης φύσεως αντιμόνια. Ένας παράδεισος επί γης μετατράπηκε σε οικόπεδο φτηνιάρικης πολιτικής και σε αβίωτη γη. Είμαστε στην κορύφωση της πολιτικής παρακμής και κατάντιας μας σε Δήμο, Περιφέρεια και Κοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο τίποτα».
Νίκος Μπελαβίλας: Οι «σατανικές» συμπτώσεις
Στον λογαριασμό του στο facebook ο καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας σημειώνει σε σχέση με το θέμα:
«Ποτέ δεν πίστεψα σε θεωρίες συνωμοσίας για τις δασικές φωτιές. Ούτε Τούρκοι πράκτορες καίνε τα νησιά μας, ούτε τρομοκράτες. Τις προκαλούν ανόητοι που ανάβουν φωτιές στο δάσος για να κάψουν ξερόχορτα ή για πικνίκ, που πετούν αναμμένα αποτσίγαρα· οικοπεδοφάγοι που θέλουν να «καθαρίσουν» την Πάρνηθα και την Πεντέλη, επενδυτές που σχεδιάζουν “ανάπτυξη” σε βουνά και κάμπους. Επίσης και ας μην το ξεχνάμε, σύμφωνα με πρόσφατες εκθέσεις της Πυροσβεστικής, περίπου το 40% των πυρκαγιών σχετίζεται με ευθύνες της ΔΕΗ. Τέλος οι εμπρησμοί από κεραυνούς είναι εξαιρετικά σπάνιοι. Αυτά λέει η βιβλιογραφία.
Στη Χίο λοιπόν, ζήσαμε και είδαμε με τα μάτια μας το ντόμινο των πυρκαγιών και το επιβεβαιώνουν τα σημερινά ρεπορτάζ.
Το πρωί του Σαββάτου, φωτιές ξέσπασαν σχεδόν ταυτόχρονα στον Κοφινά του Βροντάδου, στην Αγία Άννα (2 χιλιόμετρα μακριά) και στον Άγιο Μακάριο (4 χιλιόμετρα). Τα μεσάνυχτα, νέα φωτιά στον Άγιο Μάρκο – νότια του Αγίου Μακαρίου – και το επόμενο πρωί στα Αγιάσματα, 20 χιλιόμετρα σε ευθεία από εκεί.
Οι πρώτες τέσσερις φωτιές άναψαν στα περιαστικά άλση της πόλης, σχεδόν σε επαφή με τον αστικό ιστό, σε περιοχή όπου συζητείται έντονα η κατασκευή ενός μεγάλου περιφερειακού δρόμου. Οι φωτιές ξέφυγαν και κατακαίνε την κεντρική Χίο.
Η πέμπτη φωτιά ξέσπασε ενώ η μεγάλη ενιαία πυρκαγιά είχε πλέον εξαπλωθεί προς τα νότια, απορροφώντας όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις. Ξεκίνησε στη βόρεια κορυφή της μεταλλευτικής ζώνης του αντιμονίου – μια περιοχή για την οποία έχει ξεσηκωθεί όλο το νησί – στα Αγιάσματα και στο παρθένο δάσος της Κεράμου.
Αν δεν είχε προληφθεί, θα είχε κατακάψει όλο το επίμαχο τμήμα: την περιοχή Natura της Κεράμου, που κινδυνεύει να θυσιαστεί για χάρη της εξόρυξης.
Γι’ αυτό, πλέον, στη Χίο πολλοί μιλούν για «σατανικές» συμπτώσεις και για συντονισμένους εμπρησμούς — όχι βέβαια από ξένες δυνάμεις».
Nikos Belavilas
Ο καπνός από τη μεγάλη πυρκαγιά στη Χίο στα σύνορα των χωριών της μαστίχας,
χθες το σούρουπο καίει τα ορεινά δάση.
Ποτέ δεν πίστεψα σε θεωρίες συνωμοσίας για τις δασικές φωτιές.
Ούτε Τούρκοι πράκτορες καίνε τα νησιά μας, ούτε τρομοκράτες.
Τις προκαλούν ανόητοι που ανάβουν φωτιές στο δάσος για να κάψουν ξερόχορτα ή για πικνίκ,
που πετούν αναμμένα αποτσίγαρα· οικοπεδοφάγοι που θέλουν να «καθαρίσουν»
την Πάρνηθα και την Πεντέλη, επενδυτές που σχεδιάζουν "ανάπτυξη" σε βουνά και ...
