Άννα Στεργίου

Τις τελευταίες μέρες η υπόθεση Βασίλη Μπισμπίκη απασχόλησε έντονα τα μέσα ενημέρωσης, όταν οδηγώντας μετά από γλέντι, έπεσε πάνω σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα στη Φιλοθέη. Η συζήτηση και τα ερωτηματικά επικεντρώθηκαν στο αν είχε καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και γι΄ αυτό απέφυγε τον έλεγχο εκείνη τη στιγμή.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ουκ ολίγοι Έλληνες αλλά πλέον κι Ελληνίδες οδηγοί είναι απρόσεκτοι, εκατοντάδες οδηγοί έχουν πιαστεί πιωμένοι, άλλοι δεν φορούν κράνος, άλλοι μιλούν στο κινητό τηλέφωνο άλλοι βιάζονται υπέρμετρα, άλλοι έχουν μανία με την ταχύτητα κι όποιον πάρει ο Χάρος κι άλλους απλά τους έχουν καταπιεί οι δυσκολίες της ζωής, και είναι αφηρημένοι.

Αν σ΄ όλα αυτά προστεθούν οι κακοί δρόμοι, οι κακές σημάνσεις, ο κακός ηλεκτροφωτισμός, οι παγίδες του δικτύου (χαλίκια, λάδια, κλίση), τα  άγρια και τα ήμερα ζώα που πετάγονται ξαφνικά κ.ά.), η κακή συμπεριφορά ενίοτε των πεζών, η κακοκαιρία, οι αδυναμίες των ίδιων των οχημάτων, τα προβλήματα κατά την τοποθέτηση φορτίων, το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό και μπορεί ν’ αποβεί ακόμη και μοιραίο.

Ο Βασίλης Μπισμπίκης, που κάποιοι έσπευσαν να κατακεραυνώσουν (όχι και τόσο άδικα ομολογουμένως) μπορεί να είναι ένας από εμάς, καθώς -χωρίς βέβαια να μαζέψουμε σβάρνα παρκαρισμένα αυτοκίνητα- ενίοτε ή ακόμη και συχνά – πυκνά έχουμε υποπέσει σε αμαρτήματα κατά τη διάρκεια της οδήγησης άλλοτε πιο ελαφριά κι άλλα ολέθρια, πατώντας γκάζι περισσότερο απ΄ όσο πρέπει, κάνοντας αναστροφή εκεί που δεν επιτρέπεται, προσπερνώντας κάποιον ενώ υπάρχει μονή λωρίδα, μιλώντας στο κινητό τηλέφωνο γιατί περιμένουμε κάποιο επείγον τηλεφώνημα ή γιατί απλά δεν θέλουμε να νιώθουμε μόνοι στο αυτοκίνητο. Άλλοι έμαθαν, είτε με τον καλό είτε με τον άσχημο τρόπο αλλά μερικοί δεν έμαθαν ποτέ να μην συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει ο δρόμος…

Η ουσία είναι πως παρά τις όποιες βελτιώσεις στα μεγέθη των τροχαίων ατυχημάτων – δυστυχημάτων απέχουμε πολύ από τον μέσο όρο της ΕΕ και καθημερινά μία ή πολλές οικογένειες θρηνούν κάποιο δικό τους άνθρωπο. Κι αυτό δεν είναι κάποιος απλός στατιστικός αριθμός αλλά μία ή πολλές ρημαγμένες ζωές, που ακόμη κι αν επιβιώσουν οι ίδιοι ή οι δικοί τους μπορεί να μη συνέλθουν ποτέ.

Χαρακτηριστική είναι η δραματική σκηνή στην τουρκική σειρά του NetFlix «Σημείο Καμπής» με υψηλή τηλεθέαση, όπου ο πρωταγωνιστής έβαλε στο μπροστινό κάθισμα τον ανιψιό του και το παιδάκι σκοτώθηκε με δραματικό τρόπο.

Η αλήθεια είναι πως τα τροχαία δυστυχήματα, πέρα από τους φυσικούς τραυματισμούς έχουν και δραματικές ψυχολογικές συνέπειες και δημιουργούν αναταράξεις συζυγικές, οικογενειακές, φιλικές, επηρεάζοντας όλο το περιβάλλον κ.ά.

Πριν μερικές δεκαετίες ένας Έλληνας οδηγούσε και τράκαρε με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο πεθερός του. Δεν χώρισε με τη σύζυγό του αλλά έκανε πολλά χρόνια να συνέλθει. Και δεν είναι ο μόνος, που κλήθηκε να ζει με τις τύψεις για μία ζωή.

Η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας, δια του προέδρου της Μακάριου Λαζαρίδη αποφάνθηκε τον Σεπτέμβριο του 2024 ότι: «Η Ελλάδα μαζί με λίγες ακόμα βαλκανικές κυρίως χώρες, παρ’ όλο που έχει βελτιώσει τις επιδόσεις της παραμένει σταθερά στο κόκκινο. Όταν το 2002 ο μέσος όρος νεκρών από τροχαία δυστυχήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 έφτανε τους 109 ανά εκατομμύριο κατοίκων, στην Ελλάδα είχαμε 149.

Δέκα χρόνια αργότερα το 2012 στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχαμε 54 νεκρούς και στην Ελλάδα φτάσαμε τους 91, ενώ το 2022 με 46 νεκρούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση εμείς είχαμε 61».

Η Ελλάδα – ανέφερε τότε ο κ. Λαζαρίδης – έχει το θλιβερό ρεκόρ υψηλού ποσοστού «νεκρών, 36% οδικών δυστυχημάτων με μοτοσικλέτες και μοτοποδήλατα, διπλάσιο από εκείνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μέση τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 18%. Η Ελλάδα σημειώνει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά, 54% νεκρών σε οδικά δυστυχήματα, εντός κατοικημένων περιοχών με τη μέση τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι 39%, κυρίως λόγω των ατυχημάτων – δυστυχημάτων μοτοσικλετών».

Είναι καλύτερη η εικόνα από τα μέσα της δεκαετίας του ‘ 90, που κάθε εβδομάδα 25 με 30 ήταν οι νεκροί από τα τροχαία δυστυχήματα μόνο το Σαββατοκύριακο; Σαφώς ναι αλλά απέχει πολύ από το να είναι καλή.

Μία από τις παραμέτρους μέσα στην οικονομική κρίση είναι πως τα αυτοκίνητα ξεχαρβαλώθηκαν και οι οδηγοί δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν ούτε για τ΄ απαραίτητα σέρβις. «Κινέζικα λάστιχα βάζουν σχεδόν όλοι. Κρατάνε δεν λέω. Αλλά έχει ο άλλος χρήματα για να βάλει καλό ευρωπαϊκό λάστιχο;», μας ανέφερε μάστορας με χρόνια εμπειρία σε συνεργείο.

Μόνο μέσα στο 2023, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), είχαμε 646 νεκρούς, 659 τραυματίες και 12.156 ελαφρά τραυματίες. Ουσιαστικά μιλάμε για πόλεμο στην άσφαλτο, σύμφωνα με την έρευνα για τα «Τροχαία Ατυχήματα» για τον Ιανουάριο του 2025.

Τα αυστηρά μέτρα κατά της επικίνδυνης οδήγησης και της κατάχρησης αλκοόλ αποδίδουν αλλά όχι όσο πρέπει. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τα δυστυχήματα και τ΄ ατυχήματα που σημειώθηκαν τον Ιανουάριο του 2025 στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 5,3% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2024, ήτοι 697 τροχαία ατυχήματα τον Ιανουάριο του 2025, έναντι 736 τροχαίων ατυχημάτων τον Ιανουάριο του 2024.

Τα θύματα των τραυματικών δυστυχημάτων κι ατυχημάτων που σημειώθηκαν τον Ιανουάριο του 2025 ήταν τα εξής: 32 νεκροί 26 σοβαρά τραυματισμένοι 773 ελαφρά τραυματισμένοι. Τον Ιανουάριο του 2024 τα αντίστοιχα στοιχεία είχαμε: 49 θανάτους, 39 σοβαρά τραυματισμένους και 842 ελαφρά τραυματισμένους.  

Συνεπώς, τα θύματα τροχαίων δυστυχημάτων τον Ιανουάριο του 2025 μειώθηκαν κατά 34,7%  σε ό, τι αφορά στους θανάτους, κατά 33,3% για τους σοβαρούς τραυματισμούς και κατά 8,2% για τους ελαφρούς τραυματισμούς. Τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα ευθύνονται κατά κόρον για τους θανάτους νέων ανθρώπων αλλά και για μοιραίους τραυματισμούς, που αφήνουν προσωρινές ή μόνιμες αναπηρίες.

Σε αντίθεση με την υπόθεση Μαζωνάκη, που μία οικογένεια, αν κρίνει πως ο δικός της άνθρωπος έχει κάποιο ψυχικό νόσημα, μπορεί να ζητήσει εισαγγελική παραγγελία, στην περίπτωση του αλκοόλ, οφείλει κάποιος να ζητήσει μόνος του βοήθεια, αλλιώς δεν υπάρχει καθεστώς ένταξης σε πρόγραμμα.

Φυσικά δεν σημαίνει πως αν κάποιος πιει ένα ποτηράκι γίνεται αλκοολικός. Μπορεί αυτό να συμβεί λόγω ενός εξαιρετικού γεγονότος: π.χ. ενός γάμου, μίας βάφτισης, μίας γιορτής κ.ά. Αλλά κι αυτή η φορά να είναι μοιραία. Το θέμα του αλκοόλ πάντως και στη χώρα μας είναι πιο περιορισμένο σε σχέση με τη νεολαία άλλων εποχών, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες, αφού έχουν άλλες συνήθειες.

Το χειρότερο είναι πως οι πραγματικά εξαρτημένοι από το αλκοόλ σπάνια ζητούν βοήθεια και το ποτό μπορούν να το βρουν εύκολα και παντού. Έτσι, ένας αλκοολικός μπορεί να κυκλοφορεί ανενόχλητος με το αυτοκίνητό του μέχρι να προκαλέσει κάποιο ατύχημα ή δυστύχημα και χωρίς ο ίδιος να προστατεύει κι ο ίδιος τον εαυτό του, διότι πολλές φορές δεν παραδέχεται ότι έχει θέμα.

Από την άλλη πλευρά, δεν είναι άμοιρο ευθυνών το κεντρικό κράτος κι ενίοτε και οι δήμοι αλλά και οι Περιφέρειες είτε για την νομοθεσία είτε για την κατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων. Κάποια στιγμή ο πάλαι ποτέ υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης είχε κηρύξει τον πόλεμο κατά της λακκούβας. Ο κ. Λαλιώτης μπορεί να έχει φύγει εδώ και 20 χρόνια από την καρέκλα του ΠΕΧΩΔΕ αλλά οι λακκούβες παραμένουν αήττητες.

Ευθύνη όμως έχουν και οι εταιρείες, που παρά τα υψηλότατα διόδια δεν διατηρούν τους δρόμους, στην κατάσταση, που θα έπρεπε. Ουκ ολίγα σημεία των εθνικών οδών είναι προβληματικά κι όχι μόνο. Η επικίνδυνη οδήγηση και επιπολαιότητα φυσικά ελλοχεύουν τον κίνδυνο του ανθρωπίνου λάθους. Οι κόντρες στην παραλιακή ή οι σούζες με τα μηχανάκια, που κατά καιρούς γίνονται μέχρι σήμερα, δεν δείχνουν να έχουμε καταλάβει κάτι ως κοινωνία.

Και βέβαια με ευθύνη του κράτους δεν λείπουν οι άσχετες ή εντελώς αλλοπρόσαλλες σημάνσεις, επικίνδυνες κλίσεις στους δρόμους ακόμη και πάνω στις εθνικές οδούς, οι επικίνδυνες στροφές, οι κακοφτιαγμένοι κόμβοι, η ολισθηρότητα του οδικού δικτύου, αδυναμία προσπέρασης σε πολλά σημεία με στενούς δρόμους, η προβληματική έλλειψη πινακίδων ακόμη και για την ανεύρεση πρωτευουσών της χώρας, που εμφανίζονται τελευταία στιγμή.

«Υπάρχουν κόμβοι, εκεί που δεν υπάρχουν δρόμοι», μας έλεγε χαρακτηριστικά επαγγελματίας οδηγός σε τουριστικό λεωφορείο. Σε άλλα σημεία σε τουριστικές ή λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές είναι επικίνδυνο να κάνει στροφή ένα λεωφορείο. «Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί δεν επισκεπτόμαστε τα χωριά τους ενώ είναι όμορφα. Σε ουκ ολίγες περιοχές, που αξίζει τον κόπο να επισκεφθούν τουρίστες, δεν υπάρχει τρόπος να στρίψουμε», μας ανέφερε άλλος οδηγός.

Ένα από τα προβλήματα που δεν έχουν ιδιαίτερα αναδειχτεί τα τελευταία χρόνια είναι το ζήτημα των προστατευτικά πάνελ. Χρειάζονται πολύ περισσότερα στις εθνικές οδούς με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη σταθερότητα των οχημάτων.

Παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί, παρά την πληθώρα προστίμων, παρά το κυνηγητό των αστυνομικών εξακολουθεί ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών, ν΄ αντιδρά στον δρόμο σαν να είναι δικός του ή σαν να μην έχει συναίσθηση των κινδύνων.

Κι αν τα πρόστιμα πηγαίνουν βροχή αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος πως ήταν σαφέστατα λάθος, όταν επί Κώστα Αχ. Καραμανλή υπήρξε απόφαση για την οδήγηση ηλικιωμένων ατόμων, με πολύ ευνοϊκότερους όρους. Η παράταση αφορούσε στην ισχύ της άδειας οδήγησης κατόχων, οι οποίοι έχουν συμπληρώσει το όριο ηλικίας 74 ετών.

Από την άλλη πλευρά, ως προς την Γ΄ Ηλικία το κράτος κι η αυτοδιοίκηση επιχειρούν να βγάλουν εκτός κάδρου και τις δικές τους ευθύνες. Υπάρχουν χωριά ολόκληρα που δεν έχουν καμία λεωφορειακή σύνδεση με αποτέλεσμα οι ηλικιωμένοι με την πενιχρή σύνταξή τους να πρέπει να πληρώσουν ταξί για τα απολύτως απαραίτητα ή να υποχρεωθούν σε κάποιο γείτονα πληρώνοντας, έστω τη μισή βενζίνη.

Την ίδια στιγμή είναι τραγικό για τους γονείς, να έχουν να βάλουν σώνει και καλά φρένο για τα παιδιά που θέλουν να οδηγήσουν μηχανάκι από τα 16 τους χρόνια αλλά η νομοθεσία να τους το επιτρέπει. Έτσι, ενώ τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στα 16, ενώ δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι έχουν δικαίωμα να παίζουν κορώνα – γράμματα τη ζωή τους.

Στα ήδη υπάρχοντα τροχοφόρα έχουν έρθει να προστεθούν, εκτός από τα ποδήλατα και τα πατίνια, χωρίς να υπάρχει όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων, χώρος.

Ουκ ολίγοι – συνήθως μη επαγγελματίες – ποδηλάτες εξακολουθούν μέχρι σήμερα να οδηγούν νύχτα, χωρίς να φορούν ένα προστατευτικό γιλέκο, ώστε να ξεχωρίζουν.

Πριν λίγες μέρες την ελληνική κοινωνία είχε απασχολήσει το δυστύχημα της 45χρονης ιδιοκτήτριας κέντρου αισθητικής στη Θεσσαλονίκη με την πόρσε, η οποία νωρίτερα διασκέδαζε.

Όταν εμφανίστηκε στις αρχές είπε ότι δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ αλλά είχε τραυματιστεί και η ίδια και μεταφέρθηκε σε νοσηλευτήριο. Όμως, δυο άνθρωποι τραυματίστηκαν και το αυτοκίνητό τους στην κυριολεξία εκσφενδονίστηκε από τον δρόμο.   

Το αξιοπερίεργο είναι πως πολλά από τα σοβαρά τροχαία δυστυχήματα δεν γίνονται μόνο από πιτσιρικάδες αλλά κι από έμπειρους οδηγούς αλλά κι από ηλικιωμένους. Συμβαίνουν και τραγωδίες; Ναι, όταν πατέρας ή παππούς κάνει όπισθεν και σκοτώνει το νεαρό βλαστάρι του. Υπάρχει πάντα ένα «παράθυρο» στον δρόμο με αποτέλεσμα δύσκολα ένας οδηγός να μπορεί να δει ένα μηχανάκι ή να δυσκολεύεται να δει τη νύχτα ή ακόμη και τη μέρα ένα παιδί.

Αλλά είναι μόνο αυτό; Καθημερινά και ιδίως στους εθνικούς δρόμους γίνονται προσπεράσεις από δεξιά, ορισμένοι οδηγοί οδηγούν λες και δεν υπάρχει αύριο, κι αν έχουν και καλό αυτοκίνητο τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

Ποιος δεν θυμάται την τραγωδία του ανθρώπου, που σταμάτησε για λίγο να παρκάρει στην εθνική οδό σε σημείο, που επιτρεπόταν κι ένας νεαρός οδηγός, γόνος γνωστής οικογένειας μ΄ έναν φίλο του σκότωσαν ολόκληρη την οικογένειά του και ανασύρθηκαν κι εκείνοι νεκροί;

Κακιά ώρα; Πριν από λίγες ημέρες όλη η Ηγουμενίτσα κι όχι μόνο θρήνησε ένα 10χρονο παιδάκι τον Μάξιμο, ο οποίος έχασε τη ζωή του μέσα στην πόλη.

Πριν λίγες μέρες δυο νέα παιδιά χάθηκαν στην προσπάθειά τους να μην πατήσουν ένα ζωάκι, ενώ άλλος οδηγός στους Ασπράγγελους Ιωαννίνων κόντεψε να σκοτωθεί, όταν έπεσε πάνω σε αγριογούρουνο.

Σύμφωνα με την Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας της Βουλής η σύγκριση της Ελλάδας με την Ευρώπη είναι τρομακτική κι «αυτό έχει να κάνει και με το κλίμα αφού πολλοί νέοι δεν φορούν κράνος».

• Το 41% των νεκρών οδηγών και επιβατών σε οδικά δυστυχήματα είναι μ΄ ένα εμπλεκόμενο όχημα. Η μέση τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 31%, κυρίως λόγω της ακατάλληλα υψηλής ταχύτητας των οχημάτων.

• Το 64% των νεκρών οδηγών σε οδικά δυστυχήματα είναι άνδρες. Η μέση τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 55%, κυρίως λόγω της υψηλότερης κυκλοφορίας των ανδρών, αλλά και της πιο επικίνδυνης συμπεριφοράς τους.

• Το 79%, 438 από τους 557 των νεκρών οδηγών σε επιβατικά οχήματα, δεν αφορούσε ή δεν καταγράφηκε ζώνη ασφαλείας, ενώ το 69%, 460 από 662 των νεκρών οδηγών σε μοτοσυκλέτες και μοτοποδήλατα, δεν φορούσε ή δεν καταγράφηκε κράνος.

Φταίει η οδηγική συμπεριφορά ή φταίει η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους;

Ο βασικός στόχος του ελληνικού κράτους είναι να μειωθούν τα θανατηφόρα περιστατικά και τα περιστατικά βαριά τραυματισμένων κατά 50% μέχρι το 2030.

Ο ελλιπής ηλεκτροφωτισμός είναι μία από τις βασικές αιτίες ατυχημάτων στους ελληνικούς δρόμους.

Η κυβέρνηση επιμένει ότι με την εγκατάσταση και τη χρήση περισσότερων από 500 συστημάτων ελέγχου ως το 2026 θα έχει ολοκληρωμένη εικόνα με κάμερες που θα βλέπουν τους παραβάτες. Η πρώτη φάση αφορά 41 κάμερες στην Αττική (έτσι κι αλλιώς υπάρχουν κάμερες και για λόγους διαχείρισης κυκλοφορίας στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους) και οι παραβάτες θα ενημερώνονται για τις παραβάσεις τους μέσω της εφαρμογής gov.gr.

• Υπέρβαση ορίου ταχύτητας.
• Παραβίαση ερυθρού σηματοδότη.
• Χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση.
• Παράνομη χρήση Λωρίδας Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ).
• Οδήγηση οχήματος χωρίς ασφάλιση.
• Κυκλοφορία οχήματος χωρίς έγκυρο δελτίο ΚΤΕΟ. 

Οι κάμερες σε πρώτη φάση τοποθετούνται σε 17 δήμους και συγκεκριμένα σε κομβικά σημεία αυξημένης κυκλοφορίας και στο θέμα αυτό αρμόδιο είναι το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής και η Περιφέρεια Αττικής με στόχο τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Ορισμένες εξ αυτών θα μπουν σε λεωφορειολωρίδες.

Ο νέος Κ.Ο.Κ. είναι πολύ πιο αυστηρός από παλαιότερα. Η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ τιμωρείται με πρόστιμα, αφαίρεση της άδειας οδήγησης και ποινή φυλάκισης, ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ στο αίμα.

Για συγκέντρωση αλκοόλ από 0,25 έως 0,40 g/l (με αλκοολόμετρο) επιβάλλεται πρόστιμο 200 ευρώ, ενώ για υψηλότερες συγκεντρώσεις επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές, όπως πρόστιμα 700 ή 1.200 ευρώ, αφαίρεση άδειας για 90 ή 180 ημέρες, και φυλάκιση 2 μηνών.

Σε περίπτωση υποτροπής εντός 2 ετών, οι ποινές γίνονται ακόμη αυστηρότερες, περιλαμβάνοντας φυλάκιση έως και 6 μηνών και 5ετή αφαίρεση άδειας. 

Παρά τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι στιγμής καθώς το τραμ – μετρό – λεωφορείο τα Σαββατόβραδα είναι ένα μέτρο που αφορά κατεξοχήν την Αττική, σαν να μην υπάρχει η άλλη Ελλάδα, το βασικό ζήτημα είναι η αλλαγή νοοτροπίας αλλά και η βελτίωση των υποδομών και των σημάνσεων.

Παρότι έχουν γίνει κάποια βήματα και στην πρόληψη εκτός από την καταστολή προφανώς δεν φτάνουν. Το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, επομένως θα πρέπει να δει ξανά και το θέμα της εκπαίδευσης των οδηγών, των επιπλέον δημόσιων συγκοινωνιών αλλά και υποχρεωτική παρακολούθηση σεμιναρίων για τους παραβάτες ή υποχρέωσης στην απεξάρτηση από το αλκοόλ εάν κάποιος είναι επανειλημμένα παραβάτης αλλά θέλει να πάρει ξανά δίπλωμα στα χέρια του.