Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 40 χρονών. Αν το μαχαίρι του χρυσαυγίτη δολοφόνου Ρουπακιά δεν δεν έβρισκε στην καρδιά σήμερα 10 Απριλίου θα γιόρταζε τα γενέθλιά του. Με τη μητέρα του, τον πατέρα του, την αδερφή του, ίσως με τη δική του οικογένεια και με τους φίλους του.
Θα τραγουδούσε κι ένα από εκείνα τα αντιφασιστικά ραπ τραγούδια που τον είχαν κάνει γνωστό, όχι μόνο στο Πέραμα.
Ομως, ο Παύλος Φύσσας δε ζει, ο Killah P δεν είναι πια μαζί μας, εδώ και 5,5 χρόνια όταν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής τον σκότωσαν.
Ο Παύλος Φύσσας γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1979 αλλά έπεσε νεκρός στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013. Και οι δολοφόνοι του, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σήμερα καγχάζουν. Ελεύθερος ο Ρουπακιάς κοιμάται στο σπίτι του περιμένοντας την ετυμηγορία που είναι σίγουρο ότι θα είναι βαριά γιατί έχει ομολογήσει μια δολοφονία με καθαρά πολιτικά κίνητρα.
Ελεύθεροι και οι ηθικοί αυτουργοί, όλοι όσοι όπλισαν το χέρι ενός άθλιου οργάνου που εκτέλεσε το «συμβόλαιο». Ελεύθεροι οι Χρυσαυγίτες που διεκδικούν μάλιστα υψηλότερα ποσοστά εκμεταλλευόμενοι μάλιστα τον ψευτοπατριωτισμό που πουλάνε με αφορμή το Μακεδονικό.
Οι ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης πολλές, η ντροπή για την ελληνική Δικαιοσύνη μεγάλη. Επί 5,5 χρόνια η δίκη σέρνεται, δεν τελειώνει ποτέ, αυτό είναι ντροπή για μια χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.
Ο Παύλος Φύσσας, η χαροκαμένη μητέρα του περιμένουν τη δικαίωση. Οχι για να επιστρέψει πίσω ένα παιδί που θα γινόταν σήμερα 40. Αλλά για να πάψουν να κρατούν μαχαίρια οι εγκληματίες, για να μην περάσει ποτέ ξανά ο φασισμός.
