Αν υπάρχει ένα κλισέ για την ανταπόκριση της Χρυσής Αυγής την επαύριο των φονικότερων πυρκαγιών που έπληξαν τη χώρα, αυτό είναι πως «έλαμψε δια της απουσίας της». Διόλου τυχαίο αν σκεφτεί κανείς ότι το έδαφος για να αναπτύξει την προσφιλή της ρητορική μίσους υπήρξε τόσο πρόσφορο όσο το καμένο βουνό που άφησαν πίσω τους οι φλόγες. Βλέπετε η καταστροφή δεν ήταν έργο αλλοδαπών ή «λάθρο» για να εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως τη συγκυρία. Αντιθέτως μετανάστες, όπως Αιγύπτιοι ψαράδες, υπήρξαν από τους πρώτους που έσπευσαν για την διάσωση των αποκλεισμένων ανθρώπων. Αιγύπτιοι ψαράδες σαν αυτούς που τα «τάγματα εφόδου» σακάτεψαν στο ξύλο πριν μερικά χρόνια στον Ασπρόπυργο για να μην ξεχνιόμαστε.
Ακόμη ίσως μεγαλύτερη αμηχανία προκάλεσε η αποκάλυψη ότι τρεις από τους τέσσερις πλιατσικολόγους που συνελήφθησαν δεν ήσαν μόνο ημεδαποί αλλά και προσκείμενοι στην ακροδεξιά. Καθόλου παράδοξο αν αναλογιστεί κανείς τη δεξαμενή από την οποία αντλεί τους συμπαθούντες της η νεοναζιστική συμμορία. Η παρουσία του Κασιδιάρη, αποκλειστικά για τα προσχήματα, στο Μάτι συνοδεύτηκε από την άτακτη φυγή του και ορισμένα θολά ενσταταντέ για να δικαιολογήσουν την περίσταση.
Οι πυρόπληκτοι πάνω στην απόγνωση τους διέθεταν τουλάχιστον την απαιτούμενη διαύγεια αλλά και την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να αρνηθούν κάθε «βοήθεια» από τους επαγγελματίες καπηλευτές του ανθρώπινου πόνου,άλλωστε η συγκινητική κινητοποίηση τόσων φορέων αλλά και απλών ανθρώπων υπονόμευσε την όποια προσπάθεια προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης. Η φράση «ούτε νερό από αυτούς» ακούστηκε σε πολλά πηγαδάκια και αποτυπώνει το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων που, λόγω της μεγάλης αγροτικής και οικοδομικής δραστηριότητας του παρελθόντος, οι μετανάστες αφομοιώθηκαν πλήρως και απετέλεσαν κομμάτι του αστικού ιστού χωρίς παρατράγουδα.
Το σημερινό σόου του, θεωρητικού του Χίμλερ, Παππά στη βουλή ήρθε ως επιστέγασμα της θέσης στην οποία έφερε η εθνική τραγωδία το ακροδεξιό μόρφωμα. Διαισθανόμενος τον κοινωνικό αποκλεισμό επέλεξε να ρίξει στην τσόχα το χαρτί του διχαστικού λόγου ενθυμούμενος Μακρονήσους και «κοινωνικές εργασίες», σε μια συγκυρία οπού όλο το έθνος ομονοεί και στέκεται ενωμένο, μακριά από πολιτικές ομπρέλες, αντιμέτωπο με μια πρωτοφανή καταστροφή. Η προσπάθεια του φυσικά ελάχιστους συγκίνησε έστω και αν προσωρινά κατάφερε να στρέψει τους προβολείς της επικαιρότητας πάνω του. Άλλωστε με τη ολοκλήρωση της δίκης να πλησιάζει καλό θα είναι οι βουλευτές της οργάνωσης να επικεντρωθούν σε άλλα ζητήματα όπως η υπεράσπιση τους. Αν όχι, ας συνταχθούν με τον «έν χριστώ» αδελφό τους Μητροπολίτη Καλαβρύτων επιλέγοντας το δρόμο της σιωπής και όχι του διασυρμού…
Αχιλλέας Σωτηρέλλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος
Πηγή: huffingtonpost.gr
