Πριν από έναν χρόνο, όταν οι δημοσκοπήσεις κλείδωναν την παράσταση νίκης του Τραμπ, άρχισαν να φουντώνουν στην Αγκυρα οι προσδοκίες συνολικής επιστροφής των διμερών σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας στην κανονικότητα.

Εναν χρόνο μετά, η κατάσταση είναι η ίδια και οι προσδοκίες της νέας κανονικότητας σαφώς οριοθετημένες.

Είναι χαρακτηριστικό το σκηνικό που διαμορφώθηκε στη Συρία στα τέλη του 2024, όταν οι ανακυκλωμένοι τζιχαντιστές του Γκολάνι ανέτρεψαν τον Ασαντ.

Η Τουρκία του Ερντογάν, που επιδιώκει να μετατρέψει τη Συρία σε σουνιτικό προτεκτοράτο, άνοιξε νέο μέτωπο αντιπαράθεσης με το Ισραήλ, το οποίο με μπαράζ βομβαρδισμών κατέστρεψε οπλικά συστήματα και αμυντικές υποδομές.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να βρουν μια φόρμουλα που να προστατεύει ταυτόχρονα τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και του Ισραήλ στη Συρία.

Σε ό,τι αφορά την ελεγχόμενη από το συριακό παρακλάδι του ΡΚΚ Βορειοανατολική Συρία, που αποτελεί το κυριότερο αγκάθι στις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, είναι σαφές ότι το μελλοντικό καθεστώς της περιοχής θα καθοριστεί από το νέο καθεστώς στη χώρα συνολικά.

Με δυο λόγια, η Τουρκία έχει τη δική της ατζέντα στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο και έτσι η προσδοκία συνολικής επαναπροσέγγισης είναι οριοθετημένη.

Η απόφαση να αγοράσει η Αγκυρα Eurofighter, άλλωστε, αποτελεί δημόσια παραδοχή ότι για το ορατό μέλλον δεν υπάρχει προσδοκία άρσης των κυρώσεων που οι ΗΠΑ επέβαλαν στην Τουρκία για την προμήθεια των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400.

Eνας άλλος παράγων που οριοθετεί τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας είναι ότι δύο ανταγωνιστικές περιφερειακές δυνάμεις, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, είναι στρατηγικοί σύμμαχοι των Αμερικανών.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι οριοθετημένες σχέσεις Αγκυρας-Ουάσινγκτον θα εξελίσσονται κατά περίπτωση ή αν θα υπακούν σε κοινά συμφωνημένες και αποδεκτές κόκκινες γραμμές.