Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη… ισχύει στο ακέραιο -που έλεγε και ο αγαπητός μου βούδας της Ραφήνας. Και εγώ δεν θέλω να υπάρχουν πλεμπαίοι και γηρατειά. Δεν φτάνω όμως στον παραλογισμό να λέω δεν υπάρχουν… Γιατί υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και τα πρακτικά του Συμβουλίου των Αρχηγών από το 2015. 110 σελίδες με τις τοποθετήσεις και τους διαλόγους των αρχηγών… βγήκαν τα ματάκια μας να διαβάζουμε.
Ναι Σταύρο μου «καλησπέρα καλήσπέρα» υπάρχουν και πολύ θα ήθελες να τα έχεις μέσα στο σακίδιο, με το οποίο σε αγαπήσαμε, αλλά τα έχουν άλλοι. Και επειδή τα όσα έχεις πει μέχρι σήμερα για τα πρακτικά θυμίζουν λίγο τη διακήρυξη ίδρυσης του Ποταμιού (εκείνη την αναφορά στην αύξηση των καισαρικών δεν θα την ξεχάσω ποτέ) κοινώς είναι λίγο χαοτικά, καθώς, βρε αγάπη μου, ξεκίνησες από το δεν υπάρχουν, μετά υπήρχαν και ζήτησες να δημοσιοποιηθούν, μετά πάλι γυρίσαμε στο αν υπάρχουν, καταλήξαμε ότι αυτά που βγήκαν είναι μόνο απόσπασμα και θέλεις αντιπαραβολή με τα ηχητικά (αν υπάρχουν και αυτά) και σε κάποιο σημείο ανέφερες και ότι τα πρακτικά δεν είναι πρακτικά, γιατί δεν έχουν υπογραφές.
Και αν τα προηγούμενα δείχνουν σύγχυση –να το πω κομψά- το τελευταίο με τις υπογραφές δείχνει άγνοια. Και αυτό για σένα δεν το θέλω!. By the way, αν δεν υπήρχαν πρακτικά ή δεν ήξερες ότι κρατούσαν πρακτικά, πώς και γιατί ζήτησες κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου να μην δημοσιοποιηθούν πριν λήξει ο συναγερμός και τελειώσει η κρίση; Τι θα δημοσιοποιούνταν; Κενές σελίδες;
Λοιπόν για να μην χαζομιλάμε και πρακτικά υπάρχουν και ηχητικά υπάρχουν, γιατί οι άνθρωποι που φαίνονται σε όλες τις φωτογραφίες από το Συμβούλιο Αρχηγών να κάθονται στο τραπέζι πίσω αριστερά όπως κοιτάμε, δεν είναι virtual reality, ούτε κομπάρσοι για να γεμίσει το πλάνο, είναι πρακτικογράφοι της Βουλής, πιστοποιημένοι και απόλυτα εξειδικευμένοι και είναι εκεί για να κάνουν αυτή τη δουλίτσα.
Απροπό, ο Προκόπης Παυλόπουλος ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν τον ρώτησε ο Νίκος Χαζηνικολάου χθες αν υπάρχουν πρακτικά, αφού τον κοίταξε με βλέμμα «είναι δυνατόν να ρωτάς τα αυτονόητα;», απάντησε «Προφανώς, βέβαια κρατήσαμε πρακτικά, εκτός από ένα σημείο…»
Σε ότι αφορά το επιχείρημα των υπογραφών. Ποια πρακτικά έχεις υπογράψει Σταύρο μου, ήσουν και στη Βουλή καλέ μου; Μην το ψάχνεις δεν έχεις υπογράψει. Ρώτησα έμπειρους κοινοβουλευτικούς, μέχρι και πρόεδρο κόμματος ρώτησα μη τυχόν ισχύει κάτι άλλο για τους προέδρους. Δεν υπογράφει κανείς τα πρακτικά. Οι πρακτικογράφοι της Βουλής χαίρουν απόλυτης εμπιστοσύνης. Γράφουν, ενώ παραλλήλως ηχογραφούν τη συζήτηση, κάνουν αντιπαραβολή με τα ηχητικά παραδίδουν στον Πρόεδρο τα πρακτικά και τέλος.
Στο άτυπο Συμβούλιο Αρχηγών το 2015, σας έδειξαν τα πρακτικά στο τέλος, συναινέσατε, και τα παρέδωσαν οι άνθρωποι ως όφειλαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οπότε και εσύ και ο Βαγγέλης Μείμαράκης μην λέτε για μονογραφές και βλακείες και εκτίθεστε. Εκτός αν αμφισβητείτε και τα πρακτικά της Βουλής και των Συμβουλίων.. και ανοίγετε θέμα θεσμικό. Αλλιώς όλο αυτό περί υπογραφών είναι απλώς υποκριτικό.
