Όταν η Ελλάδα 2.0 δεν θα θυμάται καν τα διορισμένα βύσματα, τα καμένα συστήματα, τα κάστρα που δεν πέφτουν και κάποια πολύ μικρά πλάσματα που φέρουν πολύ μεγάλα επώνυμα…
Πιο αναίσθητα πλάσματα από τους δημοσιογράφους, δεν υπάρχουν.
Δεν μιλάμε τώρα για γατιά με ένα δάχτυλο πέτσα, μιλάμε για ρινόκερους, μισό μέτρο και βάλε.
Τίποτα δεν μας αγγίζει, τίποτα δεν μας αναστατώνει, τίποτα δεν μας συγκινεί.
Τόσο γιατί είναι η φύση της δουλειάς τέτοια, όσο και διότι κάποια στιγμή με τα πολλά που βλέπεις και ακούς παγώνει το μέσα σου όλο.
Σαν τα σανίδια γίνεσαι, ένα πράγμα.
Αλλά υπάρχουν και όρια…
Υπάρχουν και στιγμές, υπάρχουν περιπτώσεις και περιστάσεις που ακόμη και οι πιο σκληρόπετσοι δημοσιογράφοι λένε “ήμαρτον”.
Και πώς να μην το πεις, δηλαδή, όταν εξελίσσεται στη Βουλή αυτό το δράμα με τις προανακριτικές, αυτή η θηριωδία, αυτή η τραγωδία δίχως από μηχανής Θεό, που μας ξαναγυρνάει στα Τέμπη.
Στο έγκλημα των Τεμπών.
Ναι, στο έγκλημα των Τεμπών, δεν σταμάτησα να το λέω ούτε στιγμή από την πρώτη στιγμή που μάθαμε για τη σύγκρουση και είναι πολύ αργά πια για να σταματήσω.
Είναι πολύ αργά πια.
Συρέτε εσείς να χαρείτε τα πλεονάσματά σας, την ανάπτυξή σας, τις σταρτάπ σας και τα data center σας, αφήστε μας εμάς παρακαλώ στον επιτάφιο θρήνο.
Όταν ακόμη και οι δημοσιογράφοι μελαγχολούν…
Μια μελαγχολία που πολλαπλασιάστηκε μετά απ’ τον χθεσινό διάλογό μου στην τουίτα με τον Βαγγέλη Βλάχο, εκ των συγγενών των θυμάτων. Έγραψε ο Βαγγέλης:
“Η ΝΔ θέλει να διερευνηθεί ο Κ. Αχ. Καραμανλής για παράβαση καθήκοντος με «σκοπό πρόκλησης οικονομικής βλάβης στον ΟΣΕ».
Με σκοπό. Πρόκλησης. Οικονομικής. Βλάβης. Στον ΟΣΕ.
Αυτό είναι το μόνο πιθανό αδίκημα που θεωρεί η ΝΔ ότι μπορεί να έχει τελεστεί από πολιτικό στα Τέμπη.
ΟΚ;”
Απάντησα εγώ:
“Νετι; Αφού χάσανε ένα σωρό λεφτά από τα «ανθρώπινα λάθη»!”
Επανήλθε ο Βαγγέλης:
“Δεν θα εκπλαγώ εδώ, σε αυτήν την περίπτωση που πλήττεται οικονομικά μια ανώνυμη εταιρεία να το χαρακτηρίσει η ΝΔ και ως «έγκλημα»”.
Συνέχισα εγώ:
“Aν το δει αλ’ Αμερικέν, όπου οι εταιρείες λογίζονται ως «πρόσωπα», γιατί όχι;
Κόντεψαν να τον εξοντώσουν τον ΟΣΕ τα «ανθρώπινα λάθη», άρα είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας”!
Και κατέληξε ο Βαγγέλης:
“Ευτυχώς ίδρυσαν μια νέα εταιρεία, τους Σιδηρόδρομοι Ελλάδος Α.Ε., με σήμα το τρένο να αλλάζει γραμμή στη διαγώνιο και νέο budget ώστε να μην έχει οικονομική βλάβη”.
Εν τω μεταξύ στη Βουλή πλακώνονταν “επί του διαδικαστικού”…
Λες και είμαστε σε Πανσπουδαστικό Συνέδριο στα έητις (γίνονται ακόμη;) και πέφτουν αγκωνίδια και κουτουλίδια για λεπτομέρειες που δεν θυμούνται πια ούτε τα φαντάσματα της ΦΕΖ.
Με τον Νικήτα να δηλώνει ότι “έτσι γίνονται τα πράγματα πενήντα χρόνια τώρα”, να επικαλείται τη “διαδικασία”, για τη Λίστα Λαγκάρντ.
Και ήρθε ύστερα η “Τεμπορυχία”…
Εκεί, ομολογώ, ότι έκλεισα και το δίκτυο και την τηλεόραση και τα καταραμένα τα ραδιόφωνα, τα έκλεισα όλα, παρατήστε με, φυγέτε από ‘δω, παγοκολόνα δημοσιογράφος είμαι, αλλά υπάρχουν εγκλήματα που ακόμη κι εμένα με κάνουν να χάνω το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μου.
Και δεν θέλω ν’ ακούω λογοπαίγνια, δεν θέλω ν’ ακούω κομματόσκυλα, δεν θέλω ν’ ακούω τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι σε υποθέσεις που δεν σταμάτησαν ποτέ να στάζουν αίμα.
Ιδίως όταν οι τελεσίδικες αποφάσεις θα ληφθούν κάπου στα μέσα της επόμενης δεκαετίας.
Όταν η Ελλάδα 2.0 δεν θα θυμάται καν τα διορισμένα βύσματα, τα καμένα συστήματα, τα κάστρα που δεν πέφτουν και κάποια πολύ μικρά πλάσματα που φέρουν πολύ μεγάλα επώνυμα…
