Η Ιταλία της Μελόνι και… κάποιας Φράνκα Ράμε. Η πρώτη κυβερνάει, η δεύτερη έχει ξεχαστεί – Ντροπή σας γείτονες!..... Νίκος Τζιανίδης

Τζόρτζια Μελόνι και Φράνκα Ράμε… Δυο γυναίκες που έχουν σημαδέψει την Ιταλία και όχι μόνο... Η πρώτη είναι η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός της Ιταλίας. Την δεύτερη ουδείς την θυμάται, πια ούτε στον τόπο της· απλά τα σημάδια της πονάνε ακόμα δίχως να έχει εντοπιστεί το αίτιο του άλγους από τους ομοεθνείς της…

 

Πολλοί την αποκαλούσαν «Leonessa» (λέαινα), άλλοι «μάγισσα»· ήταν απλώς η σύζυγος του νομπελίστα Ντάριο Φο. Η Φράνκα Ράμε!
Οι κακοποιοί φασίστες ένα απόγευμα τη βίασαν, τη βασάνισαν, της χαράκωσαν το κορμί με ξυράφι και την άφησαν ημιθανή σε ένα πάρκο· ήθελαν να πάψει να κραυγάζει υπέρ των αδυνάμων και κατά του φασισμού, που μπορεί ο εκφραστής του να κρεμάστηκε ανάποδα στην Πιατσάλε Λορέτο του Μιλάνου, οι θιασώτες του όμως κυκλοφορούν πάντα και παντού και σήμερα κυβερνούν!

 

Ο Ντάριο Φο τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1997· θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης, ο Ντάριο Φο εκφραστής της commedia dell' arte, με το έργο του ασκούσε κριτική στην πολιτική της Καθολικής Εκκλησίας για τις αμβλώσεις, τις πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά και το Μεσανατολικό…

Κι όμως, όλοι όσοι γνώριζαν, ψιθύριζαν ότι η Φράνκα Ράμε ήταν πίσω από τα κείμενα που άνοιξαν τις πύλες της Σουηδικής Ακαδημίας στον Φο!

 

Ο ίδιος ο ιταλός νομπελίστας στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας είχε πει με νόημα: «Επιτρέψτε μου να μοιραστώ αυτό το βραβείο με τη Φράνκα. Τη Φράνκα Ράμε, τη σύντροφό μου στη ζωή και στην Τέχνη, η οποία έχει συμβάλει σε πολλά από τα κείμενα του θεάτρου μας. Η Φράνκα έχει κοφτερό χιούμορ, σας διαβεβαιώνω. Ένας δημοσιογράφος της έθεσε την ερώτηση: “Πώς νιώθεις, λοιπόν, που είσαι σύζυγος ενός νομπελίστα; Το να έχεις ένα μνημείο στο σπίτι σου;” Απάντησε: “Δεν ανησυχώ. Ούτε νιώθω καθόλου μειονεκτικά. Έχω κάνει προπόνηση εδώ και πολύ καιρό. Κάνω τις ασκήσεις μου κάθε πρωί: γονατίζω με τα χέρια και με αυτόν τον τρόπο έχω συνηθίσει να γίνομαι βάθρο για ένα μνημείο. Είμαι αρκετά καλή σε αυτό”.

 

Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο.

Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο.

»Χωρίς αυτήν στο πλευρό μου, δεν θα είχα καταφέρει ποτέ να ολοκληρώσω το έργο που θεωρήσατε σκόπιμο να τιμήσετε. Μαζί έχουμε ανεβάσει χιλιάδες παραστάσεις, σε θέατρα, εργοστάσια, σε καθιστικές διαμαρτυρίες Πανεπιστημίων, ακόμη και σε εκκλησίες, σε φυλακές και πάρκα της πόλης, στον ήλιο ή υπό καταρρακτώδη βροχή· πάντα μαζί. Έχουμε υπομείνει κακοποίηση, επιθέσεις από την αστυνομία, προσβολές από αντιπάλους μας και βία. Και η Φράνκα είναι εκείνη που έχει υποστεί την πιο φρικτή βία. Έχει πληρώσει περισσότερο ακριβά από οποιονδήποτε από εμάς, σοβαρά κακοποιημένη, για την αλληλεγγύη της προς τους ταπεινούς και τους κατατρεγμένους. [...] Πίστεψέ με, αυτό το βραβείο ανήκει και στους δύο μας!»…

 

Βιασμός και ξέσπασμα

 

Τον Μάρτιο του 1973, παρακρατικοί φασίστες, που φέρεται να υποκινήθηκαν από υψηλόβαθμους αξιωματούχους των Καραμπινιέρων του Μιλάνου, απήγαγαν τη Ράμε με την απειλή όπλου και την έριξαν σε ένα βαν· την βίασαν, την ξυλοκόπησαν, την έκαψαν με τσιγάρα, την χαράκωσαν με ξυράφια και την πέταξαν ημιθανή σε ένα πάρκο.

 

Η Φράνκα, δύο μήνες μετά τον βιασμό και τον βασανισμό της περιέγραψε συγκλονιστικά την τραυματική εμπειρία της στο μονόπρακτο θεατρικό έργο της Lo Stupro, (Ο Βιασμός). Αφού αφηγείται τα όσα δραματικά υπέστη από τους φασίστες καταλήγει στην ουσία: «Σχεδόν χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι μπροστά σε ένα αστυνομικό τμήμα. Ακουμπάω στην απέναντι πλευρά του κτηρίου και το κοιτάζω για λίγο. Σκέφτομαι τι θα αντιμετώπιζα αν έμπαινα μέσα. Ακούω τις ερωτήσεις τους, βλέπω τα πρόσωπά τους, τους βλέπω να χαμογελούν πονηρά. Σκέφτομαι για μια-δυο στιγμές. Τότε αποφασίζω. Πάω σπίτι. Θα το αναφέρω αύριο»... Το κίνημα MeeToo ακόμα δεν είχε γεννηθεί…

 

Bella Ciao...

Bella Ciao...

Η Φράνκα Ράμε κυνηγήθηκε από το Βατικανό, που όμως δεν τόλμησε να την αφορίσει. Οι δημοκρατικές και πάντα φιλελεύθερες Ηνωμένες Πολιτείες δεν χορήγησαν βίζα εισόδου στην Φράνκα Ράμε και στον Ντάριο Φο στη δεκαετία του ’80 για να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ Ιταλικού Θεάτρου στη Νέα Υόρκη· θεωρήθηκαν επικίνδυνοι και χαρακτηρίστηκαν ανεπιθύμητοι!
Η Φράνκα Ράμε ήταν αριστερή μαχήτρια· μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1967, εξελέγη στην Ιταλική Γερουσία το 2006 υπό την σκέπη του κόμματος «Ιταλία των Αξιών», μιας κεντροαριστερής ομάδας κατά της διαφθοράς με επικεφαλής τον πρώην εισαγγελέα Αντόνιο ντι Πιέτρο, που είχε ηγηθεί της έρευνας για διαφθορά «Mani Pulite» (Καθαρά Χέρια) στη δεκαετία του 1990.

Η Φράνκα Ράμε πέθανε στα 83 της δίχως ποτέ να γίνει εξώφυλλο στο περιοδικό ΤΙΜΕ κι αν σήμερα ρωτήσεις ένα Ιταλό της Generation X το τι γνωρίζει για τη Φράνκα Ράμε θα σηκώσει τους ώμους και θα σφίξει τα χείλη…

Στον τάφο της εκτός από το όνομά της και τους περιττούς αριθμούς των χρονολογιών, δυο λέξεις μοναχά: Bella Ciao…

 

«Ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός»...

 

Η Τζόρτζια Μελόνι είναι η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε της κυβέρνησης στην ιστορία της Ιταλίας· την έχουν, κατά καιρούς αποκαλέσει Νεοφασίστρια και Επικίνδυνη.
Έχει γίνει δεκτή στον Λευκό Οίκο μετ’ επαίνων και ο Ντόναλντ Τραμπ δεν σταματάει να εκφράζει την ευαρέσκεια του για την ιταλίδα πρωθυπουργό· η Ευρωπαϊκή Ένωση την θαυμάζει και την χειροκροτεί! Εντός συνόρων, η Μελόνι, έχει να αντιμετωπίσει ενοχλητικά δημοσιεύματα-βίντεο που έδειχναν μέλη της νεολαίας του Κόμματός της να φωνάζουν φασιστικά συνθήματα και να κάνουν ρατσιστικά και αντισημιτικά σχόλια· δεν δίνει σημασία σε τέτοια μικρά πράγματα η Τζόρτζια…

 

Αμοιβαία τα αισθήματα... /copyright Ap Photos
Αμοιβαία τα αισθήματα... 

Ένα από τα προεκλογικά συνθήματα του Κόμματος της Μελόνι Fratelli d'Italia ήταν: «Υπερασπιζόμαστε τον Θεό, την Πατρίδα και την Οικογένεια». Το σύνθημα εκείνο είχε ακουστεί κάπου 90 χρόνια πριν και από τον Μουσολίνι. Η Μελόνι, έψαξε, διάβασε και υπενθύμισε ότι το σύνθημα επινοήθηκε από τον Τζουζέπε Ματσίνι, έναν από τους ιδρυτές της Ιταλίας κατά την ενοποίηση του 19ου αιώνα. Και όλοι σιώπησαν… Η ηχώ του φασιμού, όμως, αντήχησε σε ολόκληρη την Ιταλία…

 

Και η Μελόνι δείχνει να είναι η νικήτρια στην αρένα της παγκόσμιας πολιτικής· θεωρεί τον εαυτό της ως υπερασπίστρια της Ιταλίας ενάντια στις διαβρωτικές και ομογενοποιητικές επιπτώσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, της χαώδους γραφειοκρατίας της ΕΕ και της «επικίνδυνης» μετανάστευσης.

Είναι η πραγματική Τζόρτζια Μελόνι μια κρυφοφασίστρια ή μια συντηρητική δημοκράτισσα; Δεν έχει σημασία. Η Μελόνι είναι, πάνω απ' όλα, μια επιδέξια και πειθαρχημένη πολιτικός που ανήλθε στην εξουσία κατακτώντας εδάφη από την κεντροδεξιά· είναι σχολαστικά μετριοπαθής όταν απευθύνεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές κοινό, αλλά άμετρη λαϊκίστρια όταν μιλάει στους συμπατριώτες της.

 

Παγκοσμίως αναγνωρίσιμη...

Παγκοσμίως αναγνωρίσιμη...

Εκτός του ότι είναι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας, η Μελόνι είναι και η πρώτη (των πρωθυπουργών) που δεν έχει φοιτήσει σε πανεπιστήμιο· έχει αποκτήσει παιδί με τον τηλεοπτικό παρουσιαστή Αντρέα Τζιαμπρούνο, ενώ είναι ανύπαντρη και ζούν χωριστά. Στα 15 της, η Μελόνι, είχε ενταχθεί στο Movimento Sociale Italiano (MSI), το πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε από ομάδα φανατικών πρώην φασιστών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο· το 1996, σε ηλικία 19 ετών, έδωσε μια συνέντευξη στη γαλλική τηλεόραση όπου δήλωσε: «Ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός. Ό,τι έκανε, το έκανε για το καλό της χώρας, σε αντίθεση με τους πολιτικούς των τελευταίων 50 ετών». Από τότε προσέχει τα λόγια της περισσότερο…

Σ’ αυτή την κυρία υποκλίνεται και της φιλάει το χέρι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και την ασπάζεται με δέος η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τζόρτζια Μελόνι έχει γίνει εξώφυλλο (και) στο περιοδικό ΤΙΜΕ…

 

Φράνκα Ράμε και Τζόρτζια Μελόνι· ουδεμία σχέση μεταξύ τους… Άλλωστε τι σχέση μπορεί να έχει ένα μέταλλο, ο χαλκός (Ράμε) με ένα φρούτο, το πεπόνι (Μελόνι);

 

«Δεν νομίζω ότι αρκεί να γράφεις ένα σπουδαίο έργο ή να ερμηνεύεις έναν μεγάλο ρόλο. Πρέπει να γίνεσαι παράδειγμα για μίμηση μέσα από καθημερινούς αγώνες, δίπλα σε απλούς ανθρώπους» έχει γράψει ο Ντάριο Φο, που πέθανε νωρίς και δεν είδε τη Μελόνι Πρωθυπουργό…

 

Νίκος Τζιανίδης