«Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ, πατριωτικά, μεταρρυθμιστικά, φιλελεύθερα». Ντράπηκε και η ντροπή και για τους δυο
Με τον ήλιο τα βγάζει ο Μητσοτάκης, με τον ήλιο τα βάζει, αλλά τα έρμα συνεχίζουν να ψοφάνε.
-Οι ιθαγενείς δεν εκτίμησαν τα δώρα της ΔΕΘ. Ο Νετανιάχου -πάντα φίλος, ώστε να μην του χρεώνει γενοκτονία- γίνεται πιο κτηνώδης και από κτήνος. Ο Ζελένσκι βρίσκεται σε παράκρουση. Ο Μακρόν κλατάρει και η «αγαπητή Ούρσουλα» την έχει άσχημα.
– Η Κοβέσι στέλνει κι άλλο μπουγιουρντί. Ο Τραμπ δεν λέει να ξεθυμώσει. Και ο Άδωνις διαμορφώνει κυβέρνηση με δυο γραμμές: με το παγκόσμιο κύρος του, αίρει- μετά την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία- την αναγνώρισή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το πάει για κλείσιμο.
Απελπισμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάλεσε στα όπλα τις τελευταίες εφεδρείες -ό,τι χειρότερο είχε απομείνει στα αζήτητα του σημιτισμού- και ο Ανδρέας Λοβέρδοςανταποκρίθηκε:
-«Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Ν.Δ., πατριωτικά, μεταρρυθμιστικά, φιλελεύθερα». Ντράπηκε και η ντροπή -και για τους δυο.
Ο βίος και η πολιτεία του ανδρός είναι γνωστή στους παροικούντες. Από την εποχή που ως γραμματέας της φοιτητικής οργάνωσης στη ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, τον βρήκε ένα πρωί στέλεχος του ΠΑΣΟΚ , στα σκαλιά το Πανεπιστημίου- σαπισμένο στο ξύλο από την… ΕΣΑΚ!
Κανείς δεν έμαθε γιατί. Η ΚΝΕ τον διέγραψε και ο ίδιος μετά από αυτή την περίοδο του βίου του που δεν αναφέρει, περιπλανήθηκε μεταξύ Βρυξελλών και μαθητείας ως οργανοπαίχτης- με ίνδαλμα τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Τελικά, δίκην ορντινάντσας διακεκριμένου Πανεπιστημιακού, βρήκε θέση στο Πάντειο.
Το 1996 ο Σημίτης τον φόρτωσε, ως γραμματέα, στον Αλέκο Παπαδόπουλο στο υπουργείο Εσωτερικών- ρουσφέτι σε μεγαλοεπιχειρηματία. Με το όνομα του οποίου τον ανέφερε στις κομματικές συνάξεις ο Στεφ. Τζουμάκας από το ΕΓ του ΠΑΣΟΚ.,
Μπήκε στη Βουλή με πλουσιοπάροχες καμπάνιες στη Β’ Αθήνας και πολλές φορές προσπάθησε να δαγκώσει περισσότερο από όσο μπορεί να μασήσει.
Είτε ως ιδρυτής κόμματος χωρίς οπαδούς -όταν ο Βενιζέλος τον διέγραψε με περιφρόνηση- είτε ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η Φώφη τον έριξε στο καναβάτσο και ο Ανδρουλάκης τον αποτελείωσε.
Έχει να επιδείξει αηδιαστικές εμφανίσεις στη βασίλισσα της τηλεόρασης -σκουπίδι, σε πάλκα πανηγυριών, ως «μεγαλύτερος αδελφός» του Άδωνι και φίλος του Πλεύρη. Εναλλακτικά με δουλικές υπουργικές θητείες σε μνημονιακές κυβερνήσεις -σε μια από τις οποίες έφτασε ως την αποκρουστική διαπόμπευση οροθετικών γυναικών.
Στη, νόμιμη, έρευνα της εισαγγελέως Τουλουπάκη για τη Νοβάρτις ήταν ο μόνος στον οποίο -παρά την «οργισμένη», πλην πανάθλια αντίδρασή του- του ασκήθηκε δίωξη για «δωροληψία κατ’ εξακολούθηση». Αλλά δεν έφτασε ποτέ σε δίκη: η παντογνώστρια ελληνική Δικαιοσύνη τον απάλλαξε με βούλευμα.
Στη Χαρ. Τρικούπη τον έβλεπαν ως «5η φάλαγγα» που ήθελε το ΠΑΣΟΚ δορυφόρο του Μητσοτάκη και τον αντιμετώπιζαν ως αποσυνάγωγο οι νεότεροι και με αποστροφή οι παλαιοί.
Οταν ο Πρωθυπουργός εξέπεσε στην επιβράβευση του Φλωρίδη– που έκανε παράλληλη σταδιοδρομία ως τρολ κατά του Τσίπρα -τον οποίο ο Λοβέρδος εκ των υστέρων θα …έδερνε- ήξεραν ποιος θα είναι ο επόμενος.
Δεν θα τους λείψει και το διασκεδάζουν: δεν τους πηραν φλουρί Κωνσταντινάτο, αλλά βαρέλι δίχως πάτο.
Πήγε στο ΠΑΣΟΚ το…1996, δεν ήταν ποτέ οργανωτικό στέλεχος, δεν μετείχε σε κέντρα αποφάσεων, έκανε απλώς καριέρα ως, αποτυχών, «κυβερνητικός» και οργάνωνε διασπάσεις- οπερέτες.
Αγωνιούσε εμφανώς να συμπράξει επισήμως με τον Νεομητσοτακισμό-. Για τον οποίο υπήρξε ένα είδος «κόκκινης προβιάς», στο σύγχρονο πολιτικό σύστημα. Κατάπτωση.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει το βιογραφικό που δεν πρέπει να έχει κανένας πολιτικός.
ΥΓ. Ότι τον επικρίνει και η Διαμαντοπούλου, που είχε ανάλογη συμπεριφορά για χρόνια- εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ, απόπειρα ίδρυσης αντιπάλου κόμματος, συναναστροφές με αγιοποίηση του Μητσοτάκη και αγκαλιές με τον Άδωνι- είναι το ανέκδοτο των ημερών.
