Αν διαβάσει κανείς τις δικαιολογίες που προβάλουν οι διάφοροι παιδοβιαστές και παιδεραστές - που πλέον επί καθημερινής βάσης ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια – θα φρίξει
Η πιο πρόσφατη περίπτωση, αυτή του «βραβευμένου» συγγραφέα παιδιών βιβλίων είναι εξοργιστική. Δεν γνωρίζουμε αν έτσι τον έχει δασκαλέψει ο δικηγόρος του ή αν είναι δική του υπερασπιστική γραμμή, όμως αυτά που ισχυρίζεται ο ίδιος είναι το ίδιο βρόμικα και το ίδιο χυδαία με τα βίντεο που κατέβαζε για να βλέπει. «Έψαχνα παιδική πορνογραφία ως πηγή έμπνευσης», είπε ο αθεόφοβος υποστηρίζοντας ότι δήθεν ήθελε υλικό για να γράψει κάποιο βιβλίο!
Και τι στο διάολο υλικό ήταν αυτό που τον ώθησε να μαζέψει 100 βίντεο; Αφήστε δε όπου σύμφωνα με το Star κατά τη διάρκεια συνέντευξής του είχε χαρακτηρίσει τη νέα γενιά «μπλεγμένη» και είχε πει ότι εκτός από τα social media, μιλούσε και στο τηλέφωνο με μαθητές Λυκείου για να νιώθουν ότι έχουν έναν μεγάλο φίλο.
«Όταν πηγαίνω στα σχολεία η επικοινωνία είναι αμφίδρομη. Εγώ προτιμώ τη συζήτηση με τα παιδιά. Προτιμώ να πηγαίνω εκεί και να ακούω τι θα μου πουν. Θέτω εγώ ερωτήματα τα οποία αρκετές φορές είναι και κατά κάποιο τρόπο προκλητικά, να τσιγκλήσω τα παιδιά για να βγάλω αυτό που έχουν μέσα τους. Και φυσικά το πρώτο που τους λέω είναι «ξεχάστε ότι είναι εδώ οι καθηγητές σας». Το ιδεώδες θα ήταν να έφευγαν οι καθηγητές από την τάξη και να ήμουν εγώ με τα παιδιά», είχε δηλώσει.
Αυτός ο «άνθρωπος» με πολλά εισαγωγικά ερχόταν σε επαφή με ανήλικα παιδιά;
Στην απολογία του μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε τα εξής εμετικά: «Όσα βίντεο έχω ανοίξει, δεν τα έχω δει ολόκληρα! Πατούσα τον κέρσορα και τα έβλεπα στο fast forward προκειμένου να δω μόνο συγκεκριμένες στιγμές –και ασφαλώς όχι αυτές της σεξουαλικής κακοποίησης».
Από πού να προφυλάξεις τα παιδιά τελικά; Από την οικογένειά τους, από το σχολείο; Από δήθεν δασκάλους και συγγραφείς παιδικών βιβλίων; Οι άλλοι έκαναν πάρτι και βίαζαν τα παιδιά τους! Πόση φρίκη και ανωμαλία υπάρχει σε αυτό τον τόπο; Σε αυτή την υποτιθέμενη σύγχρονη κοινωνία; Άραγε ήταν πάντα έτσι βρόμικη η κοινωνίας μας και απλά δεν έβγαιναν όλα αυτά στην επιφάνεια; Ή μήπως τα τελευταία χρόνια έχει διαλυθεί πλήρως ο θεσμός της κοινωνίας και τα φαινόμενα αυτά πήραν μορφή χιονοστιβάδας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει. Η εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί παντού. Στην οικογένεια, στο φιλικό περιβάλλον, στο σχολείο, στη γειτονιά, παντού.
Απαιτείται ένα hard reset να επιστρέψουμε όλοι μας στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις», να ξαναμπεί μπροστά το κύτταρο της κοινωνίας, η υγιής οικογένεια. Από εκεί ξεκινούν όλα. Όταν οι γονείς είναι «άρρωστοι» τότε όλα πάνε στραβά. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η διαρκής προβολή αρρωστημένων και ψυχανώμαλων προτύπων που βομβαρδίζουν καθημερινά την αβάσταχτη καθημερινότητά μας. Επειγόντως πίσω στις εργοστασιακές ρυθμίσεις να σώσουμε ότι σώζεται.
