Του Μίλτου Ζαμπάρα βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ

Την ώρα που η Ευρώπη αλλάζει πίστα στον ενεργειακό σχεδιασμό και επιδοτεί γενναία τη βιομηχανία της για να διατηρήσει θέσεις εργασίας και ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα επιμένει να λειτουργεί σαν ενεργειακή αποικία συμφερόντων.

Τα τελευταία στοιχεία του ΕΒΙΚΕΝ, του συνδέσμου των βιομηχανιών έντασης ενέργειας, είναι κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η χώρα μας, ήδη με την ακριβότερη χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, συνεχίζει να διατηρεί στρεβλώσεις, αδιαφάνεια και υπερβολικές επιβαρύνσεις στους λογαριασμούς, μετατρέποντας κάθε επιχειρηματική προσπάθεια και κάθε επένδυση σε έναν αγώνα επιβίωσης.

Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενθαρρύνει ρητά τις κυβερνήσεις να μειώσουν το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία μέσω του νέου πλαισίου κρατικών ενισχύσεων (Clean Industrial Deal), η ελληνική κυβέρνηση παραμένει θεατής, πιστή σε ένα μοντέλο που ευνοεί λίγους και τιμωρεί τους πολλούς.

Χαρακτηριστικό είναι και το πολύ πρόσφατο (26.6.25) Δελτίο Τύπου 16 συνδέσμων βιομηχανίας (ουσιαστικά το σύνολο της μεταποίησης στην Ελλάδα) που καλούν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα στήριξης της εγχώριας παραγωγής και των καταναλωτών

Τα δεδομένα είναι αμείλικτα:

• Τιμές ρεύματος έως και 30% υψηλότερες από την Κεντρική Ευρώπη.

• Κόστος εξισορρόπησης που ξεπερνά κάθε ευρωπαϊκή σύγκριση, φτάνοντας τα 22€/MWh, όταν στην Ιταλία είναι μόλις 4€/MWh.

• Περικοπή των ΑΠΕ από το δίκτυο (εγκληματική διαχείριση που κινείται υπέρ των λίγων), ενώ το νοικοκυριό και η επιχείρηση συνεχίζουν να πληρώνουν σαν να είναι πετρέλαιο.

• Μηδενική μέριμνα για την αποζημίωση των ευέλικτων τεχνολογιών μηδενικού αποτυπώματος.

• Σχεδόν 200 εκατομμύρια ευρώ ετησίως δίνονται στις θερμικές μονάδες για διαθεσιμότητα ισχύος, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση εξετάζει νέα επιδοματική στήριξη στους ίδιους παρόχους!

Και ενώ αυτά συμβαίνουν:

Η Ιταλία εφαρμόζει πρόγραμμα παροχής πράσινης ενέργειας σε βιομηχανίες με τιμή σταθερή στα 65€/MWh για 3 χρόνια. Η Γερμανία και το Βέλγιο ακολουθούν με αντίστοιχα μέτρα. Και η Ελλάδα; Υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για την εγχώρια παραγωγή, την ώρα που επιβάλλει στις επιχειρήσεις της την πιο ακριβή ενέργεια στην ήπειρο.

Είναι ξεκάθαρο: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει ούτε στρατηγική, ούτε πολιτική βούληση. Μόνο εξαρτήσεις. Επιμένει να ενισχύει τους μεγάλους παίκτες της αγοράς, τους γνωστούς «ενεργειακούς καταληψίες», που βυσσοδομούν στο φυσικό περιβάλλον και στις τοπικές κοινωνίες, αντί να δώσει ανάσα στη μεταποίηση, τη βιομηχανία, τα νοικοκυριά.

Το πραγματικό ερώτημα είναι: Με ποια οικονομία θα πορευτούμε στο αύριο; Με μια οικονομία αιχμάλωτη στα καρτέλ και τις στρεβλώσεις ή με μια παραγωγική Ελλάδα που στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις, με φτηνή ενέργεια, δίκαιη τιμολόγηση και αναπτυξιακή στόχευση;

Ήρθε η ώρα για μια ριζική αλλαγή πορείας. Όχι άλλα λόγια, όχι άλλα πασαλείμματα. Χρειάζεται:

• Άμεση μεταφορά του ευρωπαϊκού πλαισίου στήριξης στην Ελλάδα.

• Δραστική μείωση του κόστους εξισορρόπησης.

• Δίκαιη ανακατανομή των οφελών από τις ΑΠΕ προς τον καταναλωτή.

• Στήριξη της εγχώριας βιομηχανίας με πράσινη, σταθερή και προσιτή ενέργεια.

•  

Η ακριβή ενέργεια σκοτώνει την παραγωγή. Και η πολιτική ανοχή στη στρέβλωση σκοτώνει την ελπίδα.

Η Ελλάδα χρειάζεται ενεργειακή δημοκρατία. Όχι άλλη ενεργειακή ολιγαρχία.