«Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική». Απόσπασμα της απόφασης της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ για τη διαφαινόμενη πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα ή κίνηση.
Η σκέψη της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι λογική και πολιτικά ορθή. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που σήμερα – στις δημοσκοπήσεις – δηλώνουν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνουν και την πρόθεση τους να ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στην «Ιθάκη» του. Άρα θα ήταν αυτοκτονικό για τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ εάν αυτό δεν το λάμβανε υπόψη του.
Η περιπέτεια της εκλογής Κσσελάκη και τα όσα ακολούθησαν, τραυμάτισαν θανάσιμα το κόμμα. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει ελπίδες να ανακάμψει. Το θέμα είναι τι σκέφτεται ο Αλέξης Τσίπρας για όλα αυτά: «Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις».*
«Ο πρώτος προβοκάτορας απ’ όλους στη ζωή μου είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει τη φωνή μου…».* Η υπόθεση του «Άγνωστου Στρατιώτη» είναι μια προβοκατόρικη πράξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε μια δύσκολή πολιτικά στιγμή για αυτόν – με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ ανοιχτή και τη συνεχή παρουσία του εγκλήματος των Τεμπών στο πολιτικό προσκήνιο – αποφάσισε να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα ελπίζοντας να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Και έτσι δημιούργησε το ανύπαρκτο έως τώρα θέμα του «Άγνωστου Στρατιώτη». Ελπίζοντας ότι θα ξεχαστούν όλα αυτά τα πολιτικά θέματα που πληγώνουν τον ίδιο και την κυβέρνηση του. Φυσικά τίποτα δεν πρόκειται να ξεχαστεί ούτε η ακρίβεια, ούτε ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ούτε το μπάζωμα των Τεμπών. Απλώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης – αδιαφορώντας για τις συνέπειες – προσπάθησε να κάνει αντιπερισπασμό ελπίζοντας ο ίδιος να αναπνεύσει πολιτικά…
Εκεί στο ΠΑΣΟΚ όταν αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούν να ανακάμψουν και να σηκώσουν κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, ας κοιτάξουν κατά τη μεριά του Δημάρχου Αθηναίων – και στελέχους τους – Χάρη Δούκα. Ας κοιτάξουν με τι μένος τον αντιμετωπίζει το σύστημα Μητσοτάκη προσπαθώντας να τον απαξιώσει. Επειδή δεν τον ελέγχουν και συνεχώς αυτός τους αμφισβητεί. Ο Χάρης Δούκας που έδωσε – με ενότητα στον δεύτερο γύρο – τη νικηφόρα μάχη του απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη. Τη μεγαλύτερη νίκη της αντιπολίτευσης στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ δεν κατανοούν γιατί δεν μπορούν να ανακάμψουν ας κοιτάξουν τον Χάρη Δούκα και ας συγκρίνουν το τι κάνει εκείνος με το τι δεν έκαναν αυτοί. Από τα χρόνια της Φώφης Γεννηματά. Και αν νομίζουν ότι με οργανωτικές εσωτερικές εσωκομματικές διευθετήσεις θα τα καταφέρουν είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τον ριζοσπαστισμό τους έχουν χάσει. Γι’ αυτό ας κοιτάξουν κατά τη μεριά του Χάρη Δούκα. Κι ας μην τον απαξιώνουν…
Τα τραγούδια είναι πουλιά που πετάνε ελεύθερα. Ξεφεύγουν από τους δημιουργούς τους, αυτονομούνται, γυρίζουν από εδώ κι από κει και μας χαρίζουν τη χαρά και την αισθητική που κουβαλούν. Ανήκουν σε όλους και μπορεί ο καθένας να τα απολαύσει. Σύμφωνα με τα συναισθήματα που σου δημιουργούν. Σύμφωνα με το πως μιλούν μέσα σου.
Αυτά ισχύουν για όλα τα τραγούδια και για όλους τους δημιουργούς. Φυσικά και για τον Διονύση Σαββόπουλο. Τα τραγούδια του πετούσαν ήδη και θα εξακολουθήσουν και τώρα να πετάνε χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς. Και όποιος θέλει να τα συναντά και να τα απολαμβάνει.
Αν τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου γράφτηκαν στην «επαναστατική» περίοδο της νιότης του, ή στη «συντηρητική» μέση ηλικία του δεν έχει και πολύ σημασία. Όλα αυτά σιγά – σιγά θα ξεχαστούν. Αυτά που θα μείνουν θα είναι τα ταξιδιάρικα πουλιά – τραγούδια του που θα κάθονται στις ξόβεργες της ψυχής μας και προσωρινά θα τα αιχμαλωτίζουμε. Οδηγώντας μας στους δρόμους της δικής του ευαισθησίας. Κι αυτό είναι που μένει από τους δημιουργούς των τραγουδιών και έχει πραγματική αξία…
«Την παιδική μου φίλη την είδα ξαφνικά να στέκει και να με κοιτά, αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δυο, λησμονημένες πόλεις, ναυάγια στο βυθό…»*
*Στίχοι Διονύσης Σαββόπουλος
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους
