Αν επιχειρήσει κάποιος να κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στις φλύαρες κυριακάτικες αναρτήσεις του πρωθυπουργού και στις δηλώσεις-παρεμβάσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών (Καραμανλής, Σαμαράς) θα σχηματίσει την εντύπωση πως οι τρεις πολιτικοί που είναι στην ίδια παράταξη αναφέρονται σε διαφορετικές χώρες. Από την πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη έπαινοι για τα επιτεύγματα, πανηγυρισμοί για τα οικονομικά μεγέθη, θριαμβολογίες για τη διεθνή θέση της χώρας, υποσχέσεις για ένα ελπιδοφόρο μέλλον για τους πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων, κάμποση κινδυνολογία για το τι μας περιμένει αν απειληθεί η πολιτική σταθερότητα που μόνον αυτός και η φρουρά του μπορούν να εγγυηθούν.
Κατά τη γνώμη του η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, δεν επηρεάζεται, το πολιτικό σύστημα λειτουργεί άψογα, υπάρχει πλέρια ελευθερία στην περιοχή της ενημέρωσης, τα σκάνδαλα είναι σκευωρίες των αντιπάλων του, αυτός είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, η κυβέρνησή του παράδειγμα προς μίμηση για την Ευρώπη και το κόμμα του είναι το πιο φιλελεύθερο και προοδευτικό κόμμα στην Ελλάδα, ίσως και σε όλο τον κόσμο. Διαβάζοντας μέχρι το τέλος τις αναρτήσεις του, νιώθεις ότι σου μιλάει για έναν παράδεισο που πρέπει να τον προφυλάξουμε πάση θυσία και παντί τρόπω (εννοείται ακόμα και με παρακρατικές μεθόδους) από τον λαϊκισμό και τους δημαγωγούς που καραδοκούν για να ρίξουν ξανά το πλοίο στα βράχια. Οσοι έχουν διαφορετική γνώμη και τολμούν να την εκφράζουν φωναχτά, κατεβαίνοντας σε διαμαρτυρίες, είναι είτε οι συνήθεις ταραξίες είτε αριστεριστές, γενικώς πρόκειται για θλιβερές μειοψηφίες που δεν θα καταφέρουν τούτη τη φορά να παρασύρουν, όπως έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, τους φιλήσυχους νοικοκυραίους που έπαθαν, έμαθαν από τις αποκοτιές τους και σήμερα προτιμούν τη θαλπωρή των καναπέδων τους από τις θορυβώδεις περιπέτειες στους δρόμους και τις πλατείες.
Πηγαίνοντας στη συνέχεια στις παρεμβάσεις του διαγραμμένου από τη Νέα Δημοκρατία Αντώνη Σαμαρά, προσγειώνεσαι ανώμαλα. Τούτη η κυβέρνηση, μας λέει ο πρώην πρωθυπουργός, δεν είναι της Νέας Δημοκρατίας, είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει χτίσει ένα περίκλειστο σύστημα, διοικεί τη χώρα και το κόμμα με ανθρώπους που ό,τι είναι το οφείλουν σ’ αυτόν και με παράγοντες που προέρχονται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, αλλοιώνοντας την ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας. Επιτίθεται στον πρωθυπουργό για το αγροτικό ζήτημα και την εξωτερική πολιτική, του χρεώνει αλαζονεία, αφήνει υπαινιγμούς για την ηθική του και την ηθική στενών συνεργατών του και προειδοποιεί για τα δεινά που, όπως πιστεύει, θα έρθουν και για τη χώρα και για την παράταξη.
Νομίζω όμως ότι ο άλλος πρώην πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, με την ομιλία του στην εκδήλωση για τα 15χρονα της εφημερίδας «Δημοκρατία» είπε με λίγες λέξεις αυτό που συμβαίνει στην παρούσα φάση στην Ελλάδα, που δεν ήταν καθόλου κολακευτικό (κάθε άλλο) για τον κ. Μητσοτάκη και το καθεστώς του: «Η αλήθεια είναι ότι ένα ολοένα διευρυνόμενο τμήμα της κοινωνίας θεωρεί ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούν με την πληρότητα που απαιτείται. Οτι το Κοινοβούλιο υποβαθμίζεται. Οτι η Δικαιοσύνη επηρεάζεται. Οτι τα ΜΜΕ χειραγωγούνται. Οτι οι κυβερνήσεις δεν ακούνε και δεν καταλαβαίνουν. Οτι οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους. Οτι η πολιτική ασκείται με όρους κλειστών συστημάτων, χωρίς έγνοια, χωρίς αναφορά, στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας». Ταραξίας κι αυτός; Λαϊκιστής; Εκτός τόπου και χρόνου; Θύμα της προπαγάνδας των εχθρών της παράταξης; Κάνει προσκλητήριο για ανυπακοή; Μήπως ετοιμάζει συνωμοσία εναντίον του «λαοπρόβλητου» πρωθυπουργού; Μήπως σκέφτεται να επιστρέψει, όπως ο άλλος με την «Ιθάκη» του;
Ανάγωγα
«Εγκληματική οργάνωση» οι Κρητικοί αγρότες που συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς. Οι συνέπειες; Προσαγωγές, συλλήψεις, κατηγορίες, ποινικές διώξεις, ενδεχομένως και προφυλακίσεις. Για κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης η κυβέρνηση είναι «εγκληματική οργάνωση». Οι συνέπειες; Ανόητη ερώτηση.
