Αν δεν ήταν η Σοφία Βέμπο θρύλος για την Ελλάδα, ποιος ήταν τότε; Η ερμηνεύτρια του «Θα καθόμουνα πλάι σου» και τόσων άλλων σπουδαίων τραγουδιών των 10ετιών του ’40, και του ’50 γοήτευσε μια γενιά κι εξακολουθεί ακόμα να συγκινεί.
Το όνομα της ήταν Σοφία Μπέμπου, ο κόσμος όμως την έμαθε ως Βέμπο. Η ίδια επέλεξε να υιοθετήσει το επίθετο «Βέμπο» επειδή έτσι είχε συνηθίσει να προφέρει το όνομά της το κοινό.
Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών μια μέρα σαν σήμερα, 11 Μαρτίου του 1978. Το 1912 η οικογένεια Μπέμπου εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1914, με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής των πληθυσμών, που συνομολόγησε η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, η οικογένειά της Σοφίας ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Βόλο.
Η Βέμπο άρχισε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ' ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένειά της· τρία χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα, όπου προσελήφθη στο θέατρο «Κεντρικόν», προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 1933». Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρία Columbia, ερμηνεύοντας τραγούδια του έρωτα.
Τo 1938 η Σοφία Βέμπο κάνει το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο με την ταινία «Η Προσφυγοπούλα».
Και αρχίζει η επιτυχία στο τραγούδι: «Κάποιο μυστικό», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει» «Κλαις», ενώ στην επιθεώρηση «Βιολέτα» στο θέατρο Σαμαρτζή, τραγούδησε μια από τις μεγαλύτερές της επιτυχίες: «Πόσο λυπάμαι»
Την είπαν Τραγουδίστρια της Νίκης. Γιατί; Μετά την κήρυξη του πολέμου του 1940, η Βέμπο τραγουδά σατιρικά τραγούδια και γίνεται η φωνή που εμψυχώνει τους έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει. Την ίδια εποχή, σε μία συμβολική πράξη, προσφέρει στο Βασιλικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα, η Βέμπο φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή, όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.
Ένα από τα εμβληματικά τραγούδια του έπους του ‘40 είναι το «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά» που είναι γραμμένο σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου και μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ. Ήταν το τραγούδι που εκτόξευσε την καριέρα της Βέμπο. Το τραγούδι «πάτησε» πάνω στη θρυλική «Ζεχρά» του 1938 (στίχοι Αιμίλιου Σαββίδη με πρώτη ερμηνεύτρια τη Σοφία Βέμπο), στο οποίο άλλαξε τους στίχους ο Τραϊφόρος το 1940 και έγινε το «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά». Λέγεται ότι στους τελευταίους στίχους του διάσημου κομματιού ο Μίμης Τραϊφόρος είχε γράψει: «Αν δεν ‘ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ». Ο στίχος αυτός φάνηκε σκληρός στην Βέμπο και έπεισε τον Τραϊφόρο να αλλάξει τους στίχους μετατρέποντάς τους σε: «Με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά».
Το «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά» υπήρξε η αφετηρία του μεγάλου έρωτα της Σοφίας Βέμπο και του στιχουργού Μίμη Τραϊφόρου.
Η Σοφία Βέμπο και ο Μίμης Τραϊφόρος
Η Σοφία Βέμπο έχει συμμετάσχει στις ελληνικές ταινίες «η Προσφυγοπούλα» (1938), στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη και στην ταινία του 1959 «Στουρνάρα 288».
Η Σοφία Βέμπο στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη
Στις 17 Νοέμβρη του 1973, τη βραδιά του Πολυτεχνείου η Σοφία Βέμπο από το μπαλκόνι του διαμερίσματός της στην οδό Στουρνάρα παρακολουθούσε τα δραματικά τεκταινόμενα. Εκείνο το βράδυ η Βέμπο κατέβηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της και έβαλε μέσα στο σπίτι της, όσους φοιτητές ζήτησαν την βοήθειά της.
Η Σοφία Βέμπο πέθανε ένα παγερό ξημέρωμα του Μάρτη από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 68 χρονών. Την κηδεία της ακολούθησε πλήθος κόσμου.
