Από τις 8 Μαϊου καταγράφηκε αναλυτικά το αίσθημα φόβου και αβεβαιότητας που υπήρχε μεταξύ των προσφύγων που διαμένουν προσωρινά στις δομές της χώρας για την πρόθεση της κυβέρνηση να πετάξει έξω όσους είχαν εξασφαλίσει ήδη άσυλο ή είχαν δεύτερη απορριπτική πρόταση. Καταγράψαμε επίσης και το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για όσα παιδιά βρίσκονται σ’ αυτό το στάτους να μην τους επιτραπεί καν να τελειώσουν τη σεζόν στα σχολεία τους.
Ούτε 20 ημέρες δεν πέρασαν και δυστυχώς όλοι οι παραπάνω φόβοι επιβεβαιώθηκαν με το χειρότερο τρόπο.
Ιδού ένα χαρακτηριστικό (όσο και τραγικό παράδειγμα) που μας μεταφέρθηκε από καλά ενημερωμένη πηγή:
Οικογένεια Σύρων προσφύγων με τρία ανήλικα παιδιά διέμενε στην προσφυγική δομή της Θήβας. Τα παιδιά της οικογένειας (όλα σε ηλικία δημοτικού σχολείου) φοιτούσαν σε σχολείο της περιοχής. Στη δομή έφτασε εντολή άνωθεν η συγκεκριμένη οικογένεια να απομακρυνθεί άμεσα γιατί το αίτημά της για αναγνώριση απορρίφθηκε δεύτερη φορά.
Εγινε μεγάλη προσπάθεια να πειστούν οι αρμόδιοι αν είναι δυνατόν η απόφαση να εκτελεστεί όταν τελειώσει η σχολική περίοδος έτσι ώστε να μην διακοπεί απότομα η φοίτηση των παιδιών στο τοπικό σχολείο. Αλλά τελικά επικράτησε η πολύ σκληρή γραμμή. Η οικογένεια εκδιώχθηκε με άμεσες διαδικασίες!
Θορυβημένοι από την εξέλιξη ο πατέρας και η μητέρα της οικογένειας αποφάσισαν να κινηθούν (μαζί με τα παιδιά που δεν κατανοούσαν γιατί πρέπει να σταματήσουν να πηγαίνουν σχολείο) προς τη προσφυγική δομή του Σχιστού. Εκεί όμως, προσώρας τουλάχιστον, δεν έγιναν δεκτοί με αποτέλεσμα να περάσουν τη νύχτα στο δρόμο (κυριολεκτικά).
Οπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Μπορεί η επίδειξη ισχύος εναντίον αδύναμων να προσελκύει ακροδεξιές ψήφους και να “φουσκώνει” τα κυβερνητικά πανιά στις δημοσκοπήσεις, την ίδια ώρα όμως δημιουργεί ανθρώπινα δράματα και πληγές σε παιδικές ψυχές.
- Το γεγονός καταγγέλθηκε άμεσα στη Συνήγορο του Παιδιού η οποία και διερευνά τις ακριβείς συνθήκες του περιστατικού.
Ομως, οι άνθρωποι δεν μπορούν φυσικά να περιμένουν να τελειώσει την έρευνά της η Συνήγορος για να βρουν ένα κατάλυμα να κοιμηθούν (έστω). Είναι η κεντρική διοίκηση και κυρίως το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής που οφείλει να φροντίσει για το στοιχειώδες. Να μπορούν να αποχωρούν από τη χώρα (αν και δεν θα έπρεπε αλλά αυτό είναι διαφορετικής τάξης ζήτημα) οικογένειες με στοιχειώδη τάξη και αξιοπρέπεια.
Επίσης, εκπαιδευτικοί εξέφραζαν την απορία τους γιατί αυτή η απόφαση έπρεπε σε κάθε περίπτωση να εκτελεστεί τώρα, μόλις 20 ημέρες πριν από τη λήξη του σχολικού έτους. Ποια ήταν αυτή η επείγουσα ανάγκη που δεν επιτρέπει σε τρία παιδιά να τελειώσουν κανονικά το σχολείο τους και να ανταλλάξουν ευχές με τους συμμαθητές τους. Είναι τουλάχιστον αντιπαιδαγωγική αυτή η συμπεριφορά.
Θυμίζουμε εδώ ότι πριν από λίγες ημέρες η πρωτοβουλία συντονιστριών και συντονιστών εκπαίδευσης προσφύγων δημοσίευσε το εξής κείμενο:
“Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες καταδικάζουμε την πρόσφατη εντολή της ηγεσίας του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου να επιβάλλει με συνοπτικές διαδικασίες την έξωση από τις ελεγχόμενες δομές διαμονής της ενδοχώρας όσων προσφυγικών οικογενειών έχουν λάβει απορριπτική απόφαση στον δεύτερο βαθμό, καθώς και των οικογενειών αναγνωρισμένων προσφύγων.
Αποδοκιμάζουμε το σχετικό τελεσίγραφο της ηγεσίας του ΥΜΑ που κοινοποιήθηκε μέσω των κατά τόπους διοικητών των δομών πριν από λίγες μέρες, καθότι η κίνηση αυτή συνεπάγεται τον επαναλαμβανόμενο ξεριζωμό εκατοντάδων μαθητ(ρι)ών μας ανά την επικράτεια. Τον νέο εκτοπισμό εκατοντάδων παιδιών που προσπαθούν να ξεπεράσουν τις οδυνηρές εμπειρίες της προσφυγιάς, που παλεύουν καθημερινά να σταθούν όρθια κάτω από συνθήκες ακραίας φτώχειας, απαξίωσης και κοινωνικού αποκλεισμού, με το όνειρο να ζήσουν με ειρήνη και ευημερία και που στο σχολείο αποκτούν και πάλι το δικαίωμα στην παιδικότητά τους.
Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην κακοποιητική πολιτική «μηδενικής ανοχής» που πετάει αυτά τα παιδιά και τις οικογένειές τους στον δρόμο, χωρίς να τους παράσχει καμία εναλλακτική λύση, την στιγμή μάλιστα που υπάρχουν κενές θέσεις στέγασης σε όλες τις δομές της ενδοχώρας.
Διεκδικούμε να εφαρμοστούν τώρα σοβαρές πολιτικές ένταξης προς όφελος όλων μας: στέγαση με αξιοπρεπείς συνθήκες εντός του αστικού ιστού και πρόσβαση στη δημόσια υγεία και στην εκπαίδευση για όλες και όλους.
Να σταματήσουμε επιτέλους την συστημική και συστηματική απαξίωση των προσφυγικών ζωών. Να υπερασπιστούμε τις μαθήτριες και τους μαθητές μας Σε μια γερασμένη χώρα σαν την δικιά μας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε κανένα παιδί. Τα παιδιά είναι ο «πλούτος» κάθε κοινωνίας και οι ζωές τους είναι πολύτιμες. Γι΄αυτό, « όλα τα παιδιά είναι παιδιά μας».
Καλούμε να υπογράψουν τη δήλωση και να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις οι σύλλογοι εκπαιδευτικών, γονέων και τα μαθητικά συμβούλια στα σχολεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι τοπικές ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, τα σωματεία των εργαζομένων, οι προοδευτικές συλλογικότητες, καθώς και κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος που αγωνίζεται για μια συνεκτική και δίκαιη κοινωνία”.
Νίκος Γιαννόπουλος
