«Η κρίση εμπιστοσύνης μιας κυβέρνησης σε αποδρομή δεν πρέπει να μετατραπεί σε γενικευμένη κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος», αναφέρει στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (4/8/2025) ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης. Φοβάμαι ότι η γενικευμένη κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος είναι παρούσα. Τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων καθώς και τα υψηλά ποσοστά αποχής στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές το αποδεικνύουν. Η σημερινή κυβέρνηση με τις ύποπτες επιλογές της και τις σκόπιμες παραλείψεις της έχει επιδεινώσει το πρόβλημα κι ας καμώνεται την ανήξερη.
Εδραιώνεται ένα κλίμα καχυποψίας. Η αντίληψη ότι «όλοι είναι ίδιοι» τείνει να γίνει πλειοψηφική. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις μετρήσεις οι πολίτες δηλώνουν πως δεν εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις, τη Βουλή, τα κόμματα, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το καθεστώς Μητσοτάκη δεν ενοχλείται απ’ αυτήν την κατάσταση. Αυτό που θέλει και επιχειρεί να το πετύχει με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας για το Σύνταγμα και για τους νόμους, είναι να βρίσκεται στην κυβέρνηση και να διαχειρίζεται το δημόσιο και το κοινοτικό χρήμα προς όφελος των ισχυρών οικονομικών παραγόντων που το χρηματοδοτούν και των δικών του παιδιών που τα διορίζει παντού.
Η κριτική για τις πρακτικές του συστήματος Μητσοτάκη δεν προέρχεται μόνο από τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Τον κίνδυνο επισημαίνουν και πρωτοκλασάτα στελέχη της συντηρητικής παράταξης. Το λέει συνεχώς ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, το επανέλαβε στη συνέντευξή του στο «Βήμα» (3/8/2025): «Η κυβέρνηση λίγο λίγο ακυρώνει τη θεσμική ομαλότητα της Μεταπολίτευσης». Την ίδια στιγμή σε μια προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» (3/8/2025) υποστήριξε ότι «αυτό το οποίο με στενοχωρεί πιο πολύ είναι αυτή η λογική ότι είναι όλοι κλέφτες».
Απύθμενο θράσος από τον πολιτικό που κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου αυτή η άποψη, που υποτίθεται πως την πολεμά, να κερδίσει έδαφος με δική του ευθύνη. Αυτός και το επιτελείο του εργάζονται συστηματικά για να κυριαρχήσει στις συνειδήσεις των πολιτών. Σε όλες τις περιπτώσεις όπου συνελήφθησαν με τη γίδα στην πλάτη και με τα χέρια βουτηγμένα μέχρι τους αγκώνες στο μέλι επιστράτευσαν σε διάφορες παραλλαγές το ίδιο επιχείρημα.
Μιλούν για τις παθογένειες που ταλαιπωρούν το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του, για διαχρονικά προβλήματα, αθωώνουν τους εαυτούς τους και την παράταξή τους, δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή κάνοντας λόγο για σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα εξουσίας, επιτρέποντας να κυκλοφορεί και να δεσπόζει το «όλοι μαζί τα φάγαμε», και υπόσχονται ότι θα αλλάξουν τα πράγματα, αρκεί η αντιπολίτευση να μη χρησιμοποιεί τοξικό λόγο και να στηρίζει τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Τι είδους πρωτοβουλίες; Συγκάλυψη για να μην την πληρώσουν οι υπουργοί της, μπάζωμα της αλήθειας, αρχειοθέτηση των δυσωδών υποθέσεων. Τη λυτρωτική απάντηση στη γενικευμένη κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος ούτε μπορεί ούτε θέλει να τη δώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η δημοκρατική αντιπολίτευση; Τα κόμματά της συμφωνούν ότι έχουν απέναντί τους μια διεφθαρμένη και επικίνδυνη κυβέρνηση. Συμφωνούν επίσης ότι είναι σε αποδρομή. Τα ποσοστά τους όμως παραμένουν χαμηλά.
Ο καθένας μόνος του είναι συνταγή ήττας. Κανένα κόμμα δεν πείθει ότι μπορεί να γίνει η πειστική και ελκυστική εναλλακτική λύση διακυβέρνησης. Συνεργαζόμενα; Ισως. Αρκεί να προσπαθήσουν. Να δραπετεύσουν από τα οχυρά χοντροκεφαλιάς στα οποία έχουν κλειστεί και να εγκαταλείψουν τους αμετροεπείς παλικαρισμούς και τον σεχταρισμό που οδηγούν στη μοναξιά. Συμπαγής μεν, μειοψηφική δε, άρα ακίνδυνη για το καθεστώς Μητσοτάκη.
Ανάγωγα
Κυριάκος Μητσοτάκης στο «Πρώτο Θέμα»: «Θα ξαναδουλέψω μετά την πολιτική, δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη» και «δούλεψα πριν μπω στην πολιτική και θα δουλέψω αφού φύγω από την πολιτική». Τόσους πλούσιους φίλους έχει και εδώ και στο εξωτερικό. Κάπου θα τον βολέψουν. Το «δούναι» το εκτέλεσε και με το παραπάνω. Θα έρθει η ώρα και για το «λαβείν».
