Γυναικεία ΥποΓονημότητα και Υποκειμενικό Βίωμα

Γράφει η Ψυχολόγος  Αλεξάνδρα Μπεκιάρη

 

Έως πρόσφατα, η παρατεταμένη δυσκολία τεκνοποίησης ενείχε μια συναισθηματική επίδραση που αποσβενόταν είτε με την αποδοχή αυτής της αδυναμίας είτε με την υιοθεσία. Οι πρόσφατες υπερ-εξελιγμένες τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ωστόσο, έχουν μετατοπίσει την ευθύνη, που άλλοτε εναπόκειτο σε εξωγενείς παράγοντες - τη μοίρα, την τύχη ή τον Θεό- στο ίδιο το άτομο.

 

Ως εκ τούτου, η παρατεταμένη θεραπεία και, παρά την ιατρική βοήθεια, η αδυναμία τεκνοποίησης, φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα την ανάδυση νέων συναισθηματικών και ψυχολογικών δυσκολιών, με αντίκτυπο στον ενδοψυχισμό, τις διαπροσωπικές και τις σεξουαλικές σχέσεις. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τα ζευγάρια εκείνα -και δη τις γυναίκες-που παρά την ιατρική βοήθεια και παρεμβάσεις, δεν μπόρεσαν να κάνουν παιδί;

 

Η ιατρική συγκατάθεση που ζητείται στις υποβοηθούμενες τεχνικές αναπαραγωγής λαμβάνει υπόψη όλες τις συνειδητές συνιστώσες αυτής της απόφασης. Τι συμβαίνει με τις ασυνείδητες;

 

Τι εξυπηρετεί η υπογονιμότητα ως σύμπτωμα;

 

Όσον αφορά το συναισθηματικό τομέα και την διάσταση εκείνη που αφορά την ψυχαναλυτική πρακτική, έρευνες δείχνουν πως η γυναικεία υπογονιμότητα συνδέεται με έντονες ασυνείδητες ενδοψυχικές συγκρούσεις που αφορούν τον μητρικό ρόλο, τη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα και σαφώς τη σχέση με τον σύντροφο .

 

Ποιο είναι το γυναικείο υποκειμενικό αφήγημα γύρω από την υπογονιμότητα; Ποιες είναι οι ασυνείδητες φαντασιώσεις που καθορίζουν τη σκέψη του σήμερα, τη δράση και το συναίσθημα, δημιουργώντας μία ασυνείδητη συνέχεια μεταξύ του παρελθόντος και παρόντος;

 

Μπορεί να είναι doodle κείμενο