Μιλήσαμε με τον Κώστα Λαπαβίτσα για την ελληνική αγροτική παραγωγή.
Θεώρησα χρήσιμο να γίνει μια κουβέντα που αγγίζει τις συστημικές προϋποθέσεις της διαφθοράς, όπως είναι το πραγματικό αδιέξοδο της ελληνικής γεωργίας. Η εξάρτηση από τις επιδοτήσεις, το πρόβλημα της διανομής, ο μικρός κλήρος, η γραφειοκρατία του “πρασινίσματος” της γεωργικής παραγωγής.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο, όπου ο αγρότης πιέζεται να προσαρμοστεί σε μια γραφειοκρατία της πλασματικής εικόνας, ακόμα και όταν δρα νομότυπα. Ο Κώστας Λαπαβίτσας σχολιάζει το θέμα των ημερών με το βλέμμα στραμμένο στις βαθύτερες αιτίες του, αναζητώντας και τις λύσεις εκείνες που θα μας έδιναν μια διέξοδο άλλη από το να ονειρευόμαστε έναν κόσμο χωρίς παραβάτες του νόμου, ή μια αυστηρή δικαιοσύνη που θα μας απαλλάξει επιτέλους από το πρόβλημα.
Μιλά για την ανάγκη να υπάρχει αγροτική τράπεζα, συμβουλευτικός φορέας και, φευ, συνεταιρισμοί που να αναλαμβάνουν τη διακίνηση των προϊόντων. Απαριθμεί όλα τα τεκμήρια της σταδιακής αποσάθρωσης της ελληνικής παραγωγής, πριν και μετά τη γεωργία, από τα λιπάσματα μέχρι τα εργοστάσια ζάχαρης, και η συζήτηση καταλήγει μοιραία στην ειρωνεία της επετείου των ημερών: ότι όλα έγιναν τότε για να απαλλαγούμε από μια διεφθαρμένη Ελλάδα, που επιτέλους θα μπει στον ίσιο δρόμο, για να καταλήξουμε πάλι να κάνουμε την ίδια συζήτηση δεκαετιών, για σκάνδαλα αγροτικών επιδοτήσεων.
Αποσπάσματα της συνέντευξης:
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: Εδώ πρέπει να μπούμε σε στα βαθύτερα θέματα της γεωργίας όμως γιατί αν με ρωτήσεις όπως με ρώτησες, οφείλεται η κατάσταση της γεωργίας στη διαφθορά ή οφείλεται η διαφθορά στην κατάσταση της γεωργίας, θα σου πω ότι συνδέονται, αλλά το βασικό αίτιο είναι η κατάσταση της ελληνικής γεωργίας.
Από κει ξεκινάει το πρόβλημα. Το πρόβλημα δηλαδή είναι δομικό. Δεν έχουμε να κάνουμε με πρόβλημα που πηγάζει από το ότι οι αγρότες μας ξαφνικά γίναν διεφθαρμένοι. Δεν πηγάζει από κει. Ίσα-ίσα η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών προσπαθεί να τα καταφέρει όπως θα εξηγήσω σε λίγο και είναι άνθρωποι οι οποίοι είναι έντιμοι, δεν έχουνε τέτοια ζητήματα. Υπάρχει όμως και διαφθορά προφανώς και αυτή έχει να κάνει με τη γεωργία όπως αυτή έχει εξελιχθεί στη χώρα μας, τη μορφή που έχει πάρει.
Και η μορφή που έχει πάρει είναι τρομακτική. Η ελληνική γεωργία είναι ημιθανής και σε πολλά σημεία έχει πεθάνει και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Όταν το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να είναι εναντίον σου με έναν τρόπο, θα πας να κυνηγήσεις την επιδότηση για να βγάλεις τα λεφτά που χρειάζεται ή και παραπάνω κτλ. Εδώ τι γίνεται τώρα λοιπόν: ενθαρρύνεται ο αγρότης, καταρχήν όλοι οι αγρότες, να παρουσιάσουν την παραγωγή τους ως οικολογικά αποδεκτή, βελτιωμένη και ούτω καθεξής.
Εδώ παίζεται ένα παιχνίδι γενικευμένο. Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη σκάφη. Παριστάνουν όλοι ότι τηρούν τους κανόνες ή τους τηρούν και τέλος πάντων -δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία- ή τέλος πάντων διαχειρίζονται την παραγωγή τους με τρόπο ώστε τα χαρτιά να δείχνουν ότι γίνεται αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τη στροφή της ελληνικής γεωργίας προς πιο πράσινα αποτελέσματα. Είναι το λεγόμενο «πρασίνισμα».
Έτσι το ονομάζουν οι αγρότες. Γίνεται το λεγόμενο πρασίνισμα. Δηλαδή κάνεις ό,τι κάνεις και μετά το «πρασινίζεις» για να πάρεις τα λεφτά που είναι διαθέσιμα μέσω των επιδοτήσεων. Δηλαδή ξεκινάει μια διαδικασία όπου διαφθείρεται ο αγρότης από την πρώτη ώρα και όχι μόνο διαφθείρεται.
