Δεν είναι κομψό να ασκείς κριτική για όσα υποστηρίζει ένας πολιτικός που κλήθηκε να εκφράσει την άποψή του σε έρευνα της εφημερίδας μας, με αφορμή την επιστολή Τσίπρα προς Τασούλα για τη συμπλήρωση 10 ετών από το δημοψήφισμα του 2015. Η κομψότητα όμως υποχωρεί μπροστά σε τέτοιες αυθαίρετες τοποθετήσεις, σε ανοίκειες διατυπώσεις (όπως πολιτικός τζόγος και εξαπάτηση από τον Αλέξη Τσίπρα) ή σε όσα προκαλούν την αλήθεια εκείνων των στιγμών.
Ετσι, ο καθηγητής, πρ. υφυπουργός και πρ. βουλευτής Θεόδωρος Παπαθεοδώρου δεν είχε κανέναν συγκρατημό να χαρακτηρίσει «καταστροφικό» το πρώτο εξάμηνο του 2015 της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., αμελώντας να αναγνώσει τωρινές δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι «οι Ελληνες ζούσαν καλύτερα την περίοδο 2015-2019 σε σχέση με την περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη». Αμέλησε επίσης (όπως πολλοί του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου) να αναφερθεί στον Σεπτέμβριο του 2015, όταν ο ελληνικός λαός ψήφισε και πάλι Τσίπρα και το νέο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση (έστω «Τρίτο Μνημόνιο»).
Αυτή ακριβώς την «αμέλεια» επισήμανε γενικά στην ίδια έρευνα της «Εφ.Συν.» ο Νίκος Παππάς λέγοντας ότι «εκείνες τις εκλογές η Ν.Δ. θέλει να τις σβήσει από την ιστορική μνήμη». Ασφαλώς, όπως άλλωστε όλοι οι Ελληνες, ο κ. Παπαθεοδώρου θυμήθηκε ότι «την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση έκλεισε τις τράπεζες και επέβαλε capital controls, με τους πολίτες να συνωστίζονται στα ATMs για ανάληψη εξήντα ευρώ ημερησίως».
Πράγματι, υπήρχαν τότε τραγικές στιγμές. Τεχνηέντως όμως –κατά την ταπεινή μας γνώμη– ο κ. καθηγητής αφήνει όλη την ευθύνη για το κλείσιμο των τραπεζών στην κυβέρνηση Τσίπρα. Εκείνη την περίοδο τη ζήσαμε έντονα μέσω του οικονομικού ρεπορτάζ. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι το κλείσιμο ήταν το αποτέλεσμα μιας έντονης αντιπολιτευτικής κριτικής με διάρκεια τουλάχιστον ενός χρόνου όπου οι καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων διέρρεαν στο εξωτερικό και με τον κ. Αδωνι Γεωργιάδη να κραυγάζει σε στιγμές έξαψης «βγάλτε τα λεφτά σας έξω, αλλιώς θα σας τα πάρει ο Τσίπρας». Το ποσό των καταθέσεων που έφυγαν τότε από τις ελληνικές τράπεζες έφτασε τα 100 δισ., το μισό του συνόλου των καταθέσεων.
Η οικονομική και πολιτική επικαιρότητα, τότε, τροφοδότησε τον Τύπο με αληθινές ειδήσεις, όπως ότι ένας υποδιοικητής τράπεζας έβγαλε τα κέρδη του από το Χρηματιστήριο (περίπου 8 εκατ. ευρώ) στο εξωτερικό για να τα... σώσει. Και ένας άλλος οικονομολόγος, που χρημάτισε στέλεχος του οικονομικού επιτελείου Σημίτη, έβγαλε στο εξωτερικό σταδιακά περί τις 400.000 ευρώ, χωρίς να προκαλεί τις ελεγκτικές αρχές, που σημείωναν τότε κάθε έμβασμα που υπερέβαινε τις 10.000 ευρώ. Ο συγκεκριμένος, όπως αποκαλύφθηκε, έβγαζε κάθε φορά 9.000 ευρώ. Αργότερα «αμείφθηκε» από δανειστές και κυβέρνηση με το ανώτατο αξίωμα κρατικής τράπεζας. Επίσης, μεγάλη γερμανική επιχείρηση απέσυρε τις καταθέσεις της από την Εθνική Τράπεζα και τις έβγαζε κατευθείαν έξω.
Ο κ. Παπαθεοδώρου ασφαλώς γνωρίζει την οικονομική ιστορία της χώρας, άρα και τα παραπάνω γεγονότα.
Εκείνο, όμως, που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι υιοθετεί άκριτα όλες τις ατεκμηρίωτες προσεγγίσεις, σύμφωνα με τις οποίες «το κόστος που επωμίστηκαν οι πολίτες από το Τρίτο, επαχθές και αχρείαστο Μνημόνιο υπολογίζεται στα 100 δισ. ευρώ»!
Ο κ. Δημ. Λιάκος, υπεύθυνος του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής την περίοδο του δημοψηφίσματος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ από τον Νοέμβριο του 2016 και μετά, είχε τονίσει στην έρευνα της εφημερίδας για το δημοψήφισμα, επικαλούμενος επίσημα στοιχεία: «Το 3ο Μνημόνιο δεν ήταν το σκληρότερο. Τα δύο πρώτα Μνημόνια επιβάρυναν την ελληνική κοινωνία με 57 δισ., από τα οποία τα 24 δισ. αφορούσαν φορολογικά μέτρα και τα υπόλοιπα περικοπές δαπανών. Ενώ από το 3ο Μνημόνιο, ύψους 8,4 δισ., τα 6 δισ. αφορούσαν φορολογία».
Εκείνος που χρειάζεται διαψεύσεις ή επιβεβαιώσεις μπορεί να απευθυνθεί στις κατάλληλες υπηρεσίες της Τραπέζης της Ελλάδος.
